Με αφορμή τη συγκλονιστική αποκάλυψη του νέου παγκόσμιου σκανδάλου φοροδιαφυγής των ελίτ, των Paradise Papers, η συζήτηση πρέπει να διεξαχθεί επιτέλους στην πραγματική της διάσταση. Η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, "νόμιμη" και παράνομη, του παγκόσμιου κεφαλαίου δεν αποτελεί μια στρέβλωση του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά κυρίαρχα έναν από τους τρόπους με τους οποίους προσπαθεί να επιβληθεί σήμερα το κεφάλαιο στην εργασία. Συνεπώς ας εκκινήσουμε από την παραδοχή ότι προφανώς και σήμερα η κύρια αντίθεση στην ανθρωπότητα, είναι αυτή μεταξύ κεφαλάιου και εργασίας.
Πολύ σχηματικά, το κεφάλαιο βρίσκει τρόπους για να μην αποδίδει τους προβλεπόμενους και πενιχρούς φόρους του στα κράτη, από το σύνολο των κερδών του, που δεν είναι τίποτε άλλο από την υπεραξία που παράγουν σε παγκόσμιο επίπεδο οι δυνάμεις της εργασίας. Τα κράτη χάνουν φορολογικά έσοδα και εν τέλει πλήττονται οι δυνάμεις της εργασίας που χάνουν με τη σειρά τους κοινωνικές παροχές και δικαιώματα. Η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή μέσω παράκτιων εταιριών είναι εν ολίγοις η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Οι δεκάδες λίστες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αφορούν και στην Ελλάδα και τα αφορολόγητα δισεκατομμύρια ευρώ που ξεκουράζονται σε ξένες τράπεζες, μαρτυρούν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη βασική στρατηγική- μεταξύ των άλλων- και του ελληνικού κεφαλαίου. Τα κέρδη ασφαλή, σε φορολογικούς παραδείσους και οι ζημίες στο κράτος και κατ'επέκταση στις πλάτες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Και ενώ οι μειώσεις στους μισθούς αύξαναν το μερίδιο του κέρδους για το κεφάλαιο, οι εκροές των κερδών στο εξωτερικό ώστε να μην φορολογηθούν, μείωναν παράλληλα έτι περαιτέρω το μερίδιο των εργαζόμενων στον πλούτο που παράγουν. Αυτή η συνθήκη δεν μπορεί να δημιουργεί διαφορετικό συμπέρασμα από το εξής. Ο βασικός εχθρός της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα, συνεπώς και της ελληνικής Αριστεράς, είναι οι Έλληνες καπιταλιστές.
Τα μνημόνια, δεν αποτελούν απλά μια δέσμη μέτρων δημοσιονομικής περικοπής, αλλά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο των δυνάμεων του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας για τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους. Η φοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ του ελληνικού κεφαλαίου δεν είναι κάτι διαφορετικό από τα μνημόνια. Αντιθέτως εντάσσεται στο ίδιο σχέδιο και εγγράφεται στην ίδια ακριβώς στρατηγική.
Μέσα σε αυτή την αρκετά σύνθετη πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, καλείται με μικρά αλλά σταθερά βήματα να δει την προοπτική της σταδιακής βελτίωσης της θέσης των δυνάμεων της εργασίας μέσα από την αύξηση του μεριδίου τους στον παραγόμενο πλούτο. Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα διαφορετικό από το ανελέητο κυνήγι της μεγάλης φοροδιαφυγής τύπου Paradise Papers. Όσο τα κέρδη φεύγουν για φορολογικούς παραδείσους δίχως να φορολογηθούν, τόσο οι δυνάμεις της εργασίας θα στηρίζουν με αίμα το δημόσιο σύστημα υγείας, παιδείας και ασφάλισης από τα ψίχουλα του μισθού τους.
Για να επιστρέψουμε τέλος εκεί που ξεκινήσαμε, τα 8 τρις που φημολογείται ότι έκρυψε η παγκόσμια ελίτ σε φορολογικούς παραδείσους, είναι σχεδόν το μισό ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κλείνει τα σύνορα της στους πρόσφυγες αλλά τα αφήνει ορθάνοιχτα στο κεφάλαιο για να φυγαδεύει τα κέρδη του. Αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που η ηγεσία της επιβάλει περικοπές στη δημόσια υγεία, παιδεία και ασφάλιση των κρατών μελών. Αυτής της Ευρωπαικής Ένωσης που αναδύονται ξανά οι εθνικισμοί, που ως οι καλύτεροι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, δεν βγάζουν μιλιά για τα τρις που κάνουν φτερά, αλλά για τους απελπισμένους ανθρώπους που ξεριζώνονται από τις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
*Ο Θ. Νασόπουλος είναι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
