Προσαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στο κέρδος, στην επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα είναι το βασικό στοιχείο που διαπερνά το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας στα εργασιακά.

Η Ν.Δ. είναι η αλήθεια ότι στο επίσημο πρόγραμμά της αποφεύγει να μπει σε λεπτομέρειες. Ωστόσο, ουσιαστικά περιγράφει ένα άλλο μοντέλο: από το δικαίωμα στην εργασία και την τήρηση του εργατικού δικαίου στο «δίκαιο της απασχόλησης», όπου το περιεχόμενο και οι όροι εργασίας περνάνε σε δεύτερη μοίρα.

Αρκεί κάποιος να απασχολείται, «απαλλαγμένος» από δεσμεύσεις και όρους αμοιβής και δικαιωμάτων...

Άλλωστε, το νέο μοντέλο εργασίας στο οποίο στοχεύει η Ν.Δ., το μοντέλο του «απασχολούμενου» όπως το έχει διακηρύξει επανειλημμένα ο Κυρ. Μητσοτάκης, έχει ως βάση τις «νέες μορφές εργασίας». Και κινείται στα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στην «εξαρτημένη εργασία», δηλαδή τη μισθωτή εργασία, και την «ανεξαρτησία» του απασχολούμενου. Με άλλα λόγια, ο μισθωτός θα πρέπει να γίνει «ανεξάρτητος» και «αυταπασχολούμενος».

Τέλος οκταώρου και μισθωτής εργασίας

Τι σημαίνει αυτό; Το έχει περιγράψει ο ίδιος ο αρχηγός της Ν.Δ., ενώ το προτείνουν νεοφιλελεύθεροι δικηγόροι - εργατολόγοι (κάποιοι χρημάτισαν και πληροφοριοδότες της τρόικας την εποχή των Μνημονίων) με ειδίκευση ως «εργασιακοί σύμβουλοι επιχειρήσεων» που έχουν κατεθέσει και τις σχετικές απόψεις στο περίφημο Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ):

Διαρκής κινητικότητα στην εργασία. «Αυταπασχόληση», εργασία από το σπίτι, αυτασφάλιση. Απασχολούμενος, κάτι μεταξύ «ελεύθερου επαγγελματία» και «αυταπασχολούμενου», που δεν θα δεσμεύεται από συλλογικές ή κλαδικές συμβάσεις εργασίας και θα αναλαμβάνει ο ίδιος την ασφάλισή του!

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και οι εξαγγελίες του Κυρ. Μητσοτάκη ότι «είναι ξεπερασμένο το κλασικό δυτικό οκτάωρο εργασίας», αλλά και η «υπερίσχυση των ατομικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας» έναντι των συλλογικών κλαδικών συμβάσεων, αλλά και της εθνικής συλλογικής. Εδώ ακουμπάει η εξαγγελία της επταήμερης εργασίας με ταυτόχρονη κατάργηση της πενθήμερης εργασίας, μετά, βέβαια, από συμφωνία στην επιχείρηση μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου.

Οι δεσμεύσεις...

Σε αυτή την κατεύθυνση, στις επίσημες θέσεις του κόμματος, όπου η Ν.Δ. αφιερώνει ακριβώς 250 λέξεις για το σχέδιό της για τα εργασιακά, διαβάζουμε:

"Απαίτηση από τις επιχειρήσεις να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζομένους"... Δεν αρκεί δηλαδή η τήρηση της εργατικής νομοθεσίας; Είναι (πιο ισχυρή) η απαίτηση του αρχηγού της Ν.Δ.;

"Απαίτηση για αυστηρούς ελέγχους στην αγορά εργασίας". Με ποιους κανόνες; Με την εργατική νομοθεσία που ισχύει σήμερα ή με κάποιο νέο πλαίσιο, όπως το περιγράψαμε πιο πάνω; Και με ποια Επιθεώρηση Εργασίας; Με το ΣΕΠΕ διαλυμένο, όπως ήταν επί υπουργείας Γιάννη Βρούτση μέχρι το 2015, και με την ανασφάλιστη εργασία στο 30% της απασχόλησης; Τι σημαίνει "εγγύηση για τήρηση της εργατικής νομοθεσίας η ηλεκτρονική διακυβέρνηση";

Επιβράβευση με επιπλέον "μειωμένες εισφορές" για τις επιχειρήσεις; Από τη "μαύρη εργασία" 2012 - 2015, το νέο μοντέλο είναι οι "λευκές επιχειρήσεις" με ελάχιστο πλαφόν εισφορών; Αυτό βοηθάει την ανταγωνιστικότητα και πώς;

Πώς θα διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις σε μια επιχείρηση και πού θα καταλήγουν οι "συναινέσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων"; Μήπως στην επταήμερη εργασία;

Σε μια οικονομία η οποία εν μέσω Μνημονίου δημιούργησε, μετά το 2015, σχεδόν 400.000 νέες θέσεις εργασίας, αρκούν οι (εγγυημένες) «43.000 νέες θέσεις τον χρόνο από τις δημόσιες επενδύσεις»;

Τι κρύβει η Ν.Δ.

Η Νέα Δημοκρατία, πέρα από τις γενικόλογες αναφορές στο πρόγραμμά της, θα πρέπει να απαντήσει συγκεκριμένα αν θα προχωρήσει "στηναναγκαία και επείγουσα μεταρρύθμιση των πιο προβληματικών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας", όπως την καλούν σύμβουλοι και συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη, και συγκεκριμένα:

1. Θα μετατρέψει την εργατική νομοθεσία σε «νομοθεσία της απασχόλησης»;

Ας σημειωθεί ότι το δόγμα του think tank του κ. Μητσοτάκη, όπως το ΚΕΦίΜ, θεωρεί ότι: «Η κάθε νομοθετική πρωτοβουλία σε θέματα εργασίας οφείλει να λαμβάνει υπόψιν το πρόβλημα της ανεργίας, δεδομένου ότι η πρώτιστη ανάγκη των πολιτών μιας χώρας είναι να εργάζονται και δευτερευόντως, ανάλογα με τις ικανότητές τους και τις υπάρχουσες κάθε φορά οικονομικές και λοιπές συνθήκες, να βελτιώνουν τους όρους απασχόλησής τους». Δηλαδή το πρώτιστο είναι η απασχόληση, απαλλαγμένη από τα βαρίδια της (ισχύουσας) εργατικής νομοθεσίας.

2. Δρομολογείται ή όχι η μονομερής μεταβολή των όρων εργασίας που θα αφορούν τον μισθό, το γενικό αντικείμενο της θέσης εργασίας και το ωράριο;

3. Θα προβλέπεται ή όχι το ημερήσιο ωράριο των εργαζομένων να αυξομειώνεται όταν ειδικές περιστάσεις το επιβάλλουν;

4. Θα ισχύσει ή όχι η κατάργηση της αμοιβής της υπερεργασίας; (η αμοιβή της 9ης ώρας ημερησίως πληρώνεται με προσαύξηση 20%);

5. Θα καταργήσει την πρόσφατα ψηφισμένη διάταξη σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να υπάρχει «βάσιμος λόγος» ως απαραίτητη προϋπόθεση για να θεωρείται μια απόλυση έγκυρη, κάτι που ζητεί επισήμως ο ΣΕΒ; Επιπλέον, θα περιοριστούν δραματικά οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης;

Τι αναφέρει το επίσημο πρόγραμμα της Ν.Δ. για τα εργασιακά:

* Δημιουργία 43.000 νέων θέσεων εργασίας κάθε χρόνο από τις δημόσιες επενδύσεις που θα αναβαθμίσουν και τις υποδομές της χώρας.

* Ο κατώτατος μισθός με τη ρήτρα ανάπτυξης θα φτάσει σε μια τριετία τα 730 ευρώ.

* Στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων που θα δημιουργήσουν πολλές νέες δουλειές.

* Η επένδυση του Ελληνικού θα φέρει άμεσα 50.000 νέες θέσεις εργασίας.

* Απαίτηση από τις επιχειρήσεις να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζομένους και ειδικότερα να τηρούν απαρέγκλιτα την εργασιακή νομοθεσία.

* Εγγύηση για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας αξιοποιώντας την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τα νέα συστήματα για στοχευμένους και ουσιαστικότερους ελέγχους.

* Καθιέρωση λευκού μητρώου επιχειρήσεων και επιβράβευση με χαμηλότερες εισφορές για τις επιχειρήσεις που είναι ασφαλιστικά συνεπείς και σέβονται την εργατική νομοθεσία.

* Κίνητρα στις επιχειρήσεις για να δίνουν πρόσθετες παροχές στους εργαζομένους τους είτε με τη μορφή δωρεάν μεταφοράς στην εργασία τους, είτε με επιπλέον ασφαλιστικές παροχές, είτε και με συμμετοχή στα κέρδη, είτε με ειδικά προγράμματα απόκτησης μετοχών.

* Αύξηση του κατώτατου μισθού σε ποσοστό διπλάσιο από το ποσοστό ανάπτυξης του ΑΕΠ ώστε ο κατώτατος μισθός να αυξάνεται ακολουθώντας τη πορεία βελτίωσης της οικονομίας.

* Για τη βελτίωση του κλίματος μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, υιοθέτηση του ολλανδικού μοντέλου κοινωνικού διαλόγου. Εργοδότες, εργαζόμενοι και -όπου χρειάζεται- η κυβέρνηση, υπό συνθήκες ουσιαστικού διαλόγου, θα καταλήγουν σε συναινετικές λύσεις που θα διασφαλίζουν αύξηση της απασχόλησης και μακροχρόνια εργασιακή ειρήνη.