* Πώς είδατε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος;
Είναι ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Κέρδισαν η Δημοκρατία και το Σύνταγμά μας. Ήταν εξαιρετικό για τη μεγάλη συμμετοχή των ψηφοφόρων, που πλησίασε το 70% και το γεγονός ότι περίπου 19 εκατομμύρια πολιτών ή το 60% ψήφισαν «Όχι», τονίζοντας ότι το Σύνταγμα δεν χρειάζεται αλλαγές και ότι πρέπει να εφαρμοστεί. Η ψήφος εξέφρασε επίσης το κοινωνικό αίτημα για αλλαγή της πολιτικής της κυβέρνησης, γιατί αυτός που ηττήθηκε στο δημοψήφισμα ήταν αυτός που το ήθελε, μετατρέποντάς το σε ένα δημοψήφισμα για την κυβέρνηση. H αξιολόγηση της πολιτικής της κυβέρνησης είναι αρνητική γιατί είναι ξεκάθαρο ότι η πλειοψηφία των πολιτών θέλει το Σύνταγμα και την αλλαγή της πολιτικής της κυβέρνησης. Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Η FIOM και η CGIL αγωνίστηκαν από την αρχή για να αποτρέψουν τη διαστρέβλωση του Συντάγματος και το ισχυρό αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι πήραμε τον σωστό δρόμο.
* Πώς είδατε τη νέα ιταλική κυβέρνηση;
Το γεγονός ότι μπροστά στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός και σχηματίστηκε μια ακριβώς ίδια με την προηγούμενη κυβέρνηση σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούν αυτό που τους ζητά η χώρα. Οι πολίτες ζητούν αλλαγή πολιτικής και ζητούν να αλλάξουν τα πρόσωπα που υιοθέτησαν αυτές τις πολιτικές.
* Η Ιταλία βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα των βουλευτικών εκλογών και τριών νέων κοινωνικών δημοψηφισμάτων...
Το Κοινοβούλιο πρέπει να ψηφίσει έναν νέο εκλογικό νόμο ανεξάρτητα από το πότε θα γίνουν οι εκλογές. Σήμερα υπάρχει ένα Κοινοβούλιο, με έναν εκλογικό νόμο μόνο για τη Βουλή, που μάλιστα κρίθηκε αντισυνταγματικός, και δεν υπάρχει ένας νόμος για την εκλογή της Γερουσίας. Πρέπει να ψηφιστεί ένας κοινός εκλογικός νόμος για την εκλογή των δύο σωμάτων του Κοινοβουλίου. Χρειαζόμαστε έναν νόμο που να αποφεύγει μπόνους που να δημιουργούν πλειοψηφίες ως δώρο σε αυτούς που δεν έχουν την πλειοψηφία στις κάλπες και να ευνοεί αυτό που λέει το Σύνταγμά μας, την κυριαρχία των πολιτών να εκλέγουν τους βουλευτές που θέλουν. Την ίδια στιγμή, η CGIL κατέθεσε πάνω από 3 εκατομμύρια υπογραφές για τη διεξαγωγή 3 τριών κοινωνικών δημοψηφισμάτων και το Συνταγματικό Δικαστήριο θα πρέπει να αποφασίσει στις 11 Ιανουαρίου για τη νομιμότητά των τριών δημοψηφισμάτων που αφορούν την κατάργηση του αντεργατικού νόμου Jobs Act, τα vouchers και τη διαφάνεια στους διαγωνισμούς προμηθειών του Δημοσίου. Την άνοιξη θα πρέπει να ψηφίσουμε. Υπάρχει λοιπόν η ανάγκη να εκφράσουν οι πολίτες το κυριαρχικό δικαίωμα της ψήφου. Σήμερα έχουμε την τέταρτη κυβέρνηση που δεν επιλέχθηκε από τον λαό. Κυβερνήσεις που δεν παρουσίασαν ποτέ ένα πρόγραμμά τους για τη χώρα, αλλά προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις χωρίς να ζητήσουν ποτέ από τους πολίτες να πουν εάν συμφωνούν ή όχι. Η προτεραιότητα της Δημοκρατίας απαιτεί πρώτα τη διεξαγωγή των δημοψηφισμάτων για να μπορέσουν οι Ιταλοί πολίτες να διαγράψουν τους λάθος νόμους. Το πότε και πώς θα γίνουν βουλευτικές εκλογές είναι ένα άλλο θέμα, αλλά μου φαίνεται σχιζοφρενικό κάποιοι να ζητούν την ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου, να τη διασφαλίζουν και την επομένη να διαλύουν το Κοινοβούλιο και να ζητούν να πάνε να ψηφίσουν. Κάποιοι που έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή χάρη σε έναν λανθασμένο εκλογικό νόμο, μου φαίνεται ότι έχασαν κάθε ίχνος λογικής και κάθε σχέση με τη χώρα και τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών της.
* Η γαλλική Vivendi προσπάθησε να ελέγξει τον όμιλο του Μπερλουσκόνι και μάλιστα τη στιγμή που η Γερουσία ετοιμαζόταν να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση... Πού κατέληξαν ή πού καταλήγουν οι μεγάλες ιταλικές επιχειρήσεις;
Είναι ξεκάθαρο ότι αναδύεται το πρόβλημα της έλλειψης μιας βιομηχανικής πολιτικής. Δεν είναι μόνο το πρόβλημα της προσπάθειας εξαγοράς της εταιρείας του Μπερλουσκόνι, που μεταξύ των άλλων αποτελεί μια μεγάλη ιταλική εταιρεία, ή της Fiat. Το προηγούμενο διάστημα είχαμε την πώληση της Pirelli σε μια κινεζική εταιρεία. Πολλοί μεγάλοι όμιλοι της χώρας δεν υπάρχουν πια. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Ανησυχούμε για την τύχη του ομίλου δημοσίων συμμετοχών IRI, που ελέγχει μεγάλο τμήμα του χαλυβουργικού τομέα και μάλιστα ευρωπαϊκών διαστάσεων. Είναι απαραίτητη μια βιομηχανική πολιτική, μεγάλες δημόσιες επενδύσεις και μια νομοθεσία που να απαγορεύει στον χρηματοοικονομικό τομέα να αποφασίζει για το μέλλον των βιομηχανικών πόλων. Είναι φανερό ότι, εάν δεν κόψουμε τα νύχια του χρηματοοικονομικού τομέα, θα συνεχίσει να ξεσκίζει τις σάρκες της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας και της κοινωνίας.
* Λίγες ημέρες πριν από το δημοψήφισμα υπογράψατε με τους άλλους ηγέτες των συνδικάτων μετάλλου τη νέα συλλογική σύμβαση...
Αυτές τις ημέρες συμμετέχω στις συνελεύσεις των εργαζομένων στους χώρους εργασίας γιατί από τις 19 έως τις 21 Δεκεμβρίου θα διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα των εργαζομένων του τομέα για να εγκρίνουν τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι αυτή την περίοδο καταφέραμε να έχουμε μια ενωτική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για όλους τους εργαζομένους, όπως είναι σημαντικό ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα κρίνουν την εγκυρότητά της. Είναι σημαντικό ότι η ΣΣΕ υπογράφηκε έπειτα από χρόνια και έπειτα από πολλές ξεχωριστές εταιρικές συμβάσεις, δυσκολίες και τις προσπάθειες της συνομοσπονδίας βιομηχάνων Confindustria και της κυβέρνησης να αμφισβητήσουν την ίδια την ύπαρξη των ΣΣΕ. Οι ΣΣΕ αποτελούν σε εθνικό επίπεδο το εργαλείο της προστασίας των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων. Με βάση τη συζήτηση που διεξάγεται, εκτιμώ πως θα υπάρξει μια ευρεία αποδοχή της ΣΣΕ από τους εργαζόμενους, γιατί ανακτήσαμε την ενότητα των συνδικάτων και εγγυηθήκαμε τη Δημοκρατία στους χώρους εργασίας, με τους εργαζομένους πρωταγωνιστές. Σε συνδυασμό με την υπεράσπιση του Συντάγματος, στοχεύουμε στην παγίωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
* Πώς μπορούν τα συνδικάτα να υπερασπιστούν στην Ευρώπη τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις ΣΣΕ;
Το γεγονός ότι ανακτήσαμε τη ΣΣΕ, ότι αυτή ισχύει για όλους τους εργάτες μετάλλου και το γεγονός ότι η πλειονότητα των εργαζομένων την αποδέχεται αποτελούν τμήμα των προσπαθειών μας για να ανοίξει ο δρόμος για μια ευρωπαϊκή μάχη για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων προβάλλοντας το αίτημα ευρωπαϊκών Συμβάσεων Εργασίας, που να εγγυούνται έναν κατώτερο μισθό και δικαιώματα για όλους τους εργαζομένους. Είναι σημαντικό να επιβεβαιώσουμε τις εθνικές συμβάσεις εργασίας και να προχωρήσουμε σταδιακά σε ευρωπαϊκές συμβάσεις εργασίας, γιατί δεν πρέπει να είναι οι επιχειρήσεις αυτές που θα επιβάλλουν μονομερώς στους χώρους εργασίας τις επιλογές τους, θέτοντας περιορισμούς στα δικαιώματα των εργαζομένων. Η κάθε επιχείρηση και η αγορά θέλουν να επιβάλλουν στους εργαζομένους τις δικές της συνθήκες; Εμείς λέμε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν τις ίδιες συνθήκες εργασίας και οι επιχειρήσεις και η αγορά θα πρέπει να τις σέβονται. Αυτό θα πρέπει να ισχύει στην Ιταλία, σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Πρέπει να θεσπιστεί ένας κατώτερος μισθός και ένα κατώτερο κοινωνικό εισόδημα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κατάργηση των εθνικών ΣΣΕ. Δεν πρέπει να ακολουθήσουμε το αμερικανικό μοντέλο.
