Το τελευταίο «αντίο» είπαν σήμερα στον Νίκο Κούνδουρο, στον «αιώνιο έφηβο» του ελληνικού κινηματογράφου, η οικογένειά του, η σύζυγός του Σωτηρία και τα παιδιά του, Σήφης και Διαλεχτή, συγγενείς και φίλοι, άνθρωποι της τέχνης και της πολιτικής, αλλά και απλός κόσμος.
Στην κηδεία παραβρέθηκαν από την κυβέρνηση ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λυδία Κονιόρδου, ο υφυπουργός Παιδείας Κώστας Ζουράρις. Επίσης, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θοδωράκης, ο πρώην υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, ο Φώτης Κουβέλης, ο Μανώλης Γλέζος, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Παντελής Βούλγαρης, η Ιωάννα Καρυστιάνη, η Όλγα Μαλέα, ο Γιάννης Βογιατζής, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, και πολλοί άλλοι.
Η κηδεία του μεγάλου σκηνοθέτη, που έγινε δημοσία δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο, πραγματοποιήθηκε σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, ενώ επιθυμία της οικογένειας ήταν αντί στεφάνου να κατατεθούν δωρεές στην «Κιβωτό του Κόσμου» και στο «Χαμόγελο του Παιδιού».
Επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο ακαδημαϊκός Άγγελος Δεληβορριάς, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ο πρώην υπουργός Νίκος Σηφουνάκης και ο πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών Χάρης Παπαδόπουλος.
«Αν βρισκόμαστε σήμερα εδώ μαζεμένοι δεν είναι για να τον αποχαιρετίσουμε. Ο Νίκος θα παραμείνει κοντά μας ζωντανός για να μας συντροφεύει, να μας εμψυχώνει και να μας εμπνέει, ακριβώς όπως το έκανε ασταμάτητα με μια ακατάβλητα δυναμική δημιουργικότητα χρόνια τώρα», δήλωσε ο κ. Δεληβορριάς, που απηύθυνε το «ύστατο χαίρε» στον σπουδαίο σκηνοθέτη. «Ο Νίκος Κούνδουρος θα μας προτρέπει πάντα με το υπόδειγμα του έργου του, με τον χαρακτήρα του να υπολογίζουμε τη σημασία της αξίας των μικρών πραγμάτων. Ήταν εκρηκτικός, άμεσος, αυθόρμητος, εκδηλωτικός, ευαίσθητος, ευσυγκίνητος, συμμέτοχος και πρόθυμος για κάθε καλό. Ο Νίκος Κούνδουρος ήταν ένας λεβέντης που παρέμεινε έφηβος», συμπλήρωσε.
«Ο Νίκος Κούνδουρος ήταν πάντα εκεί και παντού. Ήταν πάντα εκεί παρών και δεν θα μιλήσω για τη δράση και το έργο του. Διότι ο Νίκος ήταν πολλά άλλα πράγματα. Πέρα από τις ταινίες του, τα κείμενά του, τις εικόνες, τις αγιογραφίες ή τις ερωτογραφίες που φιλοτεχνούσε, τα σπίτια που έχτιζε με τα χέρια του, τα έπιπλα που κατασκεύαζε για να τα χαρίσει στους φίλους του, πέρα από την ανεπανάληπτη ομορφιά του, τη λεβεντιά, την παρρησία και τον εκρηκτικό του λόγο, τη διεισδυτική, ειρωνική, χιουμοριστική, γενναιόδωρη ματιά του, ομόρφαινε τη ζωή, τη δική του και μαζί όλων των άλλων», είπε μεταξύ άλλων στον δικό του λόγο ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς.
«Η Λέσβος και το Μουσείο- Ελαιοτριβείο Βρανά αποχαιρετούν σήμερα με οδύνη, αλλά και με αγάπη και ευγνωμοσύνη, τον άνθρωπο που επί 20 χρόνια, από τη θέση του προέδρου του ΔΣ, εργάστηκε ακούραστα για την αποκατάσταση και αναστήλωση αυτού του μοναδικού μνημειακού συγκροτήματος του 19ου αιώνα. Ενός αρχιτεκτονικού μνημείου το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα ένα ευδιάκριτο ίχνος της καταγωγής του μεγάλου μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη», σημείωσε από τη μεριά του ο Νίκος Σηφουνάκης, αρχιτέκτων, πρώην υπουργός, Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Αρχιπέλαγος.
«Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά σήμερα τον τελευταίο μεγάλο του ελληνικού κινηματογράφου. Είμαστε όλοι εδώ, νέοι και παλιοί σκηνοθέτες να σου πούμε το τελευταίο αντίο. Το γελαστό παιδί τραγουδά στη γειτονιά των αγγέλων αφού μας γνώρισε τη ‘Μαγική Πόλη'. Άνοιξε δρόμους σε όλους, έβγαλε την Ελλάδα από τα σύνορα. Μας έμαθε πως για να δεις τα άστρα, πρέπει να σηκώσεις κεφάλι», τόνισε στον λόγο του ο Χάρης Παπαδόπουλος.
Στεφάνια κατέθεσαν ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος της Βουλής, ο Δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο Αγίου Νικολάου Κρήτης, ο ΣΥΡΙΖΑ, το Δ.Σ. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, η οικογένεια Μάνου Χατζιδάκι, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννη κ.ά.
(πληροφορίες: ΑΠΕ - ΜΠΕ, φωτογραφίες: thetoc.gr)
«Έφυγε» για τη Μαγική Πόλη
Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης άφησε την τελευταία του πνοή την Τετάρτη σε ηλικία 91 ετών, βυθίζοντας στην θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο και τους θαυμαστές του. Ο Νίκος Κούνδουρος προσπάθησε με το έργο του να αναδείξει την «κρυμμένη» από το επίσημο κάδρο ελληνική πραγματικότητα, μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο.
Με την νεορεαλιστική ματιά του και με ποιητική ενατένιση, όπως στην ταινία που τον καθιέρωσε «Ο Δράκος» (1956), ταινία που κατατάσσεται στην δεκάδα με τις καλύτερες του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και στην πρώτη του ταινία «Μαγική πόλις» (1954).
Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), οι πολυβραβευμένες «Μικρές Αφροδίτες» (1963), το Vortex (σε μια πρώτη μορφή, με τον τίτλο «Το πρόσωπο της Μέδουσας», προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1967).
Στη Μεταπολίτευση προβλήθηκαν «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), γύρισε το «1922» (ταινία του 1978), «Μπορντέλο»(1984), «Μπάιρον- Μπαλάντα για ένα δαίμονα» (1991) κά.
Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του, Κρητικοί από ατελείωτες γενιές, δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθεί Αθηναίος. Τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου, στις 15 Δεκεμβρίου του 1926. Ο πατέρας του ήταν ο δικηγόρος και πολιτικός Ιωσήφ Κούνδουρος.
Ο Νίκος Κούνδουρος σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία αποφοίτησε το 1948. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρόνησο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του. Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με την ταινία «Μαγική πόλις» (1954).
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά με ανακοίνωση της «τον τελευταίο μεγάλο των πρωτεργατών του ελληνικού Κινηματογράφου και του ελληνικού Πολιτισμού» όπως τον χαρακτηρίζει. «Άνοιξε δρόμους στο εξωτερικό για τον ελληνικό κινηματογράφο, στήριξε με πάθος τους νέους ανθρώπους και υπήρξε ο δημιουργός του σωματείου μας, Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών. Ο Νίκος Κούνδουρος υπήρξε εγγύηση για την ταυτότητα της Ελλάδας».
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του, από ατελείωτες γενιές Κρητικοί, δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθεί σαν Αθηναίος. Τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου της Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926. Γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρονήσο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του. Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο Ο Δράκος (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν "Οι παράνομοι" (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.
Διακρίσεις
Ο Ν. Κούνδουρος είχε επίσης αντιπροσωπεύσει τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959. Ειδικότερα για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Η δε ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ' επανάληψη ταινίες του Κούνδουρου. Σημειώνεται επίσης πως αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Μητροπολιτικό (Μητροπόλιταν) Μουσείο της Νέας Υόρκης.
Φιλμογραφία
Σινεμά
Μαγική πόλις (1954)
Ο δράκος (1956)
Οι παράνομοι (1958)
Το ποτάμι (1960)
Μικρές Αφροδίτες (1963)
Vortex ή Το πρόσωπο της Μέδουσας (1967)
Τραγούδια της φωτιάς (1975)
«1922» (1978)
Μπορντέλο (1984)
Μπάυρον: Μπαλλάντα για ένα δαίμονα (1992)
Οι φωτογράφοι (1998)
Το Πλοίο , English: The Ship (2011)by Showtime Productions ( www.showtimeproductions.gr)
Τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ
Ιφιγένεια εν Ταύροις (1991)
Αντιγόνη (1994)
Ελληνιστί Κύπρος
Πηγή: wikipedia.org
Τη θλίψη του εκφράζει ο πολιτικός και καλλιτεχνικός κόσμος για την απώλεια του Κούνδουρου
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος για το θάνατο του Ν. Κούνδουρου
Ο Νίκος Κούνδουρος υπηρέτησε, με την τέχνη του και όχι μόνο, τον Πολιτισμό μας με τον δικό του πρωτοποριακό και ασυμβίβαστο τρόπο. Γι’ αυτό και το κενό που αφήνει ο θάνατός του είναι, κυριολεκτικώς, δυσαναπλήρωτο, αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος για το θάνατο του Ν.Κούνδουρου.
Αλέξης Τσίπρας: Από τους θεμελιωτές του σύγχρονου κινηματογράφου, ένας περήφανος άνθρωπος ο Νίκος Κούνδουρος
«Με σεβασμό» όπως έγραψε στον πρωθυπουργικό λογαριασμό στο twitter, αποχαιρετά τον Νίκο Κούνδουρο ο Αλ. Τσίπρας. Συγκεκριμένα, «ο Νίκος Κούνδουρος ήταν ένας από τους θεμελιωτές του σύγχρονου κινηματογράφου μας και ένας περήφανος άνθρωπος. Τον αποχαιρετούμε με σεβασμό».
Δήλωση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυρ. Μητσοτάκη
«Ο Νίκος Κούνδουρος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες σκηνοθέτες. Τίμησε και πρόβαλε με το έργο του την Ελλάδα στο εξωτερικό. Οι ταινίες του διακρίθηκαν διεθνώς στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και του Βερολίνου. Ως σκηνοθέτης, άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον ελληνικό κινηματογράφο. Ως άνθρωπος, με τη σεμνότητα και το ήθος του έδειξε το δρόμο στους νεότερους δημιουργούς. Το κενό που αφήνει η απώλειά του είναι δυσαναπλήρωτο. Στους οικείους του, εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου».
Δήλωση του προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση
«Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος, ο αγωνιστής, σύντροφος και φίλος Νίκος Κούνδουρος, έκλεισε σήμερα τα μάτια του. Το ρηξικέλευθο βλέμμα του θα μείνει ανοιχτό για πάντα μέσα από τα σπουδαία έργα του, που ταξίδεψαν την Ελλάδα πολύ πέρα από τα σύνορά της, καταγράφοντας την ιστορία με τη δική του υπογραφή.
Το ταξίδι του μακριά μας ξεκίνησε ενώ στη Βουλή ήδη προγραμματιζόταν εκδήλωση για να τιμηθεί ο μεγάλος αυτός δημιουργός.
Εκφράζω τη μεγάλη μου θλίψη για την απώλειά του.»
Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λυδία Κονιόρδου για τον θάνατο του Νίκου Κούνδουρου
Ο Νίκος Κούνδουρος υπήρξε ο σκηνοθέτης που μόλις με την δεύτερη ταινία του, τον θρυλικό «Δράκο» άλλαξε την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Ένας ακούραστος δημιουργός που ανανεωνόταν από ταινία σε ταινία. Από την λυρική απλότητα στις «Μικρές Αφροδίτες» μέχρι τον πειραματισμό του «Vortex» και από τον κινηματογράφο- ντοκουμέντο στα «Τραγούδια της φωτιάς» μέχρι το αισθητικό επίτευγμα του «Μπορντέλο», από την ιστορία ως πληγή στο «1922» και την ιστορία ως σπαρακτικό ποίημα στο «Μπάυρον: Μπαλλάντα για ένα δαίμονα», ο Νίκος Κούνδουρος υπήρξε ένας καλλιτέχνης που εφεύρισκε τον εαυτό του κάθε φορά από την αρχή. Περισσότερο όμως από οποιαδήποτε άλλη του ταινία, ο «Δράκος» στέκει μέχρι και σήμερα αγέραστος, γοητεύοντας με την ίδια ένταση, ως μια από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ως τεκμήριο μιας εποχής, ως έργο –αναφορά για οποιαδήποτε μελλοντική γενιά.
Ο Νίκος Κούνδουρος εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967, βραβεύτηκε σε πολλά ελληνικά και ξένα φεστιβάλ ενώ κόπιες των ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Metropolitan Museum της Νέας Υόρκης.
Υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα που δεν φοβήθηκε ποτέ να παρέμβει στον δημόσιο λόγο εκφράζοντας με σθένος την προσωπική του άποψη. Ένα σθένος που μπορεί κανείς να συναντήσει με την ίδια αμείωτη ζωντάνια και στα βιβλία του, στην αυτοβιογραφία του όσο και στην αλληλογραφία και τα ημερολόγια του τα οποία πρόσφατα εξέδωσε.
Σήμερα αποχαιρετούμε τον Νίκο Κούνδουρο αλλά οι εικόνες μιας ολόκληρης εποχής θα μείνουν για πάντα διαφυλαγμένες στις ταινίες του. Θα ήθελα να εκφράσω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του, τη σύζυγό του Σωτηρία Ματζίρη και τα παιδιά του Σήφη και Διαλεχτή καθώς και στους οικείους του.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποχαιρετά τον Νίκο Κούνδουρο
«Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και οι άνθρωποί του, αποχαιρετούν τον Νίκο Κούνδουρο, τον φίλο Νίκο, τον σπουδαίο κινηματογραφιστή. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στον ελληνικό κινηματογράφο κλείνει. Θα μας λείψει η αρχοντιά του, η τόλμη του, η πληθωρική του προσωπικότητα.
Πίσω του αφήνει ένα έργο πλούσιο που αγαπήθηκε: Τον ανεπανάληπτο «Δράκο» του, τη «Μαγική πόλη», το «Ποτάμι», τις «Μικρές Αφροδίτες». Και τόσες άλλες ταινίες, που ζυμώθηκαν με την ελληνική πραγματικότητα και την εξέφρασαν με ένταση και το πάθος που χαρακτήριζε τον Νίκο.
Κλέβουμε τα δικά του λόγια που αφιέρωσε στον φίλο του Μάνο Χατζιδάκι για να τον αποχαιρετήσουμε. «Αχόρταγος ο ίδιος, ακτινοβολούσε εκείνη τη λαιμαργία για τη ζωή που ήτανε κολλητική και για τους άλλους, τους πιο συμμαζεμένους».
Στη Σωτηρία και τα παιδιά του, εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας».
Δήλωση του Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αττικής Πάνου Σκουρολιάκου
Με θλίψη αποχαιρετάμε τον Νίκο Κούνδουρο, που κόσμησε τον πολιτισμό της πατρίδας μας. Τον μακρονησιώτη σκηνοθέτη που μας έδωσε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου. Η «Μαγική Πόλη» του μαζί με τον «Δράκο», «Το ποτάμι», «Τα τραγούδια της φωτιάς» και όλες τις άλλες δημιουργίες του, μένουν παρακαταθήκη, σαν έκφραση των θυσιών του λαού και των αγώνων του, που τόσο καλά ήξερε κι ο ίδιος σαν αγωνιστής στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο αλλά και αργότερα στην αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Θα τον θυμόμαστε πάντα αγέρωχο και δυνατό να διατυπώνει τις απόψεις του, πολύτιμες πάντα, να αγωνίζεται, να δημιουργεί. Αθάνατος!
Το ΚΚΕ για τον Νίκο Κούνδουρο
«Αποχαιρετούμε με θλίψη το Νίκο Κούνδουρο, έναν από τους κορυφαίους Έλληνες σκηνοθέτες, που εξέφρασε με βαθιά ανθρωπιά, διεισδυτικά και χωρίς εξιδανικεύσεις τις αγωνίες και τον καθημερινό αγώνα των λαϊκών ανθρώπων» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ. «Ο Νίκος Κούνδουρος έβλεπε στην κινηματογραφική δημιουργία ένα κοινωνικό ρόλο, δεν έκανε τέχνη για την τέχνη. Όπως ο ίδιος έλεγε: «Δεν κάνω κινηματογράφο για την αφεντιά μου. Οι άλλοι με νοιάζουν. Των άλλων τα ντέρτια, οι καημοί, οι δυστυχίες, οι έρωτες, οι θάνατοι». Τα έργα του ξεχωρίζουν για την ποιητικότητα και την εξαιρετική εικαστική απόδοση της ατμόσφαιρας, στοιχεία οφειλόμενα στις πολύπλευρες γνώσεις του και την ιδιαίτερη καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του.
Έχοντας ο ίδιος βιώσει τις διώξεις των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και την εξορία στη Μακρόνησο, συμπαραστάθηκε έμπρακτα σε πολλούς αποκλεισμένους από το δικαίωμα της εργασίας συγκρατούμενους - συναγωνιστές του, προσλαμβάνοντάς τους στο κινηματογραφικό συνεργείο του.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του» καταλήγει η ανακοίνωση του κόμματος.
ΑΝΕΛ: "Ο Νίκος Κούνδουρος ήταν ο παλμογράφος της μεταπολεμικής Ελλάδας"
«Ο Νίκος Κούνδουρος που έφυγε σήμερα από κοντά μας ήταν ένας υπέροχος Έλληνας. Ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης, που μας κληροδοτεί πραγματικά υπέροχες ταινίες. Από τη «Μαγική πόλη» και τον «Δράκο» ως το επικό «1922» και την διεισδυτική προσωπογραφία «Μπάιρον - Μπαλάντα για ένα δαίμονα» κατέγραψε τα μικρά και τα μεγάλα πάθη των ανθρώπων της μεταπολεμικής Ελλάδας και έδωσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο πνοή στα όνειρά τους» αναφέρει σε δήλωσή της η εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Μανταλένα Παπαδοπούλου.
«Ο Νίκος Κούνδουρος ήταν ο παλμογράφος της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ήταν ένας σπουδαίος Καλλιτέχνης που ξεχώριζε επίσης για τον πηγαίο και γνήσιο πατριωτισμό του και διακρινόταν για τη στιβαρή άποψή του, βασισμένη εν πολλοίς και στα προσωπικά του βιώματα. Στους οικείους του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια» καταλήγει στην δήλωσή της η εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ.
Η ανακοίνωση του τομέα Πολιτισμού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για τον θάνατο του Νίκου Κούνδουρου
«Μια μεγάλη μορφή του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ο Νίκος Κούνδουρος, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο Νίκος Κούνδουρος, πάντα περήφανος για την Κρητική του καταγωγή, με σπουδές σε γλυπτική και ζωγραφική, διακρίθηκε από πολύ νωρίς ως σκηνοθέτης σπουδαίων ταινιών, που δημιούργησαν σχολή, ανέδειξαν τον υπαρξιακό πυρήνα του καθημερινού ανθρώπου, τον οποίο δόξασε μέσα από τα πάθη του, τα λάθη του, την ομορφιά του. Οι ταινίες του όπως ο Δράκος, οι Μικρές Αφροδίτες, αλλά και τα υπόλοιπα αριστουργήματα του, είναι σημεία αναφοράς για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Με το ίδιο πάθος που είχε για την τέχνη του, έδωσε αγώνες για την πατρίδα και τις πολιτικές ιδέες του. Ένας ενθουσιώδης άνθρωπος, μια σπάνια προσωπικότητα, ένας διανοούμενος και καλλιτέχνης που έδωσε ταυτότητα στον πολιτισμό μας. Συμμετέχουμε στο πένθος για τον χαμό του σπουδαίου σκηνοθέτη και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του».
Το Ποτάμι εκφράζει την θλίψη του για την απώλεια του μεγάλου δημιουργού
«Από τη Μαγική Πόλη μέχρι τις Μικρές Αφροδίτες και το Μπορντέλο με ενδιάμεσο σταθμό και ορόσημο τον Δράκο, ο Νίκος Κούνδουρος ταυτίστηκε όχι απλά με τη μεγάλη περιπέτεια του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και με την Ελλάδα που αναπαρέστησε με τον φακό του. Αιρετικός με τον τρόπο του, έκανε από νωρίς την επανάστασή του με το οικογενειακό περιβάλλον και την οικογενειακή παράδοση και στράφηκε από τις αρχές της καριέρας του στους ξεχασμένους, δίνοντάς μας υπέροχα δείγματα ενός διακριτού ελληνικού νεορεαλισμού- όσο κι αν ο ίδιος δεν ήθελε να ταυτίζεται με τον νεορεαλισμό. Αλλά ήξερε να δίνει νέες μορφές στη ματιά του, ήξερε να ωριμάζει, ήξερε να περνά από τη σκληρή ρεαλιστική όψη στη μεγάλη διήγηση, στο 1922, μια άλλη τοιχογραφία μιας άλλης εποχής. Ο πολίτης Νίκος Κούνδουρος δεν ήταν παρά η άλλη όψη του καλλιτέχνη. Πέρασε από την Μακρόνησο, αλλά δεν έπαψε να πιστεύει στην εθνική συνεννόηση. Αντιτάχτηκε στη δικτατορία. Υπερασπίστηκε με θέρμη τις απόψεις του, ακόμα και όταν ήξερε ότι δεν θα έχουν καθολική απήχηση, μόνο και μόνο γιατί η ιδιοτέλεια του ήταν ξένη». Καταλήγοντας τονίζεται ότι «από τον Νίκο Κούνδουρο κρατάμε την αφοσίωση στην τέχνη και στον άνθρωπο, την πίστη σε μια καλύτερη χώρα, πίστη που κράτησε μέχρι το τέλος, και βέβαια το έργο του, απαράγραπτη πολιτιστική κληρονομιά της νεότερης Ελλάδας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του».
Η Ένωσης Κεντρώων σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «η ελεύθερη φωνή του σίγησε για πάντα, θα μείνει όμως το έργο του αιώνιο στο χρόνο. Τα θερμά συλλυπητήρια μας στους οικείους του».
Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος αποχαιρετά σε ανακοίνωση της τον Νίκο Κούνδουρο, θερμό υποστηρικτή εξάλλου της Ταινιοθήκης και πρόεδρο του ΔΣ επί χρόνια και «από χθες ο Νίκος χορεύει ζεϊμπέκικο με τον κουρασμένο Ντίνο Ηλιόπουλο. Περιμένει τη βάρκα που δεν έρχεται μαζί με τους παράνομους Τίτο Βανδή, Ανέστη Βλάχο, Πέτρο Φυσσούν, Νέλλη Αγγελίδη» όπως αναφέρει η ανακοίνωση.
Επίσης, αναφέρει ότι «Διασχίζει το ναρκοπέδιο μαζί με τον Γιώργο Εμιρζά. Αιχμαλωτίζεται, στέλνεται σε τάγματα αφελείας, βιάζεται, μαζί με την Αντιγόνη Αμανίτου, την Ελεωνόρα Σταθοπούλου, τον Δημήτρη Καταλειφό, τον Βασίλη Κολοβό. Βασανίζεται με τον Χρήστο Ρεκλείτη στο μπουντρούμι της Μπουμπουλίνας, τραγουδά τα τραγούδια της φωτιάς με τον Θεοδωράκη, την Φαραντούρη, τον Ξυλούρη, την Μελίνα. Περιδιαβάζει στον χώρο της Κρητικής Επανάστασης (1886-69) και ιστορεί την Δύση της Ανατολής και την Ανατολή της Δύσης. Περιπλανιέται μαζί με τον Λόρδο Βύρωνα, τον δικό μας Βύρωνα, τον απόβλητο για τους δικούς του, στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, τόσο κοντά στα φλεγόμενα Βαλκάνια του 20ού και του 21ου αιώνα».
Και η ανακοίνωση καταλήγει ότι «Η Ταινιοθήκη αποχαιρετά το Νίκο Κούνδουρο, τον σπουδαίο σκηνοθέτη, τον αγωνιστή, τον πληθωρικό άνθρωπο, τον επί χρόνια πρόεδρο του ΔΣ της και συμπαραστάτη του οράματος της για μια νέα στέγη -ένα (και δικό του) όνειρο που τελικά υλοποιήθηκε. Καλό σου ταξίδι Νίκο».
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αποχαιρετά τον Νίκο Κούνδουρο
Τον σπουδαίο σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο που «διέρρηξε τη συμβατικότητα της εικόνας και “κοίταξε” την οδύνη των ανθρώπων μέσα στις προσφυγικές συνοικίες της Αθήνας και τα υπόγεια του υποκόσμου» το βλέμμα του καλλιτέχνη που «κοίταξε» το παράδοξο κάλλος του ανθρώπινου σώματος, αποχαιρετά με ανακοίνωση του το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
«Οι σπουδαίοι καλλιτέχνες αναδεικνύονται από το ιδιαίτερο στίγμα, το ίχνος που αφήνει η τέχνη τους στο χρόνο. Το βλέμμα του Νίκου Κούνδουρου, βλέμμα που σε εποχές δύσκολες και σκοτεινές, διέρρηξε τη συμβατικότητα της εικόνας και “κοίταξε” την οδύνη των ανθρώπων μέσα στις προσφυγικές συνοικίες της Αθήνας, τα υπόγεια του υποκόσμου, την υπαρξιακή αγωνία των μοναχικών ηρώων της καθημερινότητας, το παράδοξο κάλλος του ανθρώπινου σώματος, μένει ανεξίτηλο, όχι μόνο ως καλλιτεχνικό γεγονός αλλά και ως τρόπος να κοιτάζουμε σήμερα τον κόσμο και τον διπλανό μας. Ως μάθημα πολιτικής σκέψης και αισθητικής τόλμης, ως ένα παράδειγμα για το τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ο όρος “ηθική της κινηματογραφικής εικόνας”. Του χρωστάμε πολλά» καταλήγει η ανακοίνωση του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, εκφράζοντας την οδύνη του για την απώλεια του σπουδαίου σκηνοθέτη και τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
