Ο τομεάρχης Οικονομικών της Ν.Δ. κ. Χρήστος Σταϊκούρας σε πρόσφατο άρθρο του («Καθημερινή της Κυριακής») ασκεί κριτική στην κυβέρνηση αναφορικά με την αναπτυξιακή στρατηγική.
Ο κ. Σταϊκούρας θεωρώ ότι είναι ένας σοβαρός οικονομολόγος λόγω των γνώσεων και της προϋπηρεσίας του στο υπουργείο Οικονομικών και γι’ αυτό αποτελεί για μένα έκπληξη το γεγονός ότι στην πρόσφατη αρθρογραφία του υπάρχουν αντιφάσεις.
Ο τομεάρχης Οικονομικών της Ν.Δ. αναφέρεται στην αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. με τoν χαρακτηρισμό «χωρίς σχέδιο και γεμάτη αυτοσχεδιασμούς και αντιφάσεις, είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικοπολιτικής ασυναρτησίας».
Παρ’ όλα αυτά υιοθετεί, αν όχι αντιγράφει, τις βασικές κατευθύνσεις της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί σε παρεμβάσεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών μεταξύ των οποίων και του υπογράφοντος.
Επιπροσθέτως, φαίνεται να ασπάζεται και τα δύο μακροοικονομικά σενάρια τα οποία έχει, επίσης, επεξεργαστεί και κάνει λόγο το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης και τα οποία δύναται να οδηγήσουν σε ακόμα πιο «υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, υψηλότερους από αυτούς που σήμερα εκτιμούν οι θεσμοί».
Στο ίδιο κείμενο τονίζεται και η ανάγκη αντιμετώπισης της ανεργίας και εφαρμογή ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης. Μετά, λοιπόν, από τη σφοδρή επίθεση έχει αρχίσει να θεωρείται κοινός τόπος για το σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Στις 20 Αυγούστου, ο κ. Σταϊκούρας σε δηλώσεις του εξέφρασε την άποψη ότι, παρά την πιστοληπτική αναβάθμιση, «η καθυστέρηση ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του προγράμματος ‘‘φόρτωσε’’ την ελληνική κοινωνία με πρόσθετα μέτρα λιτότητας για πολλά χρόνια».
Με την ίδια λογική, η μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης το 2014 δεν θα έπρεπε να έχει οδηγήσει σε ακόμη χειρότερα μέτρα με ευθύνη τής τότε κυβέρνησης Σαμαρά;
Πώς κρίνεται ότι η χώρα έφθασε στο «χειρότερο σημείο» επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. αν όχι με αντικειμενικά κριτήρια όπως η μεταβολή του ΑΕΠ, της απασχόλησης, της ανεργίας και των χρεών;
Και ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τεκμηριωμένα ότι και οι 4 αυτοί δείκτες σημείωσαν αρνητικά ρεκόρ την περίοδο 2012-2014 επί κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ;
Οι οικονομικοί δείκτες σημειώνουν πως η κατάσταση αντιστρέφεται με την ανάκαμψη της οικονομίας να δημιουργεί 263.000 νέες θέσεις μισθωτής εργασίας στο α΄ επτάμηνο (έναντι 189.600 το ίδιο διάστημα του 2014) και τις ιδιωτικές καταθέσεις να αυξάνουν κατά 2,5 δισ. μετά τον Απρίλιο.
Η Νέα Δημοκρατία, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του τομεάρχη Οικονομικών της, αναγνωρίζει την ανάγκη εκπόνησης ενός «νέου εθνικού σχεδίου» με στόχο την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Αν εξαιρέσει κανείς τις «διορθωτικές» μειώσεις των φορολογικών συντελεστών με ανάλογη μείωση κρατικών δαπανών που έχει ήδη προτάξει η Ν.Δ., διερωτάται σε τι χρειάζεται ένα «νέο» εθνικό σχέδιο όταν το «παλιό» θεωρείται πως στέφθηκε με επιτυχία επαναφέροντας την οικονομία στην ανάκαμψη του 2014.
Γιατί είτε η προηγούμενη πορεία (2012-2014) κρίνεται επιτυχής και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από την επιστροφή στη δήθεν πετυχημένη συνταγή οικονομικής πολιτικής της είτε απέτυχε και απαιτείται νέο σχέδιο.
Παραγωγική αναδιάρθρωση χωρίς κλείσιμο μη υγιών επιχειρήσεων δεν γίνεται, σημασία όμως έχει πως φέτος ανοίγουν περισσότερες επιχειρήσεις απ’ όσες κλείνουν.
Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης είναι μια χρονοβόρος διαδικασία, όχι μια πράξη στιγμής. Εχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό και βασίζεται στη μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή (το 2016 είχαμε το υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα των τελευταίων 25 ετών, οκταπλάσιο της αρχικής πρόβλεψης του ΔΝΤ), τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις αλλά και τις συνεχείς προσπάθειες της κυβέρνησης για διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής.
Η, δε, πρόσφατη σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να κλείσει η Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος για την Ελλάδα αποτελεί ισχυρή απόδειξη της εξισορρόπησης των δημόσιων οικονομικών της χώρας και της συνακόλουθης επιστροφής της εμπιστοσύνης, όπως την κατέγραψαν η πρόσφατη επιτυχής έξοδος στις αγορές και η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους οίκους Moody’s και Fitch.
Επιπλέον, εγγράφεται στα τελευταία στοιχεία του α΄ εξαμήνου του 2017 όπου:
● Εχουμε (α΄ τρίμηνο) τη μεγαλύτερη ετήσια αύξηση (11,2%) επενδύσεων παγίου κεφαλαίου της τελευταίας δεκαετίας.
● Εχουμε (α΄ εξάμηνο) τη μεγαλύτερη εισροή ξένων άμεσων επενδύσεων (2 δισ. ευρώ) της τελευταίας δεκαετίας.
● Εχουμε τη μεγαλύτερη ετήσια αύξηση (18,2%) εξαγωγών αγαθών της τελευταίας δεκαετίας (όση και το 2011).
● Εχουμε το υψηλότερο επίπεδο τουριστικών αφίξεων στην ιστορία της χώρας.
● Εχουμε τη μεγαλύτερη ετήσια αύξηση βιομηχανικής παραγωγής (6%) από το 2000 ώς σήμερα.
Τέλος, επειδή ορθώς η Ν.Δ. επικεντρώνεται στις επιχειρηματικές επενδύσεις, αξίζει να της υπενθυμίσουμε πως το ποσοστό επένδυσης (λόγος επενδύσεων παγίου κεφαλαίου προς ακαθάριστη προστιθέμενη αξία) των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων ήταν 11,5% το δ΄ τρίμηνο 2014 λίγο πριν παραδώσει τα κυβερνητικά ηνία και το α΄ τρίμηνο 2017 έχει ανέλθει σε 22,5% έναντι 21,7% της Ε.Ε.28 (Eurostat).
Ως εκ τούτου, εδώ αποδεικνύεται ότι η Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021 είναι το μόνο λογικά συνεκτικό στρατηγικό, με ευρωπαϊκή προοπτική, σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση και δίκαιη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στο οποίο νομοτελειακά θα έρθουν αργά ή γρήγορα να συγκλίνουν όλοι.
