Πιστεύει ότι ποδόσφαιρο χωρίς πολιτική δεν υπάρχει και πως ιδιαίτερα είναι συνδεδεμένο με την Αριστερά καθώς είναι το πιο λαϊκό άθλημα, «...άσχετα αν τα επίσημα στελέχη της δεν καταδέχονται να πάνε πλέον στο γήπεδο» λέει ο Θανάσης Κάππος, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου “Αριστερά και Ποδόσφαιρο” (εκδόσεις Αλήθεια) που κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες. Εκεί θα διαβάσετε για πρώτη φορά συνέντευξη του πρωθυπουργού αποκλειστικά για θέματα ποδοσφαίρου. 

Λίγες μέρες μετά τα γεγονότα της Τούμπας , δεν θα απέφευγε να δεχτεί την ερώτηση από εμάς ο συγγραφέας : Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας , έχει την πρόθεση να μη συμβιβαστεί προκειμένου να επιστρέψει το ποδόσφαιρο στην πιο αγνή εκδοχή του , αν υπήρξε ποτέ τέτοια; «Τουλάχιστον στο βιβλίο μου , αυτό ισχυρίζεται πως θα κάνει και δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω γιατί είναι γνώστης των πραγμάτων» απαντά ο συγγραφέας ο οποίος θεωρεί ωστόσο , ότι τα μέτρα που πάρθηκαν με αφορμή τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής δεν αποτελούν λύση. Όσο για τους επιχειρηματίες που χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να συνδιαλλάγουν ή να πιέσουν τις πολιτικές εξουσίες απαντά «...Συγγνώμη που θα το πω, αλλά αυτό δεν γίνεται χωρίς τη συναίνεση και των πολιτικών εξουσιών.Στο βιβλίο διαβάσαμε  15 καταπληκτικές ιστορίες,  βγαλμένες από την ιστορία και το παρελθόν του ελληνικού και του διεθνούς ποδοσφαίρου. Ο συγγραφέας ξεχωρίζει η ιστορία του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε. « Είναι ο προπονητής με τις περισσότερες επιτυχίες, τόσο εντός όσο και εκτός Ισπανίας, με την Ρεάλ και την Εθνική Ομάδα. Ένας προπονητής παράδειγμα που κέρδισε τον σεβασμό όλων, εχθρών και φίλων. Ένας αντί-σταρ κομουνιστής προπονητής που πέτυχε εκτός από τις μεγάλες ποδοσφαιρικά επιτυχίες και το πολιτικά ακατόρθωτο: Nα κερδίσει τον “αντίπαλο” στην ίδια του την έδρα.» λέει ο Θ. Κάππος.

Aπό τον Μαραντόνα και τον «έρωτα» με τον Φιντέλ Κάστρο, τον Ούγκο Τσάβες και τον Τσε, τους οπαδούς της Λιβόρνο και τον Κριστιάνο Λουκαρέλλι. Από τον Σόκρατες, μέχρι τον Μετίν Κούρτ, τον Ανδρέα Μουράτη και πάει λέγοντας ο κατάλογος δεν έχει τέλος και η ιστορία του ποδοσφαίρου φαίνεται πιο συναρπαστική όταν τη διαβάζεις υπό το πρίσμα της αριστερής πολιτικής της επίδρασης, στο κολάζ του Θανάση Κάππου.

Συνέντευξη στη Φωτεινή Λαμπρίδη

Δεν είναι πολύ ρομαντικό να συνδέετε το ποδόσφαιρο με την αριστερά;

Δεν υπάρχει πολιτική χωρίς ποδόσφαιρο.  Με την αριστερά  είναι συνδεδεμένο,  από τα πρώτα στάδια κιόλας. Με την κοινωνικοποίηση στις αλάνες. Διαδόθηκε μέσα από μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Κοφίδης , ο Μαραντόνα, η ομάδα ΑΝΤΙΦΑ , οι άνθρωποι που είτε εντός είτε εκτός των γηπέδων , ενδυνάμωσαν τη σχέση της αριστεράς με το ποδόσφαιρο. Φάνηκε στην Αγγλία του ’ 80 . Η Θάτσερ τότε , έκοψε τα κονδύλια για το ποδόσφαιρο από το δημόσιο σχολείο, δίνοντας κατεύθυνση προς στα ιδιωτικά όπου προτιμήθηκε το ράγκμπι . Χάθηκε χρόνος από την μύηση στις μικρές ηλικίες . Παρά τις όποιες απαγορεύσεις  όμως , ο κόσμος πήγαινε να ενισχύσει λαϊκές ομάδες.

Τα φαινόμενα της περασμένης κυριακής πώς τα είδατε;

Καμία έκπληξη. Είναι απόρροια δεκαετιών, τα έχουμε ξαναδεί στο ποδόσφαιρο.

Πως σχολιάζετε τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση; Μιλήσατε με τον πρωθυπουργό. Θεωρείτε ότι έχει την πρόθεση να τα βάλει με το σύστημα αυτό;

Δεν ξέρω αν η διακοπή βοηθάει. Μέτρα να αποκτήσει το ποδόσφαιρο τον παλιό χαρακτήρα χρειαζόμαστε. Στη συνέντευξη που μου έδωσε ο πρωθυπουργός λέει: «Το στοίχημα είναι να σταματήσουμε να αδιαφορούμε για τον χώρο του επαγγελματικού  ποδοσφαίρου στην Ελλάδα του σήμερα , έναν χώρο που ενεργοποιεί και συγκινεί εκατομμύρια  φιλάθλους, με αποφασιστικότητα πράξεις και έργα . Αλλιώς θα έχουμε χάσει μια  σημαντική ευκαιρία για την απαραίτητη εξυγίανση  που θα επιτρέψει στους χιλιάδες εραστές φίλους του ποδοσφαίρου να επανέλθουν με νέους όρους στη τόσο όμορφη και δυνατή συγκίνηση της Κυριακής. » . Μιλώντας μαζί του , κατάλαβα ότι ξέρει ποδόσφαιρο είναι φίλαθλος. Οτιδήποτε και να κάνει , θέλει δεκαετίες για να γίνει φανεί η εξέλιξη. Λάθη θα κάνει όλοι κάνουν.  Υπάρχει όμως η βούληση,  θέλει να τα σπάσει με το κατεστημένο δεκαετιών.

Μπορεί να επανέλθει το ποδόσφαιρο όμως στη ρομαντική περίοδο που περιγράφετε, αν υπήρξε ποτέ τέτοια;

Γιατί όχι;. Ο Αλέξης Τσίπρας προτείνει και τρόπους. Κάνει λόγο για τους Έλληνες των 18 και 20 χρονών. Πρέπει να επενδύσουν οι επιχειρηματίες στον Έλληνα ποδοσφαιριστή λέει, κι έχει δίκιο . Κι άλλα μπορούν να γίνουν.

Μα κάποιοι  επιχειρηματίες,  χρησιμοποιούν συχνά το ποδόσφαιρο για την απόκτηση προσωπικών στρατών,  για πολιτικό όφελος και την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων . Πως αλλάζει αυτό σήμερα;

Μπορεί να αλλάξει αν ταυτόχρονα κινηθούμε σε δύο κατευθύνσεις . Από τα χαμηλά, από τους φιλάθλους τους ίδιους και από μέτρα της πολιτείας που θα είναι καλά μελετημένα. Η κυβέρνηση δεν έχει μελετήσει το θέμα για να δώσει την τελική λύση, ο Τσίπρας έχει τη βούληση αλλά θέλει μελέτη.

Επιχειρηματίες χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να χτυπούν τις κυβερνήσεις;

Αν δεν υπάρχει η συναίνεση της πολιτείας δεν υπάρχει αυτή η σχέση. Συνήθως και οι κυβερνήσεις δέχονται να ταυτιστούν με κάποιους από αυτούς.

Έχει ειπωθεί η φράση: «Ή λαμόγιο ή τρελός επενδύει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο». Το ασπάζεστε;

Στον καπιταλισμό όλα ισχύουν. Σίγουρα δεν είναι τρελός . Λαμόγιο δεν ξέρω.

Έχει πολιτικό χρώμα η εξέδρα και ποιο είναι αυτό;

Ο οπαδικός κόσμος έχει δείξει πως είναι κοινωνικά ενεργός και μπορεί να συμπαρασταθεί για παράδειγμα στην  Ηριάννα και να διαμαρτυρηθεί για τη  δολοφονία του Παύλου  Φύσσα.

Είναι μόνο αριστεροί; Δεν έχουν συνδέσμους οι νεοναζί;

Είναι ιδιαίτερο κομμάτι που θέλει μελέτη. Το ποδόσφαιρο αποτελεί χώρο βαθιάς πολιτικοποίησης και πολιτικοποίησης για να κερδηθεί από την αριστερά πρέπει να γίνουν προσπάθειες.

Ένα παράδειγμα που σας συγκινεί;

Στο βιβλίο έχω το παράδειγμα του '73 έγινε αγώνα με ένα γκολ που δεν μπήκε ποτέ. Το φασιστικό καθεστώς του Πινοσέτ έδωσε αγώνα με  την ΕΣΣΔ . Ο επαναληπτικός είναι σαν να μην έγινε ποτέ.  Κατέβηκαν μόνοι οι Χιλινοί και το γκολ τελικά το έβαλε ένας οπαδός του Αλιέντε!

Είναι τελικά το όπιο του λαού το ποδόσφαιρο;

Παραμένει το μπαλέτο των φτωχών . Φτωχοί άνθρωποι εκτονώνουν όχι πάθη αλλά αγάπη και πίστη,   σε μια ομάδα που εκφράζεται ποικιλοτρόπως.

Τι ανακαλύψατε μέσα από την έρευνα που δεν το γνωρίζατε;

Στην έρευνα ανακάλυψα τους Social Waste ένα συγκρότημα που μιλά για το ποδόσφαιρο. Τον ποδοσφαιρικό Αλέξη Τσίπρα  και ξανά θυμήθηκα τον ποδοσφαιρικό Σάββα Παπάζογλου .

Γιατί επιλέξανε να πωλείται στα περίπτερα και μάλιστα σε προσιτή τιμή;

Γιατί είναι δύσκολη η εποχή οικονομικά και επίσης , μιλάω για ένα λαϊκό άθλημα και θέλω να πάει σε ανθρώπους που τους αφορά.

Τι ελπίζετε να δώσει το βιβλίο στον αναγνώστη;

Νέα καινοτόμα στοιχεία για το τρίπτυχο αριστερά , πολιτική και ποδόσφαιρο που θα κλείσει με το τέταρτο μέρος της σειράς .  Θα περιέχει 15 συνεντεύξεις -  έκπληξη που δεν θα έχουν προηγούμενο.

Δεν θα μας αποκαλύψετε κάποια ονόματα;

Χαβιέρ Τζανέτι και  Έβο Μοράλες . Σε ενάμιση μήνα, στην παρουσίαση του βιβλίου , φιλοδοξούμε να έχουμε μεγάλη Ιταλό - αργεντίνικη έκπληξη. Έναν άνθρωπο που έχει γράψει χρυσές σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου