Πώς μπορεί το Φόρουμ της Μασσαλίας να γίνει το πρώτο βήμα για τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη;

Ζούμε ένα παράδοξο σήμερα. Βλέπουμε τις εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις να συνασπίζονται, προσπαθώντας να δομήσουν ένα παγκόσμιο μέτωπο. Και να ενισχύουν η μια την άλλη, αξιοποιώντας μια κοινή εθνικιστική ρητορική. Ο Τραμπ, ο Φάρατζ, η Λεπέν και πολλοί άλλοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Το ερώτημα είναι πού είμαστε εμείς; Ποιο είναι το όραμα των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην κατάσταση αυτή, και βέβαια την απειλή του νεοφιλελευθερισμού; Πρέπει να δώσουμε το στίγμα μας απέναντι στις κοινωνικές και παγκόσμιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Οφείλουμε να δώσουμε ένα τέλος και στις φασιστικές αφηγήσεις και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Να σταματήσουμε τις πολιτικές λιτότητας. Ζήσαμε τη δογματική αλαζονεία με την οποία αντιμετωπίστηκε η Ελλάδα, αλλά δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτό. Δεν είναι μόνο ότι εφαρμόζονται οικονομικά μέτρα σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οξύνονται οι ανισότητες σε όλη της Ευρώπη.

Το οικολογικό ζήτημα, η ειρήνη και η ασφάλεια, το προσφυγικό είναι εξίσου σημαντικά ζητήματα στα οποία η Αριστερά, οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές οφείλουν να συνασπιστούν. Και είδαμε πόσο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει αυτό μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, που καταφέραμε να υπερασπιστούμε την αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου και τώρα θα αποφορτιστούν η Ελλάδα και η Ιταλία.

Τί διαφορετικό μπορεί να επιφέρει ένας συνασπισμός των προοδευτικών δυνάμεων, όπως στην περίπτωση του Φόρουμ, από την «Προοδευτική Συμμαχία» (Progressive Caucus) που διαμορφώνεται στο ευρωκοινοβούλιο;

Πιστεύω πολύ στην «Προοδευτική Συμμαχία» και ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη της. Πρέπει να την ενδυναμώσουμε. Το θέμα είναι όμως και στις χώρες από τις οποίες προερχόμαστε να επαυξήσουμε την επαγρύπνηση για τη σημασία τέτοιων πρωτοβουλιών αφενός, και αφετέρου για τη σημασία του συντονισμού των προοδευτικών δυνάμεων σε κάθε επίπεδο. Δεν φτάνουν όμως οι πρωτοβουλίες σε επίπεδο θεσμικό. Ούτε και ένα φόρουμ από μόνο του φτάνει για να μετασχηματίσουμε την Ευρώπη στην κατεύθυνση που θέλουμε. Πρέπει να ενταθεί η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε τις μάχες που καλούμαστε να δώσουμε χωρίς να παλέψουν μαζί ολοένα περισσότεροι πολίτες.

Ήταν το Φόρουμ της Μασσαλίας η αρχή για κάτι τέτοιο;

Σαφώς. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε από κοινού και να επεξεργαστούμε κοινές προτάσεις για τις δράσεις μας. Κι αυτό μπορεί να ενισχύσει τις προσπάθειές μας σε κάθε μια ευρωπαϊκή χώρα, ώστε να κινητοποιήσουμε τους πολίτες. Κάθε ακτιβιστής και κάθε ενεργοποιημένος πολίτης πρέπει να ξέρει ότι δεν είναι μόνος του, ότι δίνονται κοινές μάζες σε όλη την Ευρώπη.

Είναι ο διεθνισμός το χαρακτηριστικό εκείνο που καλούνται να «επανεφεύρουν» τελικά οι προοδευτικές δυνάμεις;

Απολύτως. Ο διεθνισμός ιστορικά υπήρξε στη βάση της πολιτικής κουλτούρας της Αριστεράς. Πλέον ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα και βρισκόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις. Η αγορά εργασίας, για παράδειγμα, έχει αλλάξει κατά πολύ σε σχέση με 20 ή 30 χρόνια πριν. Οπότε η Αριστερά καλείται να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα νέα ερωτήματα που γεννώνται. Και πρέπει να «επανεφεύρει» τον διεθνισμό υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης πλέον. Μια από τις πρώτες μάχες που καλούνται να δώσουν μαζί σήμερα οι προοδευτικές δυνάμεις είναι αυτή της φορολογικής δικαιοσύνης. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν οι πηγές να δώσουμε λύση σήμερα στο πρόβλημα της φτώχεια. Οι πηγές όμως είναι κρυμμένες. Γιατί η φοροδιαφυγή κοστίζει χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στις πλάτες των πολιτών της ΕΕ. Πρόκειται για ποσά που ισούνται με τρία «πακέτα Γιούνκερ» για τις επενδύσεις στην ανάπτυξη. Το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κανέναν τρόπο σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει να παλέψουμε πανευρωπαϊκά.

* H Έλλι Σλέιν είναι ευρωβουλευτής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D)