«Η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο» δήλωνε τον Μάρτιο του 2017 ο Κώστας Σημίτης σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός που... έβλεπε τις μίζες να περνούν σιωπά εκκωφαντικά μετά την προφυλάκιση του πάλαι ποτέ «τσάρου» και πρωτοπαλίκαρου του εκσυγχρονισμού Γιάννου Παπαντωνίου την περασμένη Τρίτη.

Το "θαύμα" της εκσυγχρονιστικής ανάπτυξης που έφερε τη χρεοκοπία

Ο Γιάννος Παπαντωνίου, που γίνεται ο δεύτερος κορυφαίος υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη που περνά την πόρτα του Κορυδαλλού, έρχεται να προσθέσει άλλη μία ψηφίδα στο παζλ της διαπλοκής και της διαφθοράς που αποτέλεσαν θεμέλιο λίθο για την αναπαραγωγή του παλιού πολιτικού συστήματος. Της περιόδου δηλαδή της ραγδαίας ανάπτυξης, της μεγάλης Ελλάδας, του θαύματος της ελληνικής οικονομίας, που παρ’ όλα αυτά οδήγησαν στην κατακόρυφη αύξηση του χρέους, στρώνοντας το έδαφος για την κρίση και τα Mνημόνια.

Τα «ξεχασμένα» εκατομμύρια στην Ελβετία, οι μαύρες σακούλες στα κομματικά γραφεία, το πάρτι των εξοπλιστικών και όχι μόνο συντήρησαν και έθρεψαν αυτό το σύστημα, φορτώνοντας το χρέος αλλά και στερώντας πολύτιμους πόρους από το ΑΕΠ της χώρας. «Μαζί τα φάγαμε» έλεγε στις απαρχές των Mνημονίων ο Θ. Πάγκαλος, με μια ατάκα που θα μείνει στην Iστορία του πολιτικού κυνισμού και του θράσους. Αντιπροσώπευε ωστόσο την αντίληψη των παραγόντων, οικονομικών και πολιτικών, του παλιού πολιτικού συστήματος, ως μια εύκολη «ντρίμπλα» προκειμένου να αποκρύψουν τις ευθύνες τους.

Αμηχανία, θεωρίες συνωμοσίας και η μπάλα στην εξέδρα

Η αμηχανία, στα όρια της ενοχής, με την οποία αντέδρασαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην προφυλάκιση Παπαντωνίου ανέδειξε με τον πιο σαφή τρόπο ότι το σκοτεινό και ένοχο παρελθόν της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ πλανάται πάνω από την Πειραιώς και τη Χαριλάου Τρικούπη. Από την υιοθέτηση του επιχειρήματος Παπαντωνίου περί «δόγματος Πολάκη» και «εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης», στο «ο Παπαντωνίου ήταν στο ΚΚΕ Εσωτερικού» και από το «ο Βαρουφάκης κόστισε 200 δισ. στη χώρα» στο «ο Σόρος μοιράζει εκατομμύρια στους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ», αξιωματική αντιπολίτευση και ΚΙΝ.ΑΛΛ. επιχείρησαν να αλλάξουν ατζέντα.

«Είναι αξιοθαύμαστη, αν και με καταφανείς στόχους, η προσπάθεια της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. να εκτρέψουν τη συζήτηση από την πραγματικότητα της υπόθεσης Παπαντωνίου, των μαύρων ταμείων και του χορού των εκατομμυρίων, από την πραγματικότητα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που οικοδόμησαν» σχολίαζαν χαρακτηριστικά κυβερνητικές πηγές, καλώντας τα άλλοτε μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση της χώρας, να «ζητήσουν μια συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τον εκφυλισμό, την ηθική κατάντια και την καταρράκωση θεσμών και αξιών». «Πιθανώς περιμένουν κάτι και φοβούνται. Εξ ου και ο πανικός» ανέφερε η ανακοίνωση από το γραφείο του πρωθυπουργού.

Όταν η προκαταρκτική για τον Παπαντωνίου ήταν "ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής"

Οι ίδιοι που αποκηρύσσουν τον Γιάννο Παπαντωνίου, από τον Μάρτιο έως τον Ιούλιο του 2017, την αρχή και την ολοκλήρωση, δηλαδή, της προκαταρκτικής που είχε συσταθεί με αφορμή τις δικογραφίες που είχαν διαβιβαστεί στη Βουλή εις βάρος του πρώην υπουργού, μιλούσαν για «πυροτέχνημα», «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής», «φιάσκο» και άλλα που θύμιζαν κατά πολύ τα περί σκευωρίας για την υπόθεση Novartis. Μια υπόθεση που, σημειωτέον, έχει πάρει, με τον ίδιο τρόπο, τον δρόμο για τη Δικαιοσύνη.

Τότε, λοιπόν, η επιτροπή είχε αποφανθεί ότι δεν έχει αρμοδιότητα για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, στέλνοντας τον φάκελο στην τακτική Δικαιοσύνη και ανοίγοντας τον δρόμο για τη δικαστική εξέταση που οδήγησε στην προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου. Ο νομικός και πρώην υφυπουργός Παιδείας Θ Παπαθεοδώρου, μιλώντας εκ μέρου της ΔΗ.ΣΥ., αναφερόταν μεταξύ άλλων σε «επιχείρηση αντιπερισπασμού» και «επιλεκτική ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής».

«Θεωρείτε ένδειξη τον λογαριασμό που άνοιξε δύο χρόνια πριν και, σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου, δεν υπήρχε ούτε ένα ευρώ παραπάνω στο μεταγενέστερο διάστημα, όπου ο υπουργός ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας. Τι πάτε να συνδέσετε; Κάτι το οποίο υπερβαίνει τη λογική, αν όχι τη νομική πραγματικότητα» έλεγε χαρακτηριστικά. «Τυχοδιώκτες, χρυσοθήρες είστε. Πάτε εκεί, κοιτάτε την άμμο, κρησαρίζετε με την κρησάρα κι αν σας μείνει άμμος και πετραδάκια κι αν δεν βρεθεί χρυσός, τι θα κάνετε μετά; Τυχοδιώκτες, χρυσοθήρες! Προς τι όλη αυτή η φασαρία;» ανέφερε μεταξύ άλλων ο έτερος ομιλητής της ΔΗ.ΣΥ. Ανδρέας Λοβέρδος στην Oλομέλεια που αποφάσισε τη σύσταση της προκαταρκτικής.

Στο τέλος των εργασιών της επιτροπής, ο Θ. Παπαθεοδώρου έλεγε για «φούσκα» που έσκασε, μιλώντας ακόμη και για «δίκες της Μόσχας». Με «βρόμικο '89», περίοδο Βαρουφάκη, Μαδούρο και Βενεζουέλα είχε τοποθετηθεί ο Αν. Λοβέρδος, με πολλά στελέχη της αντιπολίτευσης να διαφωνούν με την απόφαση της επιτροπής να παραπέμψει τον φάκελο στη Δικαιοσύνη. Σημειώνεται ότι και στις δύο διαδικασίες της Ολομέλειας, Κυριάκος Μητσοτάκης και Φώφη Γεννηματά απείχαν.

Η κυβέρνηση που έβλεπε τις λίστες να περνούν

Την ίδια στιγμή, η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη υποστηρίζει πως η δικαστική διερεύνηση για την υπόθεση Παπαντωνίου ξεκίνησε το 2012, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Ξεχνάνε άραγε στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι η λίστα Λαγκάρντ κρυβόταν στο συρτάρι του υπουργού Οικονομικών της συγκυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ; Και υπάρχει βέβαια η «ευγενική άρνηση» της Αθήνας το φθινόπωρο του 2012 να δεχτεί να παραλάβει τη λίστα Μπόργιανς, η οποία αποκτήθηκε με κινήσεις του υπουργείου Οικονομικών το 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Καθυστέρηση τριών ετών, διάστημα ικανό να οδηγήσει σε παραγραφές αρκετών υποθέσεων...

Ισονομία, δικαιοσύνη, κάθαρση

Η κυβέρνηση στη μεταμνημονιακή περίοδο έχει μπροστά της τον δύσκολο στόχο της κοινωνικής και οικονομικής ανάκαμψης, με προοδευτικές μεταρρυθμιστικές τομές. Η ενίσχυση και η στήριξη των αδύναμων και των μικρομεσαίων θα πρέπει να κινηθούν παράλληλα με τις ριζοσπαστικές δημοκρατικές θεσμικές τομές. Η επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση, όπως έχουν διακηρύξει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, θα έχει μεταξύ άλλων στο επίκεντρο τη θωράκιση της Πολιτείας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα που οδήγησαν στη χρεοκοπία και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και οι αλλαγές στο καθεστώς της βουλευτικής ασυλίας έρχονται ως ώριμο τέκνο της ιστορικής συγκυρίας αλλά και ως λαϊκή απαίτηση για δικαιοσύνη και κάθαρση. Αν δεν το κάνει η Αριστερά αυτό, δεν θα το κάνει κανείς.