Δεν περιμέναμε ασφαλώς από τον Κ. Χατζηδάκη να απευθύνει κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία που προκηρύχθηκε την περασμένη Κυριακή στον κλάδο του βιβλίου, ούτε να παριστάνει τον υπερασπιστή των εργατικών δικαιωμάτων.
Αλλά πάει πολύ να παίζει και με τον πόνο των εργαζόμενων που καλούνται να δουλέψουν την Κυριακή για να μπορεί να κάνει ο υπουργός τα... οικογενειακά του ψώνια (και να κερδοσκοπήσει πολιτικά προβάλοντας στιγμές από την προσωπική του ζωή στα social media):
Ωστόσο, η παραπάνω ανάρτηση είναι αρκετά διδακτική διότι επιβεβαιώνει την απόσταση που έχει το πολιτικό προσωπικό του νεοφιλελευθερισμού από τον κόσμο της Εργασίας.
Διότι δεν μπορεί καν να διανοηθεί ο υπερήφανος για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κ. Χατζηδάκης και οι όμοιοί του, τι σημαίνει ακόμα μία ημέρα ορθοστασίας και μάλιστα τη μόνη ημέρα που οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να περάσουν λίγο παραπάνω χρόνο με τους δικούς τους ανθρώπους, όπως ακριβώς (τους τρίβει με κεκαλυμμένη χαιρεκακία στη μούρη ότι) έκανε και ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Μία ημέρα ορθοστασίας που θα τη διαδεχθούν 3 συνεχόμενες «εργάσιμες» Κυριακές του (ούτως ή άλλως εξαντλητικού για τον κόσμο που δουλεύει σε μαγαζιά) Δεκέμβρη. Αλλά και μία ακόμα «Μαύρη Παρασκευή», η οποία σημαίνει ακραία ενταντικοποίηση για όσους κι όσες εργάζονται σε καταστήματα που τηρούν το εν λόγω «έθιμο».
Αλλά, ας είμαστε και δίκαιοι. Η κυβέρνηση που έχει την τιμή να απαρτίζεται από υπουργούς του βεληνεκούς Χατζηδάκη προσπαθεί να καταργήσει την κυριακάτικη αργία για περισσότερους εργαζόμενους, ώστε να μην νιώθουν παραπονεμένοι όσοι εργάζονται στα εμπορικά των «τουριστικών περιοχών». Μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου κατάργησε την αργία και για όσους και όσες εργάζονται σε κέντρα διανομής εμπορευμάτων προς καταστήματα λιανικής πώλησης.
Σταδιακά, ολοένα και περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων θα δουλεύουν τις Κυριακές, ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη βόλτα στα μαγαζιά για τους καταναλωτές που σκέφτονται όπως ο Χατζηδάκης. Οι οικογένειες των εργαζόμενων μπορούν να περιμένουν. Ας κάνουν λίγη υπομονή, διότι ο κ. Χατζηδάκης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο, ο μικρός Γιάννης - που μάλλον στη δεξιά λογική της οικογενειοκρατίας θα τον διαδεχθεί σε θέσεις εξουσίας - να επιδείξει μεγαλύτερη ευαισθησία ως προς την κατοχύρωση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων.
ΥΓ Και αν τα περί εργασιακών δικαιωμάτων φαίνονται στον κ. Χατζηδάκη παρωχημένα και αναχρονιστικά, ας ακούσει την κριτική από τα «δεξιά», όπως εκφράζεται γλαφυρά σε ένα από τα εκατοντάδες σχόλια τα οποία ακολούθησαν την ατυχή ανάρτηση: «Η Κυριακή είναι μέρα εκκλησιασμού και αφιερωμένη στο σμίξιμο της οικογένειας. Τα ψώνια μπορούν να γίνουν τις άλλες μέρες. Άλλωστε και οι εργαζόμενοι εμποροϋπάλληλοι είναι και αυτοί άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν όμορφες οικογενειακές στιγμές...» (sic).
