«Μαθήματα εξουσίας». Ή: στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Πρόκειται για τον τίτλο του βιβλίου που εξέδωσε πρόσφατα ο τέως Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, και στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες του από την πενταετή του θητεία στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Κάνει έναν απολογισμό της πενταετίας του, από το 2012 ως το 2017, στο μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Ορισμένοι εξεπλάγησαν από την... ταχύτητα της συγγραφής. Ωστόσο είναι φανερό ότι ο τέως Πρόεδρος είχε πράγματα να πει και ήθελε να τα πει άμεσα. Όπως, για παράδειγμα, τη γνώμη του για τον νυν Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. «Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν εγγράφεται στην ιστορία της Αριστεράς, ούτε καν σε αυτή της Σοσιαλδημοκρατίας, δεν εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ανασύνθεσης που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εφαλτήριο μιας προοδευτικής συμμαχίας. Λειτουργεί για δικό του λογαριασμό. Δημιούργησε μια επιχείρηση: θέλει να την πάει όσο το δυνατόν μακρύτερα», γράφει χαρακτηριστικά και διόλου συμπαθητικά για τον διάδοχό του, τον άνθρωπο που ο ίδιος ανέδειξε πολιτικά ως σύμβουλό του αρχικά και μετά ως αναπληρωτή γενικό γραμματέα της Προεδρίας το 2012. Έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, και ο Ολάντ θεωρεί τον Μακρόν προδότη. Ωστόσο ο τότε πρωθυπουργός του, Εμανουέλ Βαλ, τον είχε προειδοποιήσει, όπως λέει σήμερα, για τις προεδρικές προθέσεις του νεαρού γραμματέα, επισημαίνοντας όμως ότι ο Πρόεδρος δεν τον άκουσε και ότι «διέπραξε ένα τεράστιο πολιτικό λάθος».

Η ένταση μεταξύ του Ολάντ και του διαδόχου του είναι φανερή στις 414 σελίδες του βιβλίου του πρώτου. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ο Νικολά Σαρκοζί, τον οποίο διαδέχθηκε ο Ολάντ, να εμφανίζεται σχεδόν με θετικότερο τρόπο! Ο Ολάντ εξαίρει τον προκάτοχό του: ο Σαρκό είχε τότε προειδοποιήσει τον Ολάντ σχετικά με τη σφοδρότητα των επιθέσεων στην προσωπική ζωή του Προέδρου. Παράλληλα, ο τέως Πρόεδρος επιχειρεί να διευκρινίσει ένα θέμα που τότε είχε σχολιαστεί πολύ: το γεγονός δηλαδή ότι δεν περίμενε το αυτοκίνητο του προκατόχου του να εγκαταλείψει τον προαύλιο χώρο του προεδρικού μεγάρου και έσπευσε να επιστρέψει στο εσωτερικό του... Ο τέως Πρόεδρος γράφει ότι δεν το έκανε από «αγένεια» αλλά από «σεμνότητα»...

Ο ίδιος δίνει εύσημα στον Σαρκοζί για τον χειρισμό της χρηματο-οικονομικής κρίσης του 2018, κατά την οποία ο «Νικολά Σαρκοζί έπαιξε τον ρόλο του στη διάσωση του ευρώ». Μάλιστα τον δικαιολογεί και για ένα άλλο θέμα, εκείνο της χρήσης του προεδρικού αεροπλάνου. Η «οργή» του είναι «απολύτως δικαιολογημένη» γράφει, προσθέτοντας: «Ομολογώ χωρίς περιστροφές ούτε τύψεις ότι οι απαιτήσεις του αξιώματος με ανάγκασαν να υιοθετήσω αυτό το αεροπλάνο».

Με δημοσιογραφική γραφή (υπήρξε άλλωστε δημοσιογράφος πριν ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα), περιγράφει τις διεθνείς του συναντήσεις (όπως αυτή στο Μινσκ με τη Μέρκελ και τον Πούτιν να του προσφέρει βότκα), χωρίς όμως να αναφερθεί καθόλου στην πρόθεσή του, τον Αύγουστο του 2013, να «τιμωρήσει» τον Άσαντ, με αφορμή τη χρήση απαγορευμένων χημικών σε προάστιο της Δαμασκού ενάντια σε αμάχους, που αποδόθηκε (εσφαλμένα) στην κυβερνητική πλευρά. Μια απόφαση εν θερμώ, χωρίς συνεννόηση με το Σ.Α. του ΟΗΕ, που εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον Ολάντ (και τη χώρα του), καθώς εμφανίστηκε πιο πολεμοχαρής ακόμη και από τις... ΗΠΑ...