Προσφάτως το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος της κορυφώθηκε με μία -τουλάχιστον άδικη- κριτική κατά της ιστορικής εφημερίδα της Αριστεράς, της "Αυγής". Όπως αναφέρει η ίδια σε άρθρο της στην Athensvoice "δεν διάβαζα ποτέ την «Αυγή» – δεν είμαι σίγουρη ότι ήξερα πως κυκλοφορούσε ακόμη. Τελευταία δεν μπορώ να την αποφύγω: τα άρθρα διαδίδονται στο Ίντερνετ και καθώς είμαι όλη μέρα δικτυωμένη, έρχομαι, άθελά μου σχεδόν, σε επαφή με την εμφυλιοπολεμική γλώσσα της Αριστεράς, τη διαλεκτική της σχέση με την άκρα δεξιά, την αλληλοτροφοδότησή τους." Από τον πρόλογό της ακόμα φροντίζει να μας ενημερώσει ότι η Αριστερά υπάρχει επειδή υπάρχει κι η άκρα δεξιά και τούμπαλιν.
Συνεχίζει δε, ως εξής: "Σε πρόσφατο άρθρο της «Αυγής» με τίτλο «Πρετεντέρη, Πρετεντέρη, άσ’ το καμουτσίκι απ’ το χέρι» (σσ άρθρο του Γ. Αναδρανιστάκη) αποκαλύπτεται ο καθημερινός φανατισμός που διατυπώνεται με ένα είδος γλωσσικού φασισμού: υπερβολές, ύβρεις, πομπώδεις εκφράσεις, τουρκικές και μαλλιαρές λέξεις – χρειάστηκε να ανοίξω το λεξικό για δυο-τρεις από αυτές". Πρώτο δίδαγμα: Η Αριστερά χτυπάει άσχημα την αισθητική (της).
Και συνεχίζει: "Η «Αυγή» στρέφεται στο λούμπεν προλεταριάτο, περιφρονεί τον αστικό πολιτισμό, εμπνέεται από τα ρείθρα των πεζοδρομίων. (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» μάς απειλούν: «Περιμένετε να πάρουμε την εξουσία…»Έτσι, πλείστοι των αρθρογράφων στα αριστερά έντυπα –όπως και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ– επιδίδονται σε φτηνές εξυπνάδες, υστερικούς μονολόγους, συμπεριφορά που δείχνει έλλειψη αγωγής, θράσος, ψυχική βαναυσότητα." Δεύτερο δίδαγμα: Ανάγωγοι, άξεστοι αριστεροί απειλούν εμάς και τον αστικό μας πολιτισμό που τόσο μας εμπνέει. Καταστροφολογία.
Για να καταλήξει, ασθμαίνοντας, στο εξής: "Ποιος σοβαρός και νηφάλιος άνθρωπος επιτρέπει στον εαυτό του να εκφράζεται έτσι; (...) Πιθανότατα υπάρχει αξιακό χάσμα: η νηφαλιότητα και η σοβαρότητα δεν αποτελούν αξίες της σημερινής Αριστεράς – σας διαβεβαιώ όμως ότι αποτελούσαν αξίες της χθεσινής Αριστεράς, όταν ο προαναφερθείς μπαμπάς διάβαζε την «Αυγή». " Μαθήματα από θέση αρχής, επίκληση στο συναίσθημα, ηθικολογία.
Τι να κάνουμε, όμως, που η Αριστερά δεν είναι πράγμα στατικό, που υπάρχει (και θα συνεχίσει να υπάρχει) για να απαντά στις ανάγκες της κοινωνίας; Η κ. Σώτη ένιωσε τη βαθιά ανάγκη να υπερασπιστεί το Γιάννη -"Ζωή Κασιδιάρη"- Πρετεντέρη. Πιθανότατα το κάνει γιατί υπηρετούν ακριβώς το ίδιο σύστημα- μόνο που στην περίπτωσή της γίνεται από μία πιο... σικ, εναλλακτική, αστικής αισθητικής σκοπιά. Μη ξεχνάμε, εξάλλου, πως είναι μια πρώην "αριστερή" που τώρα πια έχει μετανοήσει... Κι αυτό ξέρει να το πουλάει, ευτυχώς όχι καλά.
Η δήλωση του Νίκου Φίλη, διευθυντή της "Αυγής", στο tvxs.gr:
«Ο καθένας έχει δικαίωμα να διατυπώνει την άποψή του και να αναλαμβάνει την ευθύνη των λεγομένων του. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Ο λίβελος, όμως, της κυρίας Τριανταφύλλου αποτελεί απροκάλυπτη πολιτική επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται, όπως υποστηρίζει, για γλωσσική – αισθητική διαφωνία αλλά για πολιτική αντίθεση. Μας κάνει εντύπωση πως μια συγγραφέας επιλέγει να επιτεθεί σε μια εφημερίδα και ένα πολιτικό κόμμα της Αριστεράς για ένα δημοσίευμα, χρονογράφημα – ευθυμογράφημα, φτάνοντας μάλιστα στο συμπέρασμα ότι υπάρχει διαλεκτική (sic) σχέση ανάμεσα στην Αριστερά και την ακροδεξιά. Δεν είδε η κα Τριανταφύλλου την τηλεοπτική εκπομπή του κ. Τράγκα με τους χρυσαυγίτες; Δεν ενοχλήθηκε; Δεν διάβασε το άρθρο του κ. Πρετεντέρη στο Βήμα με τίτλο «Ζωή Κασιδιάρη»; Δεν εθίγη ως αριστερή και γυναίκα; Κρίμα. Η κα Τριανταφύλλου δεν κρύβεται ότι είναι υπέρ του μνημονίου και της τρόικα. Άρα δεν μας εκπλήσσει που συμπεριφέρεται με εμπάθεια εναντίον της Αυγής. Απλώς επισημαίνουμε ότι από όσα η ίδια παραδέχεται, είναι δυνατόν στα γραφόμενά της να ανιχνεύσει κανείς μια όψιμη πολιτική πατροκτονία. Την συμπονούμε».
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Γ. Αναδρανιστάκη
