Περισσότερο με αυτοτρολάρισμα, παρά με πολιτική τοποθέτηση μοιάζει η σημερινή ανάρτηση του βουλευτή, τομεάρχη Εργασίας της Νέας Δημοκρατίας, και πρώην υπουργού Γιάννη Βρούτση, σύμφωνα με την οποία «θα παρεβρεθεί στη Βουλη για να Υπερασπίσει & Υπερψηφίσει την τροπολογία της κυβέρνησης για την εφαρμογή της Μεταρρύθμισης του Κατώτατου Μισθού του Νόμου μας (σ.σ.: του) 4172/2013», αισθανόμενος «απόλυτη δικαίωση»:
«Δικαίωση» διότι, η σημερινή κυβέρνηση δρομολογεί την αύξηση του εισοδήματος όσων καθήλωσαν σε τόσο χαμηλό επίπεδο οι κυβερνήσεις στις οποίες ανήκε πολιτικά ή διαδραμάτισε κομβικό ρόλο ο ίδιος ο κ. Βρούτσης (δηλαδή αυτές των Παπαδήμου και Σαμαρά - Βενιζέλου).
Αρκεί, λοιπόν, μία πρόχειρη υπενθύμιση των πεπραγμένων του κ. Βρούτση στο υπουργείο Εργασίας, ώστε να αντιληφθεί κάποιος την υποκρισία της δήλωσής αυτής, δήλωση η οποία μοιάζει να απευθύνεται σε έχοντες μνήμη χρυσόψαρου.
Ο κ. Βρούτσης, ως υπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ, επανεπιβεβαίωσε διά νόμου την προηγειθείσα μείωση του κατώτατου μισθού και τη θέσπιση του υποκατώτατου μισθού, μίας ακραίας ρατσιστικής διάκρισης για νέους εργαζομένους.
Συγκεκριμένα,
- ο κατώτατος μισθός μειώθηκε το 2012 στα 586 ευρώ μικτά (492,24 ευρώ καθαρά),
- για εργαζόμενους έως 25 ετών μειώθηκε στα 511 ευρώ μικτά (429,24 καθαρά).
Μάλιστα, ως υπουργός Εργασίας, ο κ. Βρούτσης υπερηφανευόταν για τη θεσμοθέτηση του υποκατώτατου μισθού. Συγκεκριμένα, τον Νοέμβριο του 2013, σε παρέμβασή του σε ημερίδα του ALBA COLLEGE με θέμα «Η νεανική αποσχολησιμότητα στην Ελλάδα», δήλωνε: «Εξορθολογήσαμε τη διαδικασία προσδιορισμού των αμοιβών στην οικονομία, ώστε η εξέλιξή τους να συμβαδίζει με την παραγωγικότητα ανά κλάδο και επιχείρηση. Δημιουργήσαμε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, έναν αξιόπιστο μηχανισμό προσδιορισμού του κατώτατου μισθού στην οικονομία που συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Ένα μηχανισμό που βασίζεται στην κοινωνική διαβούλευση και τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας. Παράλληλα, θεσμοθετήσαμε ειδικό μισθό για νέους κάτω των 25 ετών (subminimum wage)».
Ακόμη, επί των ημερών του καταργήθηκαν 209 οργανικές θέσεις από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, το οποίο απαξιώθηκε παρ' ότι (πρέπει να) αποτελεί βασικό εργαλείο ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία.
Επίσης, την ίδια περίοδο καταργήθηκαν επί της ουσίας οι κλαδικές συμβάσεις, με αποτέλεσμα να εξανεμιστεί η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων ενώ, ο ίδιος ο σημερινός της πρόεδρος, διατύπωσε εκ νέου, πριν λίγες ημέρες, την πρόθεσή του να μην υπερισχύσουν οι κλαδικές συμβάσεις έναντι των επιχειρησιακών. Να μπλοκαριστεί, δηλαδή, η διαδικασία που είναι σε εξέλιξη μετά την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο και, μάλιστα, τις ημέρες που ανακοινώθηκε η επέκταση της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων, δηλαδή της μεγαλύτερη εν ισχύ κλαδικής σύμβασης στη χώρα, η οποία αφορά περίπου 114.000 εργαζόμενους.
Ο κ. Βρούτσης, άλλωστε, δεν έχει πει κουβέντα για την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων, σαν να αποτελεί δευτερεύον ζήτημα για τον τομεάρχη Εργασίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και μιας και η συζήτηση για τη σημερινή συγκυρία, ο Γ. Βρούτσης, για πόλλοστή φορά βασιλικότερος του ΔΝΤ (όπως και στην περίπτωση των ομαδικών απλύσεων το 2017), δήλωσε πρόσφατα ότι στην κυβέρνηση δεν πρέπει «ούτε να το διανοηθούν να προχωρήσουν σε μονομερείς ενέργειες», αναφερόμενος στο ζήτημα της (μη) περικοπής των συντάξεων. Καθόλου απίθανο, ωστόσο, να χειροκροτήσει την ακύρωση του μέτρου αυτού, εφόσον αυτή ανακοινωθεί και ψηφιστεί στη Βουλή!
Και ενώ η ΝΔ διατυπώνει, με τον πιο επίσημο τρόπο, το μεσαιωνικό της όραμα για τις εργασιακές σχέσεις, εμφανίζεται ένας εκ των βασικών εμπνευστών του οράματος αυτού να πανηγυρίζει για την επικείμενη αύξηση του κατώτατου μισθού, επειδή αυτή θα γίνει «βάσει του δικού του νόμου». Ξεχνάει όμως και κάτι ακόμα: ότι ο καθορισμός του κατώτατου μισθού με νομοθετική πρωτοβουλία και η συνάρτηση του ύψους του από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και της ανεργίας, άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο νέας μείωσής του, πράγμα καθόλου απίθανο αν στην ηγεσία του υπουργείου Εργασίας ήταν το 2017 (ή και σήμερα) ένας οπαδός της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, όπως ο κ. Βρούτσης.
Τέλος, ο κ. Βρούτσης εκτίθεται ακόμα περισσότερο από το «αλαλούμ» που επικρατεί στη ΝΔ και την αλλαγή πλεύσης του προέδρου του κόμματος του: Ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού έσπευσε να υιοθετήσει (εκ των υστέρων) την κυβερνητική δέσμευση για κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, ανέφερε ότι η αύξηση του κατώτατου δεν πρέπει να γίνει με νόμο του κράτους (όπως, δηλαδή, προβλέπει ο νόμος Βρούτση), αλλά μετά από συναπόφαση των κοινωνικών εταίρων.
Τούτων δοθέντων, η μεταστροφή Βρούτση επί το φιλεργατικότερον δεν είναι παρά ένας ακόμα υποκριτικός τακτικισμός...
