to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Διεύρυνση και σταθερή κατεύθυνση

Είναι αλήθεια ότι αργά ή γρήγορα έρχεται μια ώρα που το παρελθόν δεν μπορεί να αναπαραχθεί πιστά ή έστω να αναστηλωθεί.


Είναι αλήθεια ότι αργά ή γρήγορα έρχεται μια ώρα που το παρελθόν δεν μπορεί να αναπαραχθεί πιστά ή έστω να αναστηλωθεί. Τα παλιά κόμματα ή κινήματα δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές και εξέφρασαν τις ανάγκες της εποχής τους. Ακόμη και η οργανωτική τους δομή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο, αλλά όχι να αντιγραφεί.

Υπάρχουν πολλά κόμματα που έχασαν από τη μια μέρα στην άλλη τη δύναμή τους γιατί δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις των καιρών ή ακόμη έγινε το αντίστροφο για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει σίγουρος δρόμος προς την εξουσία ή, πολύ περισσότερο, προς την πολιτική κυριαρχία. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι τίτλος τιμής για ένα κόμμα να παραμένει μικρό. Ιστορικά παραδείγματα:

Το γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα (KDP) είχε το 1932, δέκα χρόνια μετά την ήττα στον γερμανικό εμφύλιο, περίπου 400.000 μέλη, εκ των οποίων το 90% ήταν εργάτες. Οι διανούμενοι ανύπαρκτοι. Ένα χρόνο μετά είχε εξαϋλωθεί και τα μέλη του μετακινήθηκαν στο ναζιστικό κόμμα. Μετά δε τον Β’ Π.Π. στη Δυτική Γερμανία σχεδόν δεν υπήρχε και οι Αριστεροί βρήκαν στέγη στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SDP).

Αντίθετα, το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα είχε το 1932 γύρω στα 3.000 μέλη, εκ των οποίων τα μισά ήταν στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη του Αντόνιο Γκράμσι. Μετά τον Β’ Π.Π. η συμμετοχή των εργαζόμενων αλλά και μεγάλου μέρους της διανόησης ανέβηκε κατακόρυφα και υπερέβη τα 500.000 μέλη.

Στη χώρα μας ο Άρης ξεκίνησε με μια χούφτα φίλους και άρχισε να στρατολογεί ψυχωμένους αγρότες και ορεσίβιους που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν ήταν και τα καλύτερα παιδιά, όμως αυτοί ήξεραν από όπλα. Αυτοί οι αντάρτες είχαν πίστη σε δύο στόχους: την εκδίωξη του κατακτητή και μετέπειτα την ελεύθερη απόφαση του ελληνικού λαού για το πολιτειακό και την διακυβέρνηση.

Έφτασε έτσι σε δύο χρόνια σε έναν πειθαρχημένο στρατό που με τους υποστηρικτικούς έφτανε τους 120.000 άνδρες και γυναίκες. Οι αντάρτες αυτοί είχαν συμμετάσχει με ελεύθερη βούληση. Όταν μια επιτροπή του ΚΚΕ από την Αθήνα επισκέφτηκε τα βουνά συνέταξε μια έκθεση στην οποία λοιδορούσε κάποιους φουστανελοφόρους αντάρτες με τα σταυρουδάκια στη στολή και τα μακριά μαλλιά που θύμιζαν τους κλέφτες του 1821. Εδώ να θυμίσουμε ότι ο ΔΣΕ, στρατός καθαρά κατευθυνόμενος από το ΚΚΕ, ποτέ δεν ξεπέρασε τις 30.000.

Καθαρότητα στόχων

Αναλύοντας τα τρία παραπάνω παραδείγματα, βλέπουμε ότι το γερμανικό αριστερό κίνημα απέτυχε γιατί δεν αντιτάχθηκε με σαφείς όρους και δυναμισμό στο εθνικοσοσιαλιστικό (ναζιστικό) κόμμα, το οποίο ευνοήθηκε από τη σύγχυση και πρόβαλλε στον γερμανικό λαό την οικονομική ανάπτυξη αλλά και τη φυλετική «καθαρότητα», ενώ στο ιταλικό και ελληνικό αριστερό απελευθερωτικό κίνημα βλέπουμε σαφείς αντιφασιστικούς και πατριωτικούς στόχους, την ίδια στιγμή που η πλουτοκρατία είχε ταυτιστεί με τον κατακτητή.

Διδάγματα

Όπου οι όροι της αντιπαράθεσης είναι σαφείς και η διαχωριστική γραμμή συμφερόντων επίσης, τα μέτωπα συντήρησης και προόδου είναι σαφή.

Τα λάθη που γίνονται από ένα αληθινό μαζικό κίνημα είναι απείρως πιο καρποφόρα από το αλάθητο της σοφότερης Κεντρικής Επιτροπής.

Ο αμυντισμός που προσπαθεί να διασφαλίσει τα υπάρχοντα και φοβάται τη διεύρυνση είναι έκφραση των συμφερόντων και της άποψης του μικρονοικοκύρη και δεν οδήγησε ποτέ σε ανάπτυξη των κινημάτων.

Στη σημερινή πραγματικότητα

Η πλευρά που υποστηρίζει τα συμφέροντα των πλουσίων και αδιαφορεί για το περιβάλλον και την καταστροφή του πλανήτη έχει συγκροτήσει μέτωπο.

Η άλλη πλευρά των πολλών ανθρώπων, οι εργαζόμενοι των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, έχουν υποχρέωση να κάνουν το ίδιο από τη δική τους πλευρά. Να συνδυάσουν τον αγώνα για μείωση των οικονομικών ανισοτήτων με τον αγώνα για το περιβάλλον. Το πρώτο απαιτεί φορολόγηση του μεγάλου και του διαφεύγοντος πλούτου. Το δεύτερο απαιτεί επαναπροσανατολισμό της ανάπτυξης. Αν είναι να σωθεί ο πλανήτης, το "λιγότερο είναι καλύτερο".

Οι σαφείς κύριοι στόχοι διατηρούν τα μεγάλα μέτωπα, οι πολλοί μικροί στόχοι δεν πείθουν. Δυστυχώς, δεν έχουμε το περιθώριο του μεγάλου δρόμου και του ατέλειωτου χρόνου. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε τους ταλαντευόμενους, που ψήφισαν την τελευταία στιγμή με βάση το αντι-δεξιό κριτήριο, θα πρέπει να σταματήσουμε να ταλαντευόμαστε οι ίδιοι.

* Ο Νίκος Τόσκας είναι πρώην υπουργός, υποστρατήγος ε.α.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)