to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ε όχι και εργασιακά δικαιώματα, κύριε Καψή!

«Πού αλλού ακούστηκε, εξάλλου, οι εργαζόμενοι να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους με συλλογικό τρόπο, ο οποίος κατοχυρώνεται και θεσμικά (συνδικαλισμός λέγεται, κι ας προκαλεί ο όρος αναγούλα στο συνάφι των Καψήδων);»


Εξανέστη ο γνωστός σχολιαστής, κ. Μανόλης Καψής, μέσω άρθρου του στο capital.gr, για όσα κατήγγειλε στο Left.gr εργαζόμενος και συνδικαλιστής στα Praktiker

Δικαίως: είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να έχουν λόγο για τις συνθήκες εργασίας τους όταν αυτή έχει καθοριστεί από μία καναδική πολυεθνική; Ακόμα και οι νοσταλγοί της Ε.Σ.Σ.Δ., τη συνωμοσία των οποίων επιχειρεί να αποκαλύψει ο κ. Καψής, έχουν από καιρό σχεδόν παραδεχτεί  ότι αυτού του είδους οι επιχειρήσεις είναι παράδεισος εργασιακών δικαιωμάτων!

Είναι δυνατόν να διαβουλεύεται, όπως επιτάσσει η νομοθεσία, η διοίκηση μίας εταιρείας με το σωματείο των εργαζομένων για ζητήματα που αφορούν στην ασφάλεια στην εργασία; Θα μου πείτε, η Ελλάδα είναι το τελευταίο σοβιετικό κράτος της Ευρώπης, άρα επιβιώνουν διάφορα τέτοια νομικά και θεσμικά «κουσούρια», τα οποία, μάλιστα, η κυβέρνηση των νεο-συμμοριτών (το παραδεχόμεθα, δεν είναι ανάγκη να γίνει προκλητικός ο, πάντα νηφάλιος στις τοποθετήσεις του, κ. Καψής) θα τα επεκτείνει μετά το 2018, με την επαναφορά του πυρήνα των συλλογικών συμβάσεων...

Πού αλλού ακούστηκε, εξάλλου, οι εργαζόμενοι να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους με συλλογικό τρόπο, ο οποίος κατοχυρώνεται και θεσμικά (συνδικαλισμός λέγεται, κι ας προκαλεί ο όρος αναγούλα στο συνάφι των Καψήδων); Στην Ευρώπη, είναι η απάντηση, στην οποία διακαώς επιθυμείτε να «μείνουμε».  

Να μείνουμε, αλλά χωρίς το κεκτημένο των δικαιωμάτων που κατοχύρωσε ο κόσμος της Εργασίας στο μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο. Να μείνουμε, αλλά, με πρόσχημα τις υπαρκτές παθογένειες του συνδικαλιστικού κινήματος, να τελειώνουμε, όπου και όταν δεν το έχουμε κάνει ακόμη, και με τη στοιχειώδη προστασία του εργαζόμενου από την ασυδοσία του εργοδότη.

Ο οποίος, εάν δεν το γνωρίζετε κύριε Καψή, αφού δεν είστε «κλασικός του μαρξισμού», έχει στόχο το κέρδος. «Δεν περιμένουμε το φαγητό μας να προέλθει από την καλοσύνη του χασάπη, του ζυθοποιού, ή του φούρναρη αλλά από μέριμνα για το προσωπικό τους συμφέρον», λέει εξάλλου ο φίλος σας ο Ανταμ Σμιθ. Και το κέρδος του εργοδότη από τη μείωση της συμμετοχής του εργαζόμενου σε αυτό προκύπτει, κοινώς από την εκμετάλλευση της υπεραξίας του εργάτη. Αλλά ποιος νοιάζεται για τα ξεπερασμένα τα μαρξιστικά; 

«Να μείνουμε Ευρώπη», λοιπόν, αλλά ακόμα και η δημοσιογραφία θα πρέπει να προσομοιάζει στη χλευαστική δημοσιολογία των κάθε λογής «Καψήδων». Πού ακούστηκε να δίνει βήμα και φωνή στους εργαζόμενους και στους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους, όπως επιχειρεί, μεταξύ άλλων, ελάχιστων ΜΜΕ, το Left.gr;

Στην Ευρώπη, ακούστηκε, κύριε Καψή! Γιατί, όπως εύστοχα σχολιάζει κάποιος στο capital.gr, δεν ήταν το Left.gr και οι «συνδικαλιστές» (μέγιστη ύβρις!) που «έχουν βαθιά γνώση τσαγκαρικής» (sic) αλλά το γαλλικό «TV5» που ανέδειξε πρόσφατα τις συνθήκες εργασίες στην Amazon Γαλλίας (σ.σ.: αλλά ακόμα η «Καθημερινή», υπεράνω πάσης υποψίας, διέπραξε πριν λίγες ημέρες μέγιστο ολίσθημα, υπονοώντας ότι οι «καπιταλιστές» μπορεί και να αδικούν τους υπαλλήλους τους)!

Τι θράσος! 

«Το γαλλικό τηλεοπτικό συνεργείο πήγε στους τεράστιους χώρους εργασίας κι έκανε αυτοψία», σχολιάζει ο αναγνώστης, προφανώς οπαδός των Πολάκηδων, των Σκουρλέτηδων και θαμώνας των Εξαρχείων.

Και περιγράφει ως εξής το ρεπορτάζ, καλό μάθημα για το πώς πρέπει να αναδεικνύονται τα θέματα που οι διαμορφωτές των συνειδήσεων στη δημόσια σφαίρα προσπαθούν να προσπεράσουν με χυδαίες ειρωνείες: 

«Εξαντλητικοί οι ρυθμοί. Οι εργαζόμενοι όρθιοι και με συγκεκριμένες ταχύτατες κινήσεις των χεριών του δεξιού κυρίως ώμου και ελαφρό σκύψιμο του κορμού προς τα δεξιά, πάντα τις ίδιες, διεκπεραιώνουν δέματα, παραγγελιών διαφόρων μεγεθών μέχρι και 200 ο καθένας, τα οποία φθάνουν σε αυτούς με τον ταινιόδρομο που περιγράφω πιο κάτω, χρησιμοποιούν εκείνη τη φορητή ηλεκτρονική συσκευή με λέιζερ που έχουμε κι εμείς στα σούπερ μάρκετς, τον barcode scanner,και κατόπιν τα πετούν σε ένα τεράστιο και αενάως κινούμενο οφιοειδή ταινιόδρομο ο οποίος διέρχεται κοντά  στη θέση εργασίας, λίγο ψηλότερα, για τα περαιτέρω.

Έξω, στο απέραντο ασκεπές προαύλιο περιμένουν ομοιόμορφα μεγάλα φορτηγά λευκού χρώματος με την επωνυμία της εταιρίας γραμμένη στα πλευρά με μεγάλα γράμματα. Σε αυτά  φορτώνονται τα δέματα κι ακολουθεί η διανομή τους ανά τη χώρα και η τελική παραλαβή της παραγγελίας από τον αγοραστή.

Οι ρεπόρτερ μίλησαν με το διευθυντή αυτού του κέντρου διεκπεραίωσης, τον αρχισυνδικαλιστή (sic) και εργαζομένους. που έδωσαν λεπτομερείς εξηγήσεις για την εργασία και τις ειδικότερες συνθήκες της κι έκαναν τα παράπονά τους. Μία είχε πάθει τενοντίτιδα οφειλομένη στην μονοτονία των κινήσεων. Είχε τις ακτινογραφίες και τις επέδειξε. Συστήθηκε από τον ιατρό εργασίας η αλλαγή πόστου.

Μας έδειξαν και το έγγραφο. Μια άλλη την απέλυσαν απόλυση κρίθηκε καταχρηστική απο το δικαστήριο (σ.σ.: έξαλλος σίγουρα ο κ. Καψής με τη γαλλική δικαιοσύνη που είναι υποχείριο των Συριζαίων) και η εταιρία καταδικάσθηκε να της πληρώσει αποζημίωση 15.000 ευρώ. 

Θέλω να πω ότι, λίγο-πολύ, (σ.σ.: παντού στον υπαρκτό καπιταλισμό), τα ίδια συμβαίνουν  σε ό,τι αφορά τις συνθήκες εργασίας και τις επιπτώσεις τους στην υγεία του εργαζόμενου.

Το γαλλικό κρατικό κανάλι προφανώς έκανε την έρευνα έπειτα από καταγγελίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οι δε Γάλλοι θέλουν οι εταιρίες τους να είναι εθνικές κι όχι πολυεθνικές».

(αντίστοιχα ρεπορτάζ, χωρίς την άδεια του κ. Καψή, έχουν κάνει η «Mediapart» και το «France 3» -  ενώ η «La Tribune καυτηριάζει την ιδέα της εταιρείας να βάλει βραχιολάκια με τα οποία θα μετράει την παραγωγικότητα των εργαζομένων: https://www.latribune.fr/technos-medias/internet/bientot-un-bracelet-pou...)

Η διαφορά από τα καθ’ ημάς είναι πως στη Γαλλία η ανεργία είναι μικρότερη, τα εργασιακά δικαιώματα, προ το παρόν, σχετικώς κατοχυρωμένα και οι μισθοί αξιοπρεπέστεροι των δικών μας.

Καταλάβατε, κύριε, Καψή, ότι το πρόβλημα δεν είναι το ποδήλατο;

Υ.Γ. Να φανταστούμε ότι και το ναυάγιο του Mega προκλήθηκε από τις πρακτικές των συνδικαλιστών, με τους οποίους είχαν να κάνουν οι άτυχοι επιχειρηματίες και οι προστατευόμενές τους ομιλούσες κεφαλές των δελτίων προπαγάνδας των «8»;

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)