Πιο συγκεκριμένα οι επιθεωρητές διαπιστωσαν τα εξής:

-- Στον όρμο «Φυλακή», εντοπίστηκαν δύο μαντριά μέσα στη ζώνη απόλυτης προστασίας της Μακρονήσου, το ένα μάλιστα έχει περίφραξη μήκους ενός χιλιομέτρου, που καλύπτει όλο το πλάτος του νησιού από τη δυτική έως την ανατολική ακτή.

-- Εκεί που λειτουργούσε (παράνομα) το παλιό ιχθυοτροφείο παραμένουν και χρησιμοποιούνται πέντε κτίσματα, από λαμαρίνες, τσιμεντόλιθους και άλλα υλικά. Σε ένα, μάλιστα, από αυτά φωτογραφήθηκε πέργκολα και μικρή προβλήτα για να δένουν μικρά σκάφη.

-- Στη θέση «Συκιά» υπάρχει μια μικρή προβλήτα προσέγγισης και δίπλα ένα ισόγειο από λιθοδομή 15 τετραγωνικών. Ακριβώς δίπλα ένα ισόγειο κτίσμα χωρίς σκεπές. Πιο ψηλά στο δρόμο υπάρχει ένα κτίριο 20 τετραγωνικά με σιδερένια πέργκολα και καινούρια δοκό. Δίπλα του και μια κατοικία περίπου 70 τετραγωνικών μέτρων, με φωτοβολταϊκό και καμινάδα από τζάκι.

-- Στον όρμο «Του κουλού» υπάρχει κτίσμα με φωτοβολταϊκά, ενώ σαν στάνες χρησιμοποιούνται τα ιστορικά κτίρια. Δύο επίσης κτίσματα στον ίδιο όρμο έχουν ανακαινιστεί και έχουν πόρτες με κλειδαριές.

-- Στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού καταγράφηκε ένα μεγάλο ισόγειο σπίτι με πέργκολες και περιφραγμένο χώρο, σε έκταση που ξεπερνά τα 1.200 τετραγωνικά.

-- Ένα πέτρινο σπίτι με ολοκαίνουργια κεραμοσκεπή «φύτρωσε» δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

-- Κοντά στα ερείπια του Α' Τάγματος Σκαπανέων υπάρχει ένα μακρόστενο κτίριο, επίσης καταγράφηκαν άλλα τρία σπίτια.

-- Άλλα τρία σπίτια καταγράφηκαν κοντά στους θαλάμους των κρατουμένων.

Δείτε ολόκληρο το πόρισμα των  επιτόπιων ελέγχων του ΥΠΕΝ στη νήσο Μακρόνησο:

Για το θέμα κατέθεσαν ερώτηση 33 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία επισημαίνουν μεταξύ άλλων:

Η Μακρόνησος από την 5η Ιουνίου του 1989, με απόφαση της τότε υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, χαρακτηρίστηκε ως ιστορικός τόπος και προστατεύεται καθώς έχει σημαδέψει την ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, γιατί αποτελεί χώρο μνήμης όχι μόνο γι’ αυτούς που έζησαν όλη τη φρικαλεότητα της περιόδου 1946-1953, αλλά για όλους τους Έλληνες, και κυρίως για τις νέες γενιές, γιατί αποτελεί σύμβολο καταδίκης του εμφυλίου πολέμου, όλων των βασανιστηρίων και κάθε καταπίεσης από οπουδήποτε προερχομένης, βωμός ελευθερίας της σκέψης και των ιδεών». Ακόμη, όλα τα κτίρια των στρατοπέδων χαρακτηρίζονται ιστορικά και διατηρητέα μνημεία «γιατί πολλά από αυτά κτίστηκαν από τους ίδιους τους κρατούμενους, μέσα στα οποία έζησαν κάτω από τις γνωστές συνθήκες».

Στο τόπο ιστορικής μνήμης και μαρτυρίου, εκεί όπου βασανίστηκαν από το 1947 χιλιάδες κομμουνιστές, πολιτικοί κρατούμενοι και άνθρωποι «ύποπτων πολιτικών φρονημάτων» υπάρχουν μέχρι σήμερα τα μισογκρεμισμένα κτίρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης για να θυμίζουν μια από τις πιο μαύρες πτυχές της ιστορίας.

Παρ’ όλα αυτά σήμερα δρουν ανεξέλεγκτα κάποιοι επιτήδειοι ο οποίοι συμφωνά με δημοσιεύματα προσπαθούν να «αξιοποιήσουν» το νησί και να το μετατρέψουν σε χώρο εμπορικής εκμετάλλευσής.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι επεμβάσεις στα παλαιά κτίσματα, η δημιουργία περιφράξεων, είτε από πέτρες είτε από σύρμα αλλά και η ίδια η κίνηση αυτοκινήτων πάνω στο νησί, απαγορεύονται ρητά από το Προεδρικό Διάταγμα.

* ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την αυθαίρετη δόμηση στη Μαρτυρική Μακρόνησο