Αυτό είναι μια εξαιρετικά απλοϊκή ανάλυση, η οποία αθωώνει αυτούς που πραγματικά έφεραν στην εξουσία τον Χίτλερ. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στην πολιτική ο καθένας υποστηρίζει αυτό που τον συμφέρει. Το να βρει ένα ιστορικό παράδειγμα για να υποστηρίξει το συμφέρον του οδηγεί, πολλές φορές, σε μια ανυπόφορη γραφικότητα.

Η Νέα Δημοκρατία δεν αρνείται την απλή αναλογική για αντιφασιστικούς λόγους. Την αρνείται γιατί το να κυβερνάς μόνος σου σού επιτρέπει να μην λογοδοτείς γι' αυτά που κάνεις.

Αυτά που γίνονται σήμερα στο ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, στα εργασιακά, δεν ήταν διατυπωμένα σε κανένα προεκλογικό πρόγραμμα. Αλλά κανείς δεν δεσμεύει την κυβέρνηση σε αυτά που έλεγε προεκλογικά.

Αν υπήρχε τέτοια δέσμευση, απέναντι σε πολιτικούς συμμάχους, που θα όφειλαν επίσης να είναι συνεπείς απέναντι στους ψηφοφόρους τους, θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να κλείσουν αυτά τα ντιλς με τα οποία κυβερνάται σήμερα η χώρα. Η απλή αναλογική δεν παράγει αποσταθεροποίηση. Παράγει συνέπεια και πολιτική σοβαρότητα.

Ο τόπος χρειάζεται κυβερνήσεις έντιμες, σταθερές στις θέσεις τους και συνεπείς με το πρόγραμμά τους. Και το κατάλληλο σύστημα που μπορεί να διασφαλίσει κάτι τέτοιο είναι η απλή αναλογική.

Με αυτό το σύστημα θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Και ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης συνεργασίας, που θα βάλει ξανά τη χώρα σε προοδευτική τροχιά και θα αποτρέψει τις δεύτερες εκλογές, είναι το μεγάλο δημοκρατικό στοίχημα.