Η επέκταση των πρώτων κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που θα επικυρωθεί την ερχόμενη Δευτέρα με τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις, αναδεικνύει, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ότι η έξοδος από τα μνημόνια δεν είναι μια τυπική διαδικασία, αλλά η ουσιαστική μετάβαση σε μια νέα περίοδο ανάκτησης δικαιωμάτων για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Πάνω σε αυτή τη νέα πραγματικότητα θα χτιστούν οι κυβερνητικές προσπάθειες για ανακούφιση από τα βάρη της λιτότητας και θα γίνουν ακόμα πιο σαφείς οι (πολιτικές και ιδεολογικές) διαχωριστικές γραμμές: όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα κληθούν να απαντήσουν αν τάσσονται υπέρ της επανάκτησης της Εργασίας, στην οποία στάθηκε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του την Παρασκευή 31/8, κατά την συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου.
Η προαναγγελθείσα επέκταση των πρώτων κλαδικών συμβάσεων αποφασίστηκε ομόφωνα την Παρασκευή, κατά την δεύτερη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ). Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε να επεκταθούν οι συλλογικές συμβάσεις του κλάδου των τραπεζών, των ναυτιλιακών πρακτόρων, των ναυτιλιακών επιχειρήσεων και των γραφείων τουρισμού.
Η εν λόγω απόφαση αναμένεται να επιφέρει αύξηση των μισθών στους αντίστοιχους κλάδους (στους οποίους, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Έφης Αχτσιόγλου, απασχολούνται πάνω από 75.000 εργαζόμενοι), και να ωφελήσει αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους οι οποίοι, ενώ εργάζονται σε κάποιον από αυτούς τους κλάδους, είτε δεν καλύπτονταν μέχρι σήμερα από τη σχετική σύμβαση γιατί ο εργοδότης δεν ανήκει στην εργοδοτική οργάνωση που την υπογράφει, είτε, απλά, υφίσταντο την παραβίαση των όρων της σύμβασης αυτής.
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: Συλλογικές Συμβάσεις: Τα πρώτα βήματα και οι προκλήσεις της επόμενης ημέρας
Με την παραπάνω εξέλιξη αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η δέσμευση του ίδιου του πρωθυπουργού για «δίκαιη ανάπτυξη» και ανάκτηση της Εργασίας, «με αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες». «Θέτουμε σε προτεραιότητα τη ρύθμιση της αγοράς εργασίας και την αύξηση του κατώτατου μισθού. Ήδη οι βασικές αρχές των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχουν επανέλθει, η παραβατικότητα στην αγορά εργασίας έχει μειωθεί», σημείωσε χαρακτηριστικά την Παρασκευή ενώ αναμένεται και στην ομιλία του στη ΔΕΘ, το Σάββατο 8/9, να επικεντρωθεί στις προσπάθειες για τη στήριξη του κόσμου της Εργασίας.
Η αμηχανία Μητσοτάκη
Ως εκ τούτου, η πολιτική ατζέντα έχει αντικειμενικά μετατοπιστεί στην επόμενη ημέρα μετά την έξοδο από τα Μνημόνια. Πλέον, θα είναι αδύνατο για την αξιωματική αντιπολίτευση να πορεύεται με βάση την ακραία καταστροφολογία και τα περί «4ου και 5ου μνημονίου» και οφείλει, όπως άλλωστε και όλες οι πολιτικές δυνάμεις, να καταθέσει το δικό της πολιτικό σχέδιο για τη μεταμνημονιακή περίοδο: το οικονομικό και αναπτυξιακό πλαίσιο, τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές στο επίπεδο του κράτους και τη θωράκιση της πολιτείας και της κοινωνίας από φαινόμενα διαφθοράς και αδιαφάνειας που κυριάρχησαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η πρώτη απόπειρα του προέδρου της ΝΔ να ψελλίσει κάτι για εργασιακά δικαιώματα, με φόντο τις εξελίξεις που προαναφέραμε, μάλλον στέφθηκε με αποτυχία: «έσπευσε» να εξαγγείλει, μεταξύ άλλων, την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, την οποία είχε ανακοινώσει ήδη, πριν λίγες μέρες ο ίδιος ο πρωθυπουργός! Ο υφυπουργός Εργασίας, Νάσος Ηλιόπουλος, σχολίασε με σκωπτικό τρόπο τη συγκεκριμένη «δέσμευση» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης:
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μία απαραίτητη υπενθύμιση στον Γ. Βρούτση για τον υποκατώτατο μισθό
Πέραν του κωμικού του πράγματος, είναι φανερή η προσπάθεια του Κυρ. Μητσοτάκη να φτιασιδώσει το ακραία νεοφιλελεύθερο προφίλ του, καλλιεργώντας (άγαρμπα, ομολογουμένως) ένα φιλεργατικό πρόσωπο. Είναι σίγουρο ότι θέλει η ελληνική κοινωνία να λησμονήσει ότι πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που έχει δηλώσει ότι τα εργασιακά δικαιώματα είναι μια αριστερή ιδεοληψία και ότι το οχτάωρο είναι παρωχημένο. Πρόκειται, επίσης, για τον πρόεδρο του κόμματος κατά τη διακυβέρνηση του οποίου η ανεργία των νέων είχε φτάσει μέχρι το αστρονομικό ποσοστό του 60%. Με πρόσχημα ακριβώς αυτά τα δυσθεώρητα νούμερα είχε καθιερωθεί η ρατσιστική διάκριση του υποκατώτατου μισθού.
«Ακραία νεοφιλελεύθερος και ακραία υποκριτής, θλιβερός ψεύτης», σχολίασε ο ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με τις εξαγγελίες Μητσοτάκη. «Υποψιαζόμαστε ότι μέχρι το φθινόπωρο του 2019, όπου θα γίνουν οι εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης θα αρχίσει να κατεβαίνει και σε πορείες εργαζομένων. Εκεί θα έχει και την ευκαιρία να διαφημίσει το έργο του ως υπουργός των χιλιάδων απολύσεων», πρόσθεσε δηκτικά η Κουμουνδούρου στην ανακοίνωσή της.
Ωστόσο, μέσα στις παλινωδίες του, ο Κυρ. Μητσοτάκης «βρήκε» έναν σύμμαχο ενάντια στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων: Ο λόγος για τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Θεόδωρο Φέσσα, ο οποίος, με άρθρο του την Παρασκευή στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τάχθηκε ουσιαστικά ενάντια στην «αναβίωση, μετά την 21η Αυγούστου 2018, του υπουργικού δικαιώματος της επέκτασης και της κήρυξης γενικώς υποχρεωτικών των κλαδικών συμβάσεων».
Μεταξύ των προϋποθέσεων που έθεσε, επισημαίνει την ανάγκη να μην επεκτείνονται οι ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις καθώς καλύπτουν εργαζόμενου σε τελείως ανόμοιες μεταξύ τους επιχειρήσεις, αλλά και οι ρυθμίσεις που είναι παράγωγα της υποχρεωτικής διαιτησίας. Ο κ. Φέσσας ζητεί επίσης, να υπάρχει ρήτρα εξαίρεσης σε επιχειρησιακό επίπεδο, όπως συμβαίνει σε όλα τα εξελιγμένα συστήματα συλλογικών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ, και τελικά.
Καταλήγοντας, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ σημειώνει ότι αν επανέλθουν οι παθογένειες και στρεβλώσεις του πρόσφατου παρελθόντος «θα επιβεβαιώσουμε δυστυχώς ότι δεν μάθαμε τίποτα από τα λάθη που προκάλεσαν την κρίση».
Καμία έκπληξη: Η συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων για καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας, πάντα εθεωρείτο «παθογένεια» και «αριστερή ιδεοληψία» από ένα συγκεκριμένο πολιτικό και κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων, οι οποίες, άλλωστε, «εξαφάνισαν» μία σειρά από δικαιώματα και κατακτήσεις του κόσμου της Εργασίας με εργαλείο τα μνημόνια.
Ειναι, λοιπόν, φανερό, ότι οι διαχωριστικές γραμμές επανέρχονται ξανά στο προσκήνιο και κανένα φιλεργατικό προσωπείο ή επικοινωνιακό μακιγιάζ δεν μπορεί να κρύψει τις αντικοινωνικές θέσεις των νεοφιλελεύθερων.
