Η κυβέρνηση της Ν.Δ., όλες αυτές τις ημέρες συζήτησης του σχεδίου νόμου «Επενδύω στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις» στη Βουλή, κάνει λόγο για ένα νομοσχέδιο αναπτυξιακού χαρακτήρα. Η αλήθεια είναι όμως ότι πρόκειται για ένα κείμενο πρόχειρο, χωρίς αναπτυξιακό όραμα και σχεδιασμό. Χωρίς αναπτυξιακά και επενδυτικά κίνητρα.
Ενα αφήγημα ασαφές, χωρίς να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, αλλά, αντιθέτως, υποκρύπτει αρκετές σκοπιμότητες και «ρουσφέτια» ημετέρων.
Με συγκεκριμένες διατάξεις, η κυβέρνηση βαδίζει στα ίδια χνάρια της περιόδου 2010-2014, όταν και τότε εφάρμοζε ανισόρροπες πολιτικές που συμπίεσαν τα δικαιώματα στον χώρο της εργασίας, ισοπεδώνοντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξάνοντας την ανεργία, τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες.
Οι σημερινές παρεμβάσεις της Ν.Δ. στα εργασιακά επιβεβαιώνουν τον αρχηγό της, ο οποίος πρωί, μεσημέρι, βράδυ τόνιζε ότι οι συλλογικές συμβάσεις είναι ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο νομοσχέδιο αποτυπώνεται ξεκάθαρα η νεοφιλελεύθερη πολιτική τους. Η πολιτική τής δήθεν ανάπτυξης της οικονομίας και ανταγωνιστικότητας σε βάρος πάντα των κοινωνικών δικαιωμάτων. Το νομοσχέδιο αυτό δείχνει σε ποιο μοντέλο ανάπτυξης στοχεύει η σημερινή κυβέρνηση. Σε αυτό το μοντέλο που θέλει τους εργαζομένους στο περιθώριο, γι' αυτό ακριβώς και τους τιμωρεί με τον χειρότερο τρόπο, εφαρμόζοντας πολιτικές που δημιουργούν μείωση στους μισθούς και έλλειψη εργασιακής ασφάλειας.
Επιλέγει να νομοθετήσει ξανά τις ίδιες μνημονιακές μεταρρυθμίσεις που είχε επιβάλει παλαιότερα και που παραδέχτηκε και το ίδιο το ΔΝΤ ως λάθος στρατηγική το 2013, ότι δηλαδή η μείωση του μισθολογικού κόστους ούτε δημιούργησε προοπτικές ανταγωνιστικότητας ούτε θέσεις εργασίας.
Η Ν.Δ. ακυρώνει στην πράξη κάθε μέσο προστασίας του κόσμου της εργασίας, κάτι το οποίο κατέστη σαφές από τον πρώτο κιόλας μήνα διακυβέρνησης της χώρας, με την κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και μέτρων προστασίας των εργαζομένων (βάσιμος λόγος απόλυσης, συνευθύνη εργολάβου-υπεργολάβου) τα οποία είχε ψηφίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να ισχυροποιηθεί η θέση των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Οι παρεμβάσεις αυτές της Ν.Δ. είναι ξεκάθαρα τιμωρητικές απέναντι στον εργαζόμενο και σε καμία περίπτωση φιλεργατικές.
Η σημερινή κυβέρνηση βάζει ξανά στο στόχαστρο τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταργώντας το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αφού θεσπίζει εξαιρέσεις ως προς την ισχύ και την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Επιχειρήσεις «που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα», εικονικά πολλές φορές, θα μπορούν να μην περιλαμβάνονται στην κλαδική σύμβαση.
Επί της ουσίας καταργεί τις δύο βασικές αρχές:
• την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης
• την αρχή της επεκτασιμότητας.
Στο ίδιο έργο θεατές - νόμος 4024/2011!
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφέρει να επαναφέρει τις βασικές αυτές αρχές, ισχυροποιώντας τη θέση των εργαζομένων ύστερα από χρόνια υποβάθμισης, κηρύσσοντας μάλιστα 15 κλαδικές συμβάσεις εργασίας γενικώς υποχρεωτικές, όπως αυτή των ξενοδοχοϋπαλλήλων, γεγονός που συνετέλεσε στην καλυτέρευση όρων εργασίας, την αύξηση μισθών.
Η Ν.Δ. ακυρώνει τη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, καθώς τίθενται πολύ στενές και συγκεκριμένες προϋποθέσεις προσφυγής, οπότε στην πράξη ακυρώνει το δικαίωμα των εργαζομένων. Επί της ουσίας, υποβαθμίζει τις αρμοδιότητες του ΟΜΕΔ, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφέρει ως κυβέρνηση να καταστήσει πεδίο συνεννόησης και εξεύρεσης λύσεων που ικανοποιούσαν και τις δύο πλευρές.
Στην αδήλωτη εργασία η κυβέρνηση μειώνει την έκπτωση του προστίμου στα 2.000 ευρώ και ταυτόχρονα καταργεί την υποχρέωση καταβολής τριών μηνών ενσήμων αναδρομικά στον εργαζόμενο, κάτι που και την αδικία σε βάρος του αδήλωτου εργαζομένου συντηρεί και ευνοεί ακόμα παραπέρα τον παραβάτη εργοδότη.
Η σημερινή κυβέρνηση επιλέγει να αυξήσει τα δημοτικά τέλη προς όφελος των εργολάβων, να υποβαθμίσει τις υπηρεσίες καθαριότητας, διευκολύνοντας έτσι τις απολύσεις εργαζομένων στον τομέα της καθαριότητας.
Επιπλέον, επιτηδευμένα, καταστρατηγεί εργασιακά δικαιώματα τα οποία η προηγούμενη κυβέρνηση κατάφερε να διασφαλίσει, αφού φροντίζει να καταργηθεί ο έλεγχος της ΕΕΕΠ επί της καταβολής της μισθοδοσίας και η δυνατότητα ανάκλησης της άδειας των καζίνων που χρωστάνε μισθούς στο προσωπικό τους, ενώ η κύρωση αυτή επέρχεται μόνο όταν το καζίνο οφείλει στο Δημόσιο.
Το δήθεν αναπτυξιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης είναι συνώνυμο του μίσους, του ρεβανσισμού, του κυνισμού, της διαπλοκής υπέρ των ημετέρων. Αποτυπώνεται σε αυτό μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική που για άλλη μία φορά καταργεί κάθε έννοια δικαίου.
Η Ν.Δ. προτιμά να μην αγωνιστεί για μια κοινωνία της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, των ίσων δικαιωμάτων και των ίσων ευκαιριών, αλλά να εφαρμόσει μια πολιτική εκδικητική για τον κόσμο της εργασίας. Η επιστροφή στη μνημονιακή κανονικότητα 2010-2014 είναι εδώ!
* Ο Σωκράτης Βαρδάκης είναι βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ, πρώην συντονιστής Επιτροπής Παρακολούθησης Κυβερνητικού Εργου υπουργείου Εργασίας, πρώην αντιπρόεδρος Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων
