Οι εξελίξεις στο γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, οι οποίες κατέληξαν σε συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού, υπό την αίρεση της ψηφοφορίας στη βάση του SPD, είναι καταιγιστικές. Και το εύκολο είναι να εξιστορηθούν με όχημα το πρόσωπο του Μάρτιν Σουλτς, με τη μορφή τραγωδίας. Μόλις 14 μήνες νωρίτερα ο τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κλήθηκε να αναλάβει επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας των Σοσιαλδημοκρατών και δώσει τη μεγάλη μάχη για την αποκαθήλωση της Μέρκελ και το πέρασμα της καγκελαρίας στα χέρια του SPD. Να δώσει τη μάχη «για τη Γερμανία και την Ευρώπη», όπως έλεγε.
Ο Σουλτς κλήθηκε περίπου ως σωτήρας, κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να γυρίσει τις δραματικές δημοσκοπήσεις για το κόμμα του, να ξεπεράσει προς στιγμήν σε «καταλληλότητα» και τη Μέρκελ, ενώ το συνέδριο του SPD τον ανέδειξε πρόεδρο με το απίστευτο ποσοστό του 100%. Ούτε ο Βίλι Μπραντ να ήτανε.
Αλλά αυτός ο δημοσκοπικός αέρας αλλαγής δεν συνοδεύτηκε με μια πολιτική πρόταση αλλαγής. Ο Σουλτς έκανε έναν «επαρχιώτικο» προεκλογικό αγώνα, δίχως όραμα -ούτε για τη Γερμανία, ούτε για την Ευρώπη- σε αντίθεση με τον δυνάμει εταίρο του στην Ε.Ε. Εμανουέλ Μακρόν. Το αποτέλεσμα ήταν ο επίδοξος σωτήρας να φέρει το χειρότερο εκλογικό ποσοστό στη σύγχρονη ιστορία της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας -και να πει το βράδυ των εκλογών ότι το κόμμα θα αναγεννηθεί στην αντιπολίτευση κι ότι ο ίδιος ποτέ δεν θα είναι υπουργός σε κυβέρνηση Μέρκελ. Καθώς, όμως και το έτερο λαϊκό κόμμα στη Γερμανία, η CDU, έπεσε στο ναδίρ, μετά από τρεις μήνες «πειραμάτων» για τον σχηματισμό κυβέρνησης, Μέρκελ και Σουλτς επέλεξαν τον... σίγουρο δρόμο. Υπό την πίεση του φόβου των εκλογών, αλλά και με την Ευρώπη να τους σπρώχνει πίσω στον κλονισμένο γάμο της προηγούμενης τετραετίας.
Τη νύχτα που τελείωσαν επιτυχώς οι διαπραγματεύσεις, ο Σουλτς είπε ότι θα αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών και θα παραιτηθεί από πρόεδρος του SPD. Χθες, και υπό την πίεση του συντρόφου του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που θέλει να μείνει στο υπουργείο Εξωτερικών, ανακοίνωσε ότι κάνει πίσω. Ο τίτλος του σήμερα είναι «οσονούπω πρώην πρόεδρος και πρώην παραλίγο υπουργός Εξωτερικών»!
Η εξέλιξη είναι σίγουρα τραυματική για τον ίδιο τον Σουλτς, αλλά είναι τραυματική και για το SPD, που έδειξε ότι μαλώνει για τις καρέκλες. Και είναι τραυματική και για τη Γερμανία, που επαιρόταν ότι είναι κανονική χώρα, χωρίς «ιταλικές» ή «ελληνικές συνθήκες».
