to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

13:37 | 27.01.2020

Κοινωνία

Απαλλαγή του πρώην πρύτανη Καραμπίνη για τις οικογενειακές μπίζνες στο Δημοκρίτειο

Το Πειθαρχικό Συμβούλιο των πρυτάνεων απάλλαξε τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Θράκης Αθ. Καραμπίνη για το σκάνδαλο με την παράνομη επέκταση σύμβασης σίτισης φοιτητών μέσω δικτύου «αδελφών» εταιρειών με τη σύζυγο του ίδιου του Αθ. Καραμπίνη! - Άμεση η αντίδραση του πρώην υπουργού, Κώστα Γαβρόγλου.


Το Πειθαρχικό Συμβούλιο των πρυτάνεων απάλλαξε τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Θράκης Αθ. Καραμπίνη για το σκάνδαλο με την παράνομη επέκταση σύμβασης σίτισης φοιτητών, αν και έχει αποδειχτεί ότι ο ανάδοχος εργολάβος συνδεόταν μέσω δικτύου «αδελφών» εταιρειών με τη σύζυγο του ίδιου του Αθ. Καραμπίνη! Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών, που έχει ασχχοληθεί εκτενώς στο παρελθόν με το συγκεκριμένο θέμα, η  απαλλαγή στηρίχτηκε σε προηγούμενη απόφαση του εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης, που περιέργως έκανε δεκτό ότι ο πρύτανης, παρότι ήταν υπόχρεος υποβολής δήλωσης «πόθεν έσχες», δεν όφειλε να γνωρίζει τις συμμετοχές της συζύγου του σε εταιρείες...

Προφανώς δεν προσδίδει καμία ηθική δικαίωση στον πρώην πρύτανη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης Αθανάσιο Καραμπίνη η πρόσφατη απαλλακτική απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου των πρυτάνεων για την υπόθεση του σκανδάλου της σίτισης των φοιτητών και τη σχέση του με τον διαχρονικό εργολάβο του πανεπιστημίου. Ισα ίσα, ανοίγει νέα ζητήματα σε μια ιστορία που έχει ταλαιπωρήσει απίστευτα το πανεπιστήμιο.

Ο ίδιος βέβαια με δηλώσεις του στον τοπικό Τύπο αλλά και με κείμενό του προς τα μέλη ΔΕΠ δηλώνει δικαιωμένος και κάνει λόγο για «κατασκευασμένη πειθαρχική κατηγορία με την οποία με είχε παραπέμψει ο πρώην υπουργός Παιδείας Γαβρόγλου και παράλληλα με έθεσε σε αποχή από τα καθήκοντα του πρύτανη και του καθηγητή, επικαλούμενος μη σύννομη έκθεση του ΣΕΕΔΔ (Σώμα Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης), η σύνταξη της οποίας μεθοδεύτηκε ακριβώς για τον λόγο αυτό».

Ομως τα γεγονότα είναι πεισματάρικα, όσο και αν επιλεκτικά κάποιοι τα αγνοούν.

ΣτΕ κατά Καραμπίνη

Ο πρώην πρύτανης Α. Καραμπίνης παύθηκε από τα καθήκοντά του τον Ιούλιο του 2017 και οριστικά τον Μάρτιο του 2018 (Φ.140.ΕΜΠ/1416/Ζ2/5-3-2018) με απόφαση του τέως υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, δύο χρόνια μετά τις αποκαλύψεις της «Εφ.Συν.» για τα σκάνδαλα στο ακριτικό ίδρυμα και την άσκηση ποινικών διώξεων εναντίον του.

Τον Απρίλιο του 2017 ο ίδιος παραπέμφθηκε και στο Πειθαρχικό Συμβούλιο των πρυτάνεων, το οποίο έκανε να συνεδριάσει και να αποφασίσει σχετικά περισσότερο από δυόμισι χρόνια.

Η πρόσφατη απόφαση του συγκεκριμένου οργάνου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (1398/2018, Τμήμα Γ'). Προεδρεύουσα στη συγκεκριμένη συνεδρίαση του ΣτΕ, που έλαβε καταδικαστική απόφαση για τον Καραμπίνη, ήταν η τότε αντιπρόεδρος του ΣτΕ και νυν νεοεκλεγείσα υπερκομματικά Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, η Σύγκλητος του ΔΠΘ επί Καραμπίνη παρανόμως είχε προχωρήσει στην επέκταση της σύμβασης σίτισης φοιτητών ύψους πάνω από 3 εκατ. ευρώ με τον ανάδοχο εργολάβο (εταιρεία Χούτος).

Επιπλέον το ΣτΕ αναφέρει πως για τα αποδιδόμενα πειθαρχικά παραπτώματα υπάρχουν «σοβαρές ενδείξεις ότι η διοίκηση του ΔΠΘ και ειδικότερα ο πρύτανης στον πολύ ευαίσθητο τομέα των δημοσίων συμβάσεων και ιδίως σε μια περίοδο σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης δεν τήρησε τη δημοσιονομική νομιμότητα», ασκώντας «παράνομα δικαίωμα προαίρεσης [σ.σ. επέκταση της σύμβασης], ενώ η σύμβαση που το προέβλεπε είχε λήξει και βρισκόταν σε εξέλιξη η σχετική διαγωνιστική διαδικασία», με συνέπεια «τα αποδιδόμενα παραπτώματα, εν όψει του περιεχομένου και της σοβαρότητάς τους, να εμφανίζουν ιδιαίτερη ηθική απαξία και να έχουν ιδιαίτερη σημασία για το συμφέρον της υπηρεσίας».

Επιπλέον, το ΣτΕ δικαίωσε πλήρως τον τέως υπουργό Κ. Γαβρόγλου αλλά και το ΣΕΕΔΔ, αναφέροντας πως «η παραμονή του αιτούντος στην άσκηση των πρυτανικών καθηκόντων έως την ολοκλήρωση της πειθαρχικής διαδικασίας θα οδηγούσε την ακαδημαϊκή κοινότητα σε έντονη αναστάτωση, καθώς και τις υπηρεσίες του ΔΠΘ, κλονίζοντας την εύρυθμη και ομαλή λειτουργία τους».

Το πραγματικό σκάνδαλο

Η απαλλακτική απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου βασίστηκε στην απαλλακτική απόφαση της ποινικής διερεύνησης της υπόθεσης. Οπως ενημερώνει ο ίδιος ο πρώην πρύτανης Καραμπίνης, «με την με αριθμό ΕΓ3-18/326 από 17.7.2018 διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης τέθηκε στο αρχείο και η ποινική δικογραφία η οποία σχηματίσθηκε, καθώς “δεν συντρέχουν επαρκείς ενδείξεις για άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του Αθανασίου Καραμπίνη για το αδίκημα του άρθρου 254 ΠΚ”».

Και προσθέτει ο κ. Καραμπίνης: «όμως φρονώ ότι αυτό ήταν αντιληπτό και στον πλέον αδαή μη νομικό από μια απλή και μόνο ανάγνωση των στοιχείων, πολύ δε περισσότερο σε έναν υπουργό Παιδείας». Φυσικά, η νεοεκλεγείσα Πρόεδρος της Δημοκρατίας μόνο αδαής νομικός δεν είναι.

Εξωσυζυγικές

Τι λέει όμως στην ουσία της η απαλλακτική απόφαση της ποινικής υπόθεσης για τον κ. Καραμπίνη και τις εξωπανεπιστημιακές, «αδελφές» εταιρείες που είχε η σύζυγός του με τον πρώην πρύτανη Κωνσταντίνο Σιμόπουλο και αυτός με τη σειρά του με τον διαχρονικό εργολάβο σίτισης; Οτι δεν όφειλε να γνωρίζει ο Α. Καραμπίνης τις εταιρείες της συζύγου του ώστε να εξαιρέσει τον εαυτό του από τη διαδικασία του διαγωνισμού! Αρνείται δηλαδή την αποσιώπηση λόγου εξαίρεσης στην οποία προέβη ο πρύτανης. Πρόκειται βέβαια για τον ισχυρισμό και του ίδιου του πρώην πρύτανη.

Ομως η εισαγγελέας Περιστέρα Τιάκα, η οποία έβαλε την υπόθεση στο αρχείο, παραδόξως φαίνεται να ξεχνάει το βασικότερο όλων: ότι ο πρύτανης είναι υπόχρεος υποβολής δήλωσης «πόθεν έσχες» και επομένως οφείλει να δηλώσει και άρα να γνωρίζει τις εταιρείες της γυναίκας του. Σύμφωνα όμως με την απαλλακτική απόφαση, «ουδόλως αποτελεί υποχρέωσή της [σ.σ. συζύγου] να γνωστοποιεί τη συμμετοχή της αυτή [σ.σ. σε εταιρείες] σε τρίτα πρόσωπα, ακόμη και στον σύζυγό της. Δηλαδή δεν είναι καθόλου αυτονόητη ή τεκμαιρόμενη η γνώση του συζύγου της Αθανασίου Καραμπίνη»! Ομως, όπως αποδεικνύεται, όφειλε να γνωρίζει.

Η υπόθεση γίνεται ακόμα χειρότερη: στην εισαγγελική απόφαση αναφέρεται ότι δεν υπήρξε συνύπαρξη κάτω από τη στέγη της ίδιας εταιρείας φωτοβολταϊκών. Οπως έχει ανναδείξει η «Εφ.Συν.», (βλ. «Οικογενειακές μπίζνες στο Δημοκρίτειο... μέρος 2ο», 4/6/2015) με δημόσια έγγραφα και έχουν διαπιστώσει και οι ελεγκτές δημόσιας διοίκησης, οι τρεις εταιρείες με παρόμοιο αντικείμενο με τις επωνυμίες «ΗΛΙΟΣΤΟΙΧΕΙΟ», «ΗΛΙΟΚΗΠΟΣ» και «ΗΛΙΟΧΡΗΣΗ» έχουν κοινή έδρα και πραγματοποιούν μάλιστα και την ίδια μέρα στα κοινά γραφεία γενικές συνελεύσεις επί της οδού Ευριπίδου 7-9 και Πραξιτέλους 46. (βλ. διάγραμμα)

Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999), «τα μέλη των συλλογικών οργάνων της Διοικήσεως δεν παρέχουν εγγυήσεις αμερόληπτης κρίσης όχι μόνο όταν έχουν προσωπικό συμφέρον από την έκβαση της συγκεκριμένης υπόθεσης ή ιδιαίτερο δεσμό ή ιδιάζουσα σχέση ή εχθρότητα με τους ενδιαφερομένους αλλά και όταν, γενικότερα, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί εύλογα η υπόνοια ότι έχουν ήδη σχηματισμένη και συνεπώς προειλημμένη γνώμη για συγκεκριμένη υπόθεση (αποφ. ΣτΕ 212/2013, 1994/12, 2447/12, 3717/2012, 2243/2011)».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε για απλούς μετόχους μιας ανώνυμης εταιρείας, αλλά για ιδρυτές ανωνύμων εταιρειών οι οποίοι, βάσει της νομοθεσίας, προκειμένου να επιτύχουν τους εταιρικούς σκοπούς και το εταιρικό συμφέρον συνδέονται με στενούς οικονομικούς, επιχειρηματικούς και προσωπικούς δεσμούς και τις μεταξύ τους σχέσεις δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζει μια αυτονόητη σχέση εμπιστοσύνης και αλληλεξάρτησης, δηλαδή ένας στενός προσωπικός δεσμός.

Παραγραφή

Αξίζει να σημειωθεί πως οι πρώην πρυτάνεις Κ. Σιμόπουλος και Α. Καραμπίνης ελέγχθηκαν από τη Δικαιοσύνη και για τις υποθέσεις των συμβάσεων σίτισης με τον ίδιο εργολάβο για την περίοδο 2007-2008, όταν πρύτανης ήταν ο πρώτος και αντιπρύτανης ο δεύτερος. Στο απαλλακτικό έγγραφο του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ροδόπης αναφέρεται πως έχει «επέλθει ήδη εξάλειψη του αξιόποινου λόγω παραγραφής εν όψει του πλημμεληματικού χαρακτήρα του αδικήματος (αποσιώπηση λόγου εξαίρεσης). Συνεπώς κάθε έλεγχος παρέλκει».

Το αδίκημα της παρασιώπησης έχει ποινική ισχύ 5 ετών και στη συνέχεια παραγράφεται. Κατά τα άλλα, προφανώς ο εργολήπτης δεν μπορεί να είναι συνέταιρος με τον εργοδότη.

Πολιτικοποίηση

Επισημαίνεται ότι ο πρώην πρύτανης Καραμπίνης δεν έχει ξεμπερδέψει οριστικά με τη Δικαιοσύνη (της Θράκης), την οποία πάντως εμπιστεύεται. Ο ίδιος κατηγορείται για παράβαση καθήκοντος για σειρά ενεργειών του μετά την παύση του από τον τέως υπουργό Παιδείας.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στις δηλώσεις του επιχειρεί να πολιτικοποιήσει ένα νομικό και ηθικό ζήτημα: «Tόσο δε ο Γαβρόγλου όσο και οι κομματικοί ομογάλακτοι υποστηρικτές του αντιλαμβάνονταν ότι με ισχυρή πρυτανική αρχή στο ΔΠΘ, η οποία μάλιστα είχε εκλεγεί με συντριπτική πλειοψηφία και η οποία είχε σημαντικά κοινωνικά ερείσματα, θα ήταν αδύνατο να έχει επιτυχία το σχέδιο της συρρίκνωσης του ΔΠΘ. Δεν παύει όμως να είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το κύρος του Ιδρύματός μας έχει πληγεί σημαντικά από όλες τις συκοφαντικές, έμπλεες εμπάθειας κατηγορίες, τις οποίες εκτόξευαν ο Γαβρόγλου και τα φίλα κείμενα προς αυτόν ΜΜΕ». Πώς φτάσαμε όμως στην πειθαρχική απαλλαγή του κ. Καραμπίνη;

Η χρονιά του Ράντου

Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου για τους πρυτάνεις ορίζεται είτε ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου είτε ο αρχαιότερος αντιπρόεδρος του ΣτΕ. Τη φετινή χρονιά, στην οποία τελικά εκδικάστηκε η υπόθεση, πρόεδρος του συγκεκριμένου οργάνου είναι ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Αθανάσιος Ράντος. Ο πιθανός μελλοντικός αντικαταστάτης της κ. Σακελλαροπούλου στην προεδρία του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου έχει πολλές περγαμηνές συντηρητικών αποφάσεων, ψηφίζοντας υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος, ενάντια στις αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών, υπέρ της κατάργησης του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια. Με πρόεδρο λοιπόν τον κ. Ράντο, απαλλάχθηκε των πειθαρχικών ευθυνών του ο κ. Καραμπίνης.

Ο τελευταίος δήλωσε εμφατικά: «η Ελληνική Δικαιοσύνη στην οποία ανέκαθεν πίστευα και προσέφευγα, ανεξάρτητη από κάθε (σκοτεινή) επιρροή, απένειμε για άλλη μια φορά το δίκιο και απέδωσε “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”. Κατά τα λοιπά, σε ό,τι αφορά στους συκοφάντες μου, “οψόμεθα εις Φιλίππους”».

Ξεχνάει βέβαια τη δήλωση «πόθεν έσχες» που υποχρεούται να συντάσσει από κοινού με τη σύζυγό του.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, προφανώς και ο νυν αντιπρόεδρος του ΣτΕ «δεσμεύεται από την ποινική απόφαση» να αποδεχτεί πως ο πρώην πρύτανης δεν οφείλει να γνωρίζει την περιουσία της γυναίκας του, όπως απεφάνθη η συγκεκριμένη Εισαγγελέας Πρωτοδικών και κατόπιν ο πρώην προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Ροδόπης. Με την ίδια λογική, δεν οφείλει να γνωρίζει ούτε ο ίδιος την περιουσία της γυναίκας του.

Κ. Γαβρόγλου: «Ακρατη επιθετικότητα αντί της σιωπής»

Με δήλωσή του στην «Εφ.Συν.» ο τέως υπουργός Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων, καθηγητής Κώστας Γαβρόγλου, υπογραμμίζει:

«Ο (εξ)ευτελισμός των θεσμών από όσους συμμετέχουν σε αυτούς είναι πάντα ένα σημάδι ότι νοσεί η δημοκρατία. Κυρίως ως αδυναμία της να νουθετήσει άτομα που η συμπεριφορά τους δεν συνάδει με τους θεσμούς που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Στα παραπάνω εντάσσεται η συμπεριφορά ελάχιστων μεν, θορυβούντων δε καθηγητών πανεπιστημίων. Αντί της σιωπής, τα άτομα αυτά επιλέγουν μια άκρατη επιθετικότητα. Η σιωπή, όμως, συχνά είναι πολύτιμη, γιατί δίνει την ευκαιρία να ξεχαστούν πράγματα που έχουν πληγώσει το πανεπιστήμιο και έχουν συμβάλει στον εκφυλισμό της λειτουργίας του.

Ορισμένοι αρνούνται να το καταλάβουν. Αρνούνται να καταλάβουν ότι, όταν το Σώμα Επιθεωρητών–Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης συντάσσει αναλυτική έκθεση-κόλαφο για μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών ατασθαλιών, ο όποιος υπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει όσα του επιβάλλει ο νόμος. Παραπομπή στο πειθαρχικό δεν σημαίνει, βέβαια, αποδοχή της ενοχής. Η θέση αυτή είναι τμήμα της ταλαιπωρημένης μας δημοκρατίας. Οταν, όμως, κάποιος προσφεύγει στο ΣτΕ και απορρίπτεται ως αβάσιμη η προσφυγή του, δηλαδή δεν δικαιώνεται, τότε θα πρέπει ως άτομο που ασκεί κοινωνικό λειτούργημα κατά το Σύνταγμα να αφουγκραστεί, να σκεφτεί τι έκανε και μήπως δεν είναι δυνατόν όλοι οι θεσμοί να συνωμοτούν εναντίον του.

»Υπάρχει, βέβαια, και μια άλλη αντίδραση. Να χρησιμοποιεί μια συνταγή που κυκλοφορεί στην κεντρική Ευρώπη από τη δεκαετία του 1930: “ρίξε λάσπη, στο τέλος κάτι θα μείνει ”. Είναι ντροπιαστικό για τον πολιτικό αλλά και τον ακαδημαϊκό μας πολιτισμό το ότι η συνταγή αυτή γίνεται οδηγός του δημοσίου λόγου τους – έστω και αν πρόκειται για λίγους. Τα παραπάνω είναι γενικές διαπιστώσεις, που, όμως, ορισμένα άτομα μπορεί να τις πάρουν προσωπικά. Καλά θα κάνουν να τις πάρουν».

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)