Αυτοί έδωσαν την ορμή, όταν βγήκαν στους δρόμους και συναντήθηκαν με εκείνους που δεν διαβάζουν προσυνεδριακά κείμενα, αλλά ζουν εκτός των τειχών, στην πραγματική ζωή, προσδοκώντας κάτι καλύτερο. Όταν πεισθούν ότι έχεις να τους προτάξεις κάτι χειροπιαστό κι ελπιδοφόρο ως κυβερνώσα Αριστερά, τότε, ναι, οι νέοι μπορούν να γίνουν και σήμερα η κινητήρια δύναμη της προόδου.
Φεύγουμε μπροστά συνεπάγεται ναι στο συνέδριο, στο πρόγραμμα, στη διεύρυνση, στη συλλογικότητα, στις επιτροπές, στην επικοινωνία. Αλλά το γκελ γίνεται εκεί έξω. Να στηριχτούμε στους νέους, δοκιμασμένους και άβγαλτους της οργανωμένης βάσης.
Αυτοί πρωτίστως θα αναζητήσουν το «άγνωστο» 37% των νέων που υπερψήφισαν και είναι υπο-αμειβόμενοι, άνεργοι, εργάτες, επιστήμονες, μαθητές, φοιτητές, δύσπιστοι, που δεν διαβάζουν εφημερίδες, παρακολουθούν μάστερ σεφ, NGTM και άλλες τέτοιες παπαριές, συχνάζουν στα μπαράκια, στα ίντερνετ - καφέ, στα γήπεδα και μιλάνε με τον διπλανό τους με μηνύματα από το κινητό.
Φεύγουμε μπροστά σημαίνει μια μεγάλη εξόρμηση, έξω από τα σπίτια και μέσα σ’ αυτά, αξιοποιώντας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά όχι πέναλτι εσείς, σέντρα εμείς. Μια επίθεση δηλαδή που δεν θα αρκείται στην αποδόμηση του αντιπάλου στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, αλλά θα ενσωματώνει και θα προβάλλει σ’ αυτήν το ιδεολογικό και ηθικό στίγμα της Αριστεράς της ταξικής μεροληψίας, της Αριστεράς της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, των δικαιωμάτων, κ.λπ. Κόντρα στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον γραβατωμένο και λούμπεν φασισμό, που έχει σηκώσει κεφάλι.
Φεύγουμε μπροστά πάει να πει αξιοποιώ την έρευνα, καταγράφω και επεξεργάζομαι με σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία τομείς της τρέχουσας πραγματικότητας, με προβολή στο αύριο. Αξιοποιώ το επιστημονικό δυναμικό του χώρου μου, δεν στηρίζομαι αποκλειστικά σε εμπειροτέχνες όταν η παγκόσμια γνώση διπλασιάζεται κάθε τρία με τέσσερα χρόνια (!!!).
Επιλέγω συνεργάτες με βάση τη δυνατότητα να υλοποιήσουν το σχέδιο, να εμπνεύσουν, να πολλαπλασιάσουν τις δυνατότητες της “μη κανονικότητας”. Μακριά, όσο αυτό είναι δυνατόν, από επιλογές ισορροπιών και λογικές επετηρίδας.
Φεύγουμε μπροστά σημαίνει αξιοποιούμε το ισχυρό brand name που είναι ο Τσίπρας, γιατί οι ευκαιρίες στην Ιστορία δεν είναι πολλές. Ο ηγέτης είναι ο αρνητικός ή ο θετικός καταλύτης της κοινωνικής εξέλιξης, έλεγε ο Μαρξ.
Ας αναζητήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας λοιπόν την κρίσιμη μάζα που θα πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στις πλατύτερες δυνατές δημοκρατικές δυνάμεις που θέλουν να συμμετέχουν στο εγχείρημα της «μη κανονικότητας» Το απαραίτητο face control αργότερα, όταν ως πρωθυπουργός θα κληθεί να επιλέξει κυβερνητικούς συνεργάτες με πολλά ή κανένα “νι”.
* Οι σκέψεις ανήκουν σε καθηγητή, κριτικό φίλο του ΣΥΡΙΖΑ, και πιστεύω ότι κάτι προσθέτουν στον προβληματισμό εν όψει και του συνεδρίου. Τις «συμμάζεψα» λίγο φραστικά και δημοσιογραφικά.
