to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Βιωματικά για την αναδοχή

Και έτσι τα παιδιά μπαίνουν και μένουν για πάντα στα ιδρύματα. Τα οποία ιδρύματα επί της ουσίας δεν ελέγχονται


Κάποιοι βουλευτές, όταν μίλησαν στη Βουλή για την υιοθεσία και την αναδοχή, είχαν έναν λόγο παραπάνω. Είχαν βιωματική εμπειρία με το θέμα και με θάρρος την κατέθεσαν δείχνοντας ποια είναι η πραγματικότητα που πρέπει να αλλάξει.

Ο Γρηγόρης Στογιαννίδης εξήγησε πώς λειτουργούσε το καθεστώς υιοθεσίας την Ελλάδα: "Το 1975 πέθανε η μητέρα μου λίγες ώρες μετά τη γέννηση του αδελφού μου. Τον αδελφό μου τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι με μεσολάβηση της Πρόνοιας και δικαστική απόφαση. Όλα νόμιμα μέχρι εκεί. Όταν εγώ ενηλικιώθηκα, προσπάθησα να βρω τον αδελφό μου. Απευθύνθηκα στην Πρόνοια, στη Νομαρχία της Ξάνθης. Αυτή η δημόσια υπηρεσία μου έλεγε ότι τακτικά πηγαίνει - επισκέπτεται με συγκεκριμένη κοινωνική λειτουργό την οικογένεια που έχει υιοθετήσει το παιδί και βλέπει την εξέλιξη και την ανατροφή του.

Μου έλεγε, ότι θα ενημερώσει το παιδί πως είναι υιοθετημένο όταν θα μεγαλώσει και θα ενημερώσει κι εμένα ποιο είναι αυτό το παιδί. Σε τακτά χρονικά διαστήματα πήγαινα και μου έλεγε την ίδια ιστορία. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι τελικά μου έλεγε μόνο ιστορίες.

Όταν, λοιπόν, μέσω φίλων, κατάφερα να βρω ποιος είναι το παιδί που είναι ο αδελφός μου, τον πήγα στην Πρόνοια, στην κοινωνική λειτουργό η οποία τον επισκεπτόταν τακτικά όπως έλεγε.

Τη χαιρέτησα, με χαιρέτησε και, επειδή δεν με γνώριζε, της είπα: 'Τον κύριο τον γνωρίζεις που είναι δίπλα μου;'. Μου λέει: 'Δεν τον έχω συναντήσει ποτέ μου'. Ρώτησα τον αδελφό μου αν γνωρίζει την κυρία και μου απάντησε ότι δεν την έχει συναντήσει ποτέ. Της είπα, λοιπόν, ότι 'είναι το παιδί που επισκεπτόσουν τακτικά και το έβλεπες που μεγάλωνε και ήταν μια χαρά'. Αυτό τι δείχνει; Απλά, ήταν τυχερός ο αδελφός μου. Υιοθετήθηκε από ανθρώπους οι οποίοι τον μεγάλωσαν σαν παιδί και αυτός με τη σειρά του αυτούς τους ανθρώπους τους είδε ως γονείς και τους αγάπησε και τους φρόντισε μέχρι τον θάνατό τους".

Τις καθυστερήσεις στη διαδικασία για την αναδοχή και την υιοθεσία ανάδειξε ο Γιώργος Καΐσας: "Ο γιος μου, ο τρίτος κατά σειρά από τα παιδιά μου, ήθελε να υιοθετήσει ένα παιδί. Αφού μπλέξανε μ’ όλες αυτές τις διαδικασίες και απογοητεύτηκαν, πήγαν στην Αιθιοπία, υιοθέτησαν το παιδί και το έφεραν. Δεκατεσσάρων μηνών αγοράκι έφτασε στο σπίτι τους εδώ και ενάμιση χρόνο. Λοιπόν, ούτε με την Αιθιοπία μπορούμε να συγκριθούμε".

Καθυστέρηση στην υιοθεσία και έλλειψη ελέγχου από τις κρατικές υπηρεσίες. Και έτσι τα παιδιά μπαίνουν και μένουν για πάντα στα ιδρύματα. Τα οποία ιδρύματα επί της ουσίας δεν ελέγχονται, παρά το ότι χρηματοδοτούνται από το κράτος, από τις Περιφέρειες και από ιδιώτες. Αλλά αυτό είναι επόμενο κεφάλαιο.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)