to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Τα παιδιά στην κερκίδα

Ήταν το πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, σε κατάσταση διακυβέρνησης, και αυτό από μόνο του, πέρα από την συγκυρία, προσδίδει μια διαφορετικότητα. Το πολιτικό σχέδιο που θα χαράξεις και η αυτοκριτική και η αποτίμηση που θα κάνεις στο πλαίσιο του σχεδιασμού, πρέπει να έχουν στόχευση, μεθοδολογία και δυνατότητες πρακτικής εφαρμογής.


Θεωρητικά ένα κόμμα όσο πιο ισχυρό και μαζικό είναι, τόσο περισσότερο εκπροσωπεί την κοινωνία και τα κοινωνικά αιτήματα. Υπάρχει δηλαδή μια αντιστοιχία κομματικής και κοινωνικής βάσης. Με αυτή την εισαγωγή ως εργαλείο ανάλυσης, θα ήταν χρήσιμο να δούμε τι συνέβη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ποια συμπεράσματα παρήχθησαν.

Ήταν το πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, σε κατάσταση διακυβέρνησης, και αυτό από μόνο του, πέρα από την συγκυρία, προσδίδει μια διαφορετικότητα. Το πολιτικό σχέδιο που θα χαράξεις και η αυτοκριτική και η αποτίμηση που θα κάνεις στο πλαίσιο του σχεδιασμού, πρέπει να έχουν στόχευση, μεθοδολογία και δυνατότητες πρακτικής εφαρμογής.

Αυτό που εγώ κατάλαβα από το συνέδριο είναι ότι για την κυβερνώσα Αριστερά οι μικρές νίκες αποκτούν μεγαλύτερο νόημα. Εκ των πραγμάτων όταν είσαι σε θέση να γνωρίζεις πλέον κάθε συσχετισμό δύναμης σε κάθε πεδίο παρέμβασης, ακόμη και μια μικρή νίκη, είναι σημαντική . Εκτός όμως από τις μικρές νίκες υπάρχει και η γενική εικόνα. Η εικόνα μιας ήττας, ενός ακόμα συντριπτικά δυσμενούς συσχετισμού δύναμης και εν τέλει η εικόνα μιας κοινωνίας που χειμάζεται και δεν έχει λύσεις σε όλα τα καθημερινά της προβλήματα.

Υπάρχει όμως η ανάγκη να ενισχύσεις τις μειοψηφικές δυνάμεις του συσχετισμού που εσύ εκπροσωπείς και να σκεφτείς πέρα από τις ρεαλιστικές δυνατότητες. Οι δυνατότητες άλλωστε αλλάζουν όσο αλλάζουν και οι δυνάμεις εντός του συσχετισμού, συνεπώς και ο συσχετισμός ο ίδιος. Οι δρόμοι δεν ανοίγουν μόνοι τους, κάποιος τους ανοίγει κάθε φορά. Ο ρεαλισμός δείχνει μια κατάσταση στατική, εν αντιθέσει με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις που τρέχουν. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και ο ρόλος του κόμματος.

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και το συνέδριο. Οι αντιφάσεις, τα θεωρητικά αδιέξοδα, τα σύνθετα προβλήματα οι μικρές νίκες και οι μεγάλες ήττες δεν θα μπορούσαν να μην διαμορφώσουν καθοριστικά τον χαρακτήρα του.

Υπήρχε όμως ακόμα ένας καθοριστικός παράγοντας. Ήταν το πρώτο συνέδριο που πέρα από το κόμμα, υπήρχε και η κυβέρνηση. Σε αυτό το συνέδριο το κόμμα όφειλε να ξαναβρει τον δικό του ρόλο και η κυβέρνηση να οριοθετήσει τον δικό της ως προς αυτό. Ήταν ένα συνέδριο ‘’γνωριμίας’’ που έπρεπε να χτίσει μια νέα σχέση. Το κατά πόσο αυτό επετεύχθη, θα φανεί. Τα συνέδρια, τα όργανα που εκλέγουν και η πολιτική που χαράσσουν αποτιμώνται πάντα στην πορεία. Ενώ όμως τη διαδρομή θα την κρίνουμε περπατώντας την, μπορούμε να σταθούμε σημειολογικά στην κατεύθυνση της.

Η νέα Κ.Ε περιέχει στην συντριπτική της πλειοψηφία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πάλευαν χρόνια με μικροποσοστά. Στελέχη προερχόμενα από τον πυρήνα της Αριστεράς. Το γεγονός αυτό, αν μη τι άλλο, δίνει ένα πρόσημο στο νέο όργανο. Δίνει όμως και ένα μήνυμα σε όσους είχαν διαφορετικές προσδοκίες. Είτε ήσαν εκτός του κόμματος και περίμεναν χαιρέκακα να αυτοεπιβεβαιωθούν, είτε ήσαν εντός και προσπαθούσαν να αλλάξουν το πρόσημο. Νοοτροπίες που η κοινωνική βάση τις πέταξε από την πόρτα, η κομματική βάση δεν τις έβαλε από το παράθυρο. Παρότι λοιπόν, ποσοτικά υπάρχει ομολογουμένως αναντιστοιχία μεταξύ κοινωνικής και κομματικής βάσης, το ποιοτικό στοιχείο φαίνεται να μην έχει χαθεί. Και αυτό το στοιχείο είναι η πρώτη ύλη και για την ποσοτική αντιστοίχηση.

Το μήνυμα της κοινωνίας το κόμμα το έλαβε δείχνοντας ότι παραμένει ακόμα αναπόσπαστο κομμάτι της. Το αν το έλαβε και η κυβέρνηση θα φανεί στην πορεία. Κάποια πρόσωπα- για να μην φανεί η κριτική προσωποκεντρική- κουβαλούν πολιτικές επιλογές, ιστορικές διαδρομές και σηματοδοτούν κατευθύνσεις. Πάντα οι πολιτικές κρίνονται λοιπόν και οι πολιτικές διαδρομές. Και κάποιοι δρόμοι, πως να το κάνουμε, δεν μπορούν να συναντηθούν ποτέ.

Ούτε το κόμμα, ούτε και η κοινωνία έχουν ανάγκη από στελέχη με μηχανισμούς για να κάθονται στις πρώτες σειρές. Γιατί υπάρχουν οι πρώτες σειρές, υπάρχουν όμως και τα ‘’παιδιά στην κερκίδα’’ που λέει κι ένα τραγούδι. Οψόμεθα.

Υ.Γ Και τις τέσσερις μέρες του συνεδρίου έβλεπα έναν σύντροφο τυφλό με ένα μπαστούνι. Ερχόταν το πρωί με την έναρξη της διαδικασίας και έφευγε το βράδυ με τη λήξη της. Καθόταν στην εξέδρα της νεολαίας παρότι ήταν προχωρημένης ηλικίας. Δεν έχω πρόβλημα με τις πρώτες σειρές προφανώς, κάποιος πρέπει να κάτσει κι εκεί. Απλά κάποιοι φυτρώνουν ξαφνικά και ακούραστα ένα απόγευμα στην πρώτη σειρά και άλλοι δίνουν αγώνες καθημερινά και κάθονται στην κερκίδα. Τους δεύτερους τους τιμώ. Με αυτούς θέλω να προχωρήσω.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)