Εάν υπάρξει διαδικασία διαπραγμάτευσης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, ο ΣΕΒ «θα συμμετέχει, αλλά θα έχει σαν σημαία του, κύριο στοιχείο και κριτήριο στις αποφάσεις του, το κατά πόσο αμείβεται η παραγωγικότητα της εργασίας αντίστοιχα με το αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να υπάρχουν τυφλές αυξήσεις χωρίς καμία θεμελίωση και τεκμηρίωση, αποφάσεις για τους μισθούς που στο τέλος χτυπούν τους εργαζόμενους με ανεργία και "γκρίζα" εργασία», είπε ο κ. Φέσσας.
Από την άλλη πλευρά, συμφώνησε ότι δεν μπορεί να υπάρχει παραγωγικότητα με αμοιβές των 400 ευρώ για οκτάωρη εργασία και σημείωσε ότι «το ζητούμενο είναι να υπάρχουν επιχειρήσεις και επενδύσεις μεγάλης εμβέλειας που να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες τα οποία πωλούνται σε όλο τον κόσμο ... οι καλές ελληνικές επιχειρήσεις, αμείβουν πολλαπλάσια του ποσού που είπατε ... αυτές οι αμοιβές των 400 ευρώ, τελικά δεν παρέχονται από τις επιχειρήσεις μέλη του ΣΕΒ, αλλά από περιθωριακές, μικρής κλίμακας επιχειρήσεις που δεν έχουν ανταγωνιστικότητα και αναγκάζονται να ζουν στην ημιπαρανομία, χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς τίποτε», κατέληξε.
Νωρίτερα, ωστόσο, ο κ. Φέσσας αντιτάχθηκε στους σχεδιασμούς για αύξηση των κατώτατων αποδοχών μέσω των συλλογικών συμβάσεων που επανέρχονται σε ισχύ. «Ο ΣΕΒ θεωρεί ότι αυτές οι συλλογικές συμβάσεις με σωματεία "μαϊμούδες" και σφραγίδες είναι παράλογες, ο ΣΕΒ θεωρεί ότι η επιχείρηση η ίδια μπορεί να διαπραγματευτεί με τους εργαζόμενους και να έχει μία σύμβαση που και να εξασφαλίζει καλά εισοδήματα στον εργαζόμενο και την επιχείρηση να κάνει παραγωγική και ανταγωνιστική σε εξαγώγιμα προϊόντα», όπως είπε.
Μάλιστα, υποστήριξε ότι «αυτό που προωθεί η κυβέρνηση, με συλλογικές συμβάσεις που δεν έχουν νόημα γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τους την παραγωγικότητα της εργασίας, αλλά τίθενται κάποιοι μισθοί και κάποιες αμοιβές από τη μεριά σωματείων που δεν υφίστανται στην πράξη, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε, είναι τελείως εναντίον αυτών των πραγμάτων. Όπως επίσης να μπορεί ο υπουργός να καθορίζει μισθούς οριζόντια και να φέρει τη χώρα σε έναν μη ανταγωνιστικό ορισμό των αμοιβών, όπως συνέβαινε τη δεκαετία του 2000 και φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε».
Χρησιμοποίησε επίσης σχετική αναφορά του Γερμανού Σοσιαλδημοκράτη Σ.Γκάμπριελ για το ότι «"στη Γερμανία επί Σρέντερ κάναμε την οικονομία ανταγωνιστική μειώνοντας τις ονομαστικές αμοιβές των εργαζόμενων, όταν στην Ελλάδα χωρίς να λάβετε υπόψιν κανέναν θέμα ασταγωνιστικότητας, τις αυξήσατε μεταξύ 2000-2007 κατά 40%". Αυτή τη στιγμή ο Γερμανός εργαζόμενος έχει δουλειά και καλή αμοιβή και η οικονομία της Γερμανίας θεωρείται παράδειγμα για όλο τον κόσμο"».
