(φωτογραφία αρχείου από την απεργιακή συγκέντρωση του 2017: ΕΡΤ)
Βρίσκεται ανάμεσα στις πιο κερδοφόρες εταιρείες και το 2017 είχε καθαρά κέρδη ύψους 5,84 εκατ. ευρώ: η Vivechrom, που ελέγχεται κατά 79,18% από την ολλανδική Akzo Nobel Coatings International, τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή εταιρεία χρωμάτων, ολοκλήρωσε πρόσφατα επένδυση στη βιομηχανική μονάδα της, χάρη στην οποία το τελευταίο δίμηνο του 2017 άρχισε την παραγωγή βερνικιών που παρήγαγε έως τότε η συγγενική τουρκική βιομηχανία Marshal, κατόπιν απόφασης της Akzo Nobel για μεταφορά της παραγωγής βερνικιών της εν λόγω εταιρείας από την Τουρκία στη χώρα μας.
Κι όμως, όπως αναφέρουν στο Left.gr εργαζόμενοι και μέλη του επιχειρησιακού σωματείου, οι πιέσεις του πολυεθνικού ομίλου για «μείωση του κόστους» (λόγω του διεθνούς ανταγωνισμού με αντίστοιχους ομίλους), οδήγησαν στην απόφαση της διοίκησης για κατάργηση 4 θέσεων διοικητικού προσωπικού.
Οι εργαζόμενοι αυτοί είχαν μπροστά τους δύο επιλογές: την απόλυση ή την οικειοθελή αποχώρηση (με κάλυψη του ποσού που θα δικαιούνταν ως αποζημίωση συν κάποια χρήματα επιπλέον, τα οποία αντιστοιχούν σε μισθούς ενός έτους, αν αφαιρέσεις το επίδομα ανεργίας). Διάλεξαν (και υπέγραψαν) το δεύτερο, με αποτέλεσμα να μην τίθεται επί της ουσίας ζήτημα για ανάκληση των απολύσεων αυτών.
Ωστόσο, μέσω της 24ωρης απεργίας, σήμερα, Τετάρτη 13/2, το επιχειρησιακό σωματείο στέλνει μήνυμα ότι δεν πρόκειται να γίνει δεκτή καμία άλλη απώλεια θέσης εργασίας όσον αφορά τους πάνω από 165 εργαζόμενους στο εργοστάσιο της Μαγούλας (στη Δυτική Αττική) ή το παράρτημα της Θεσσαλονίκης.
Τη στήριξη της στην απεργία εκφράζει με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδας, τονίζοντας ότι «ο δρόμος των απολύσεων είναι ο πιο σκληρός και απάνθρωπος για τον κόσμο της εργασίας αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και την κάκιστη εικόνα για την επιφάνεια της Vivechrom».
«Η ακύρωση των απολύσεων και η συζήτηση με το Σωματείο των εργαζομένων πρέπει για όλους να είναι μονόδρομος», σημειώνει η Ομοσπονδία.
Άλλωστε, προσθέτουν οι εργαζόμενοι στο Left.gr, ο διάλογος έχει οδηγήσει στην υπογραφή μίας αρκετά καλής επιχειρησιακής σύμβασης αλλά και στην αποφυγή μειώσεων μισθών και απολύσεων στα χρόνια της κρίσης.
Πριν ένα χρόνο, το σωματείο αντέδρασε στην εντατικοποίηση της εργασίας και την περικοπή παροχών, όταν η διοίκηση της εταιρείας προχώρησε στη δημιουργία νέας βάρδιας (απογευματινής), χωρίς να δρομολογήσει λεωφορείο για τη μεταφορά των εργαζομένων από και προς το εργοστάσιο, όπως ίσχυε για όσους δούλευαν στην πρωινή βάρδια. Τελικά, μετά τις κινητοποιήσεις, η επιχείρηση εξασφάλισε την κάλυψη των εξόδων για μεταφορά των εργαζομένων της απογευματινής βάρδιες με ταξί.
Αξίζει να θυμίσουμε επίσης ότι, οι εργαζόμενοι είχαν πραγματοποιήσει απεργία και δύο χρόνια πριν, τον Φεβρουάριο του 2017 λόγω απόλυσης εργαζόμενου, καταγγέλλοντας ότι ο πραγματικός λόγος της απόλυσης ήταν η πολιτική και συνδικαλιστική δράση του.
