to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η συζήτηση στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης που έθεσε η κυβέρνηση είχε τα πάντα: επιχειρήματα επί παντός, αντεγκλήσεις, επιθετικότητα και ύβρεις –εδώ τον χορό τον έσυρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης– χωρίς να υστερήσουν οι εκπρόσωποι του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και της Χρυσής Αυγής.


Η συζήτηση στη Βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης που έθεσε η κυβέρνηση είχε τα πάντα: επιχειρήματα επί παντός, αντεγκλήσεις, επιθετικότητα και ύβρεις –εδώ τον χορό τον έσυρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης– χωρίς να υστερήσουν οι εκπρόσωποι του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και της Χρυσής Αυγής.

Απουσίαζε από τη συζήτηση το διεθνές περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσονται οι εσωτερικές πολιτικές αντιθέσεις. Λίγες ομιλίες, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, έδωσαν το στίγμα της διεθνούς συγκυρίας. Οι υπόλοιποι επιχειρηματολογούσαν αμέριμνοι, λες και αρμενίζουν σε ένα πέλαγος ειρήνης, δικαιοσύνης και ευημερίας. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στην επικείμενη συζήτηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου όλα δείχνουν ότι θα υπερισχύσουν οι πατριωτικές κορόνες και θα εξοβελιστεί κάθε αναφορά στους γεωπολιτικούς κινδύνους.

Ζούμε σε μια αβέβαιη εποχή

Για αυτούς τους λόγους είναι χρήσιμη η περιοδολόγηση των παγκόσμιων προβλημάτων που έμειναν «εκτός ύλης» στη διήμερη συζήτηση της Βουλής. Βλέπετε η περίοδος που ξεκινά με την παγκόσμια οικονομική κρίση –και συνεχίζεται– πυροδοτεί εντάσεις και αβεβαιότητες σε πλανητικό επίπεδο και επηρεάζει βαθύτατα και την Ευρώπη. Η «καθεστωτική» δεξαμενή σκέψης Eurasia Group προειδοποιεί ότι το 2019 μπορεί να είναι χρονιά γεωπολιτικής κατάρρευσης του κόσμου, αφού η Pax Americana διαλύεται, η διατλαντική συμφωνία πεθαίνει, το ΝΑΤΟ, οι G7 και G20, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκονται όλοι σε κρίση.

Οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, με τον πόλεμο ως εργαλείο της ηγεμονίας και επιβολής, δεν φαίνεται να βρίσκονται σε ύφεση. Αντίθετα. Το ίδιο και με τους ανταγωνισμούς για τους ενεργειακούς δρόμους. Από αυτή τη σκοπιά, η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια φωτεινή στιγμή ειρήνης και συνύπαρξης σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον.

Σε ένα άλλο επίπεδο, η κλιματική αλλαγή αποτελεί τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα για εκατομμύρια ανθρώπους, από την Ινδονησία μέχρι τον Καναδά και από το Σαν Φρανσίσκο μέχρι τον ευρωπαϊκό Νότο και την Ελλάδα.

Η ταραχή αφορά και τον εμπορικό πόλεμο, που δεν είναι μια υπόθεση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αλλά τείνει να συμπεριλάβει όλο τον δυτικό κόσμο, με την Ευρώπη και τον Καναδά να δέχονται πρώτοι τον εκβιασμό της επιβολής δασμών και τις βιομηχανικές τάξεις να σηκώνουν πρώτες τη σημαία της συνθηκολόγησης.

Ολα τα προηγούμενα δημιουργούν το υπόστρωμα για τις μεγάλες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές. Το προσφυγικό ζήτημα γίνεται το εργαλείο επιβολής γεωπολιτικών σχεδιασμών και ταυτόχρονα το εργαλείο για την άσκηση βιοπολιτικού ελέγχου στις εγχώριες τάξεις.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση

Τούτων δοθέντων, η καπιταλιστική κρίση δεν είναι μια υπόθεση του παρελθόντος. Δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί εξάλλου χωρίς καταστροφή κεφαλαίου, μια και η υπερσυσσώρευσή του δημιουργεί πολλαπλασιασμό της χρηματοπιστωτικής σφαίρας με τα κεφάλαια να είναι παρκαρισμένα σε ασφαλείς τοποθετήσεις, δηλαδή χωρίς επενδυτικό ενδιαφέρον για την πραγματική οικονομία. Η μόνη «σταθερά» σε μια διαταραγμένη παγκοσμίως συνθήκη είναι οι πολιτικές λιτότητας, η αμφισβήτηση της οποίας επιφέρει την οργή των νεοφιλελεύθερων κέντρων και την απειλή οικονομικών μέτρων πειθάρχησης, όπως στην περίπτωση της Ιταλίας.

Η σοβούσα οικονομική κρίση «μολύνει» και το πολιτικό και κυβερνητικό επίπεδο. Το World Economic Forum στην έκθεσή του για το 2019 επισημαίνει ότι πολλές δυτικές δημοκρατίες εξακολουθούν να αγωνίζονται με τα μετακρισιακά υποδείγματα πολιτικού κατακερματισμού και πόλωσης. Στο όνομα της κρίσης γίνεται ευκολότερο για τις κυβερνήσεις να θυσιάσουν την ατομική προστασία στο όνομα της συλλογικής σταθερότητας, ενώ είναι δεδομένο ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για τους χαμένους από την παγκοσμιοποίηση. Με λίγα λόγια, το κοινωνικό ζήτημα και οι ανισότητες μπαίνουν, ακόμα και από το παράθυρο, στην ατζέντα της διεθνούς κοινότητας.

Στη χώρα μας, βέβαια, Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. σφυρίζουν αδιάφορα… Αξίζει να αναφερθεί ότι στη συζήτηση που διεξάγεται για τη συνταγματική αναθεώρηση οι εκπρόσωποι του παλαιού δικομματισμού ζήτησαν να συμπεριληφθεί ο «χρυσούς κανών» του Συμφώνου Σταθερότητας στα υπό αναθεώρηση άρθρα, να συνταγματοποιηθεί δηλαδή ο νεοφιλελευθερισμός, και την ίδια στιγμή αρνήθηκαν να κατοχυρωθούν συνταγματικά τα κοινωνικά δικαιώματα… Στα παραπάνω περιστατικά η είδηση δεν είναι ο νεοφιλελευθερισμός της Ν.Δ., αλλά ο «εγκιβωτισμός» του ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες διαπιστώνουμε ανατροπές στο κομματικό σύστημα. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που δεν μπορούν να σπάσουν τους δεσμούς τους με τον νεοφιλελευθερισμό, βυθίζονται στην ασημαντότητα γιατί δεν αναγνωρίζουν τα σημεία των καιρών. Αλλά «η ζωή τιμωρεί όποιον φτάνει πολύ αργά», όπως είπε και ο Βάλτερ Μπάγερ.

Στη μέγκενη του νεοφιλε-λευθερισμού και της Ακροδεξιάς

Τα κακά της μοίρας μας, όπως η φασιστική ιδεολογία, ο νεοσυντηρητισμός, ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία και η «μεταδημοκρατία», προωθούνται όχι μόνο από την Ακροδεξιά, αλλά και από κυβερνητικά σχήματα. Συχνότερα πια, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία καθίστανται η επίσημη κρατική ιδεολογία.

Σύμφωνα με το Eurasia Group, στις ευρωεκλογές του Μαΐου η Ακροδεξιά θα κερδίσει περισσότερες έδρες από ποτέ, ίσως μάλιστα να αποτελέσουν τη δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα με τη μεγαλύτερη επιρροή από ποτέ στο Ευρωκοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ετσι, οι ευρωεκλογές του Μαΐου αποτελούν το ορόσημο της σύγκρουσης των δύο πολιτικών γραμμών για το μέλλον της Ευρώπης (και της δημοκρατίας). Η Αριστερά της Ευρώπης βρίσκεται αντιμέτωπη με το ακροδεξιό μπλοκ από τη μία και από την άλλη με τον επιθετικό νεοφιλελευθερισμό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Η Αριστερά και οι κοινωνικές αντιστάσεις

Θεωρώ πως τα παραπάνω δίνουν το πλαίσιο της κατανόησης των κοινωνικών εκρήξεων που συντελέστηκαν σε πολλές μεριές του κόσμου, από το ξέσπασμα της κρίσης και έπειτα. Οι εξεγέρσεις, τα κινήματα συγκροτούν αιτήματα ενάντια στις δομικές αιτίες της δυσβάστακτης συνθήκης κυριαρχίας του εμπορεύματος και του κεφαλαίου.

Με αυτή την έννοια είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ η «συνομιλία» της Αριστεράς με τις αντιστάσεις και τα κινήματα προκειμένου να σχηματιστεί ένα κοινωνικοπολιτικό ρεύμα μετασχηματισμού της Ευρώπης και κάθε χώρας ξεχωριστά. Προϋπόθεση είναι όμως ο απεγκλωβισμός τμημάτων της Αριστεράς από τον εθνικισμό και την «εθνική αναδίπλωση», ακόμα και όταν γίνεται στο όνομα του «αντι-ιμπεριαλισμού».

* Ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)