«Αυτό που με τρομάζει περισσότερο, είναι ότι δεν θα μπορώ να βρω πουθενά δουλειά στο Περιστέρι, ενώ ακόμα δεν μου είναι εύκολο να βγω από το σπίτι γιατί, αν μου επιτεθούν ξανά, ίσως δεν είμαι τυχερός και αυτό δεν θα το αντέξει η οικογένειά μου στο Πακιστάν». Ο Μοχάμεντ Κ. Σ., ένα μήνα περίπου μετά τον ξυλοδαρμό του από τον πρώην εργοδότη του και έναν «φουσκωτό», μιλάει στην «Εποχή» για τις συνθήκες τρομοκρατίας που βιώνει.
Τα ελληνικά του είναι αρκετά καλά, καθώς έχει συμπληρώσει 20 χρόνια στην Ελλάδα. Ακόμα περισσότερα, ωστόσο, καταλαβαίνει κάποιος, απ’ όσα δηλώνουν οι παύσεις του, όσο προσπαθεί να βάλει σε τάξη τη σκέψη του για όσα εξιστορεί.
Τα ξημερώματα της 23ης Δεκέμβρη 2018, όπως καταγγέλλει, έπεσε στην ενέδρα του Χρ. Σαλμά επειδή είχε «τολμήσει», λίγο καιρό πριν, να διεκδικήσει όσα του είχε κλέψει το ψητοπωλείο του εν λόγω ιδιοκτήτη («Βεάκη 56»).
«Επειδή αρνήθηκα να υπογράψω ότι είχε εξοφλήσει όσα μου χρωστούσε, ο μπράβος μου είπε ότι είναι αστυνομικός και θα με απελάσει. Ύστερα ξεκίνησαν να με χτυπούν, στο κεφάλι και τη μέση με δύναμη. Κρατούσαν και σιδερογροθιά. Ευτυχώς φορούσα το κράνος. Τελικά κατέληξα στο νοσοκομείο. Για πάνω από 1 εβδομάδα πονούσα, ενώ τώρα έχω κλείσει ραντεβού με νευρολόγο, γιατί δεν μπορώ να κρατήσω το στυλό και να γράψω όπως έκανα παλιά».
Πριν τη μαφιόζικου τύπου επίθεση ο Μοχάμεντ είχε το θάρρος, παρά τις απειλές που αναφέρει ότι είχε δεχτεί, να προχωρήσει μέχρι τέλους στην καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, όταν διαπίστωσε ότι τα ελάχιστα ένσημα που του κολλούσαν στο ψητοπωλείο δεν επαρκούσαν για την ανανέωση της άδειας παραμονής του.
Ας μιλήσουμε για παραβατικότητα…
«Είμαι μόνιμα στην Ελλάδα από το 1998. Εκεί (σ.σ.: στο ψητοπωλείο “Βεάκη 56”) δούλεψα για 375 μέρες χωρίς ρεπό, για 7 ώρες καθημερινά, ενώ δύο φορές την εβδομάδα ξεπερνούσα το 12ωρο. Αλλά με ασφάλιζε, όπως ανακάλυψα, μόνο για 8 ώρες την εβδομάδα, χωρίς δώρα, επιδόματα, νυχτερινά», δηλώνει στην «Εποχή».
Δεν ήταν η εξαίρεση: Σύμφωνα με πληροφορίες, σε έλεγχο της Επιθεώρησης Εργασίας στο συγκεκριμένο μαγαζί, βρέθηκαν τρεις εργαζόμενοι εκτός ωραρίου (ήταν δηλωμένοι ως μερικώς απασχολούμενοι και αυτοί, όπως ο Μοχάμεντ) και επιβλήθηκαν οι ανάλογες κυρώσεις.
«Είχα υποψιαστεί ότι κάτι μας κρύβουν όταν, μία ημέρα πριν καιρό, είχαν πάρει τηλέφωνο εμένα και τα άλλα παιδιά να μην εμφανιστούμε, γιατί θα περνούσε για έλεγχο το ΙΚΑ», λέει ο Μοχάμεντ.
«Η υποδηλωμένη εργασία είναι πλέον κανόνας στον επισιτισμό, έτσι δεν κινδυνεύουν οι -ασύδοτοι- εργοδότες από το βαρύ πρόστιμο των 10.500 ευρώ που επιβάλλεται στην εντελώς “μαύρη”», αναφέρει στην «Εποχή» ο Παναγιώτης Προύτζος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Επισιτισμό -Τουρισμό, η οποία από την πρώτη στιγμή δημοσιοποίησε το περιστατικό και στέκεται δίπλα στον εργαζόμενο μετανάστη.
Ο εκβιασμός και η «παραγγελία» στον τόπο του ξυλοδαρμού
Ο Μοχάμεντ, αφού είχε απολυθεί από το «Βεάκη 56», έπιασε δουλειά στο «Taste eat» (πάλι στο Περιστέρι), ο ιδιοκτήτης του οποίου τον εκβίασε με απόλυση, αν δεν απέσυρε την καταγγελία εναντίον του Σαλμά, του προηγούμενου εργοδότη. Κάτι που αρνήθηκε να κάνει ο εργαζόμενος, με αποτέλεσμα να απολυθεί και να βρεθεί, λίγο πριν τον ξυλοδαρμό, ως διανομέας σε τρίτο ψητοπωλείο της περιοχής.
Ερωτήματα προκύπτουν από το γεγονός ότι η ενέδρα στήθηκε όταν ο Μοχάμεντ μετέφερε παραγγελία εκ μέρους του τρίτου αυτού καταστήματος, αλλά του είχε επισημανθεί, όπως υπογραμμίζει, «να μη χτυπήσει το κουδούνι, αλλά να πατήσει την κόρνα» του δικύκλου. Μετά τον ξυλοδαρμό, «με πήραν πάλι και με ρώτησαν, σαν να ξέρουν ότι κάτι είχε συμβεί, αν είμαι καλά», σημειώνει. Σαν, δηλαδή, η παραγγελία(;), να ήταν προκαθορισμένο «ραντεβού» με τον πρώην εργοδότη του.
Παρά τους φόβους του, ο Μοχάμεντ θα καταθέσει στις αρχές της επόμενης εβδομάδας μήνυση για τον ξυλοδαρμό, ο δεύτερος δράστης του οποίου έχει επίσης ταυτοποιηθεί: πρόκειται για «μπράβο», γνωστό στην περιοχή του Πειραιά. Παράλληλα, σύμφωνα με την ομοσπονδία των εργαζομένων, θα συνεχίσει να διεκδικεί μέχρι τέλους τα κλεμμένα ένσημα και μεροκάματα, αντί για τα ελάχιστα που πήρε με βάση την εικονική σύμβαση.
«Δεν είναι μόνος»
Στο πλευρό του έχει ήδη αναπτυχθεί ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης, με συνεχείς διαδηλώσεις: η πρώτη έλαβε χώρα το Σάββατο 12/1 από εργατικά σχήματα και συλλογικότητες γειτονιάς (από εκεί και η φωτογραφία παραπάνω) ενώ ακολούθησε, την Παρασκευή 18/1, η κινητοποίηση της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, από κοινού με άλλες πρωτοβουλίες. Aντίστοιχη παρέμβαση έξω από το ψητοπωλείο αναμένεται να πραγματοποιήσουν και οι Reworkers, οι οποίοι καλούν, με ανακοίνωσή τους, τους κατοίκους της περιοχής, να μποϊκοτάρουν το «Βεάκη 56» και να «σπάσουν το φόβο».
«Ευχαριστώ όλον τον κόσμο που με στηρίζει, όπως επίσης και το νοσοκομείο Αττικόν για τη φροντίδα το βράδυ του ξυλοδαρμού. Δεν θέλω τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τα δικαιώματά μου σε μία χώρα που την αγαπάω, γιατί ζω εδώ και γιατί την επισκέφθηκα όταν ακόμα ζούσαν εδώ οι παππούδες μου, το 1989», συμπληρώνει ο Μοχάμεντ πριν με αποχαιρετήσει. Μοιάζει πράγματι αποφασισμένος να μην υποχωρήσει στην εργοδοτική τρομοκρατία.
