Η παραπάνω διαπίστωση δεν απαντά στα πολλά ερωτήματα που σκιάζουν τον ορίζοντα των διμερών σχέσεων της Ουάσινγκτον με το Νέο Δελχί.

Πρώτον, το ερώτημα αν η συνεργασία των δύο χωρών θα γίνει με τη μορφή συμμαχίας όπως θέλουν οι ΗΠΑ ή μιας πιο χαλαρής σύμπλευσης όπως φαίνεται να προτιμά η Ινδία.

Στην πρώτη περίπτωση, η Ινδία θα ενισχύσει αποφασιστικά την τριμερή συνεργασία ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Αυστραλίας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού με την επέκταση του μετώπου ανάσχεσης της προβολής ισχύος του Πεκίνου στον Ινδικό.

Στη δεύτερη, η Ινδία υπό την προϋπόθεση εξομάλυνσης των σχέσεων της Ρωσίας με τη Δύση θα αξιοποιήσει τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό και τη διαχρονική στρατηγική καχυποψία μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου.

Πέρα από τη λαμπρή τελετουργία της υποδοχής του Τραμπ από τον Μόντι, η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Ινδία έχει δύο ανοιχτά μέτωπα όπου η δυσαρέσκεια του Νέου Δελχί θα μπορούσε να δημιουργήσει τριβές και εντάσεις.

Πρώτον, την επιθετική εμπορική πολιτική Τραμπ που θεωρεί εχθρική πράξη το σταθερό πλεόνασμα στις διμερείς εμπορικές συναλλαγές, μια προσέγγιση που φωτίζει την κοινή απειλή που καταγράφουν Κίνα και Ινδία απέναντι στην πολιτική του «Πρώτα η Αμερική».

Εκεί όμως που η πολιτική Τραμπ έχει δημιουργήσει νευρικότητα και ανησυχία στην Ινδία είναι η προοπτική συμφωνίας ΗΠΑ-Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν για την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων.

Η επιστροφή των Ταλιμπάν στην Καμπούλ θα πολλαπλασιάσει το ειδικό βάρος του Πακιστάν που τους χειραγωγεί τόσο στους περιφερειακούς συσχετισμούς στη Νοτιοδυτική Ασία όσο και στη διμερή ισορροπία με την Ινδία.

Αλλωστε η αναζωπύρωση της έντασης στο Κασμίρ δεν συνέπεσε τυχαία με τη σπουδή του Τραμπ για ταχεία απεμπλοκή από το Αφγανιστάν, μια εξέλιξη άκρως επιβοηθητική στην εν εξελίξει προεκλογική εκστρατεία.

Το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική» μπορεί να αποδίδει ψηφοθηρικά, αλλά δεν διευκολύνει τη συνοχή των συμμαχιών των ΗΠΑ, παλαιών και νέων…