to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Για ένα κόμμα ενεργών πολιτών

Έκφραση αγωνιών και ελπιδών της κοινωνίας


Με αυτό τον τίτλο ως προμετωπίδα, οι Θέσεις για το 2ο Συνέδριο μας επιχειρούν να συγκροτήσουν ένα πλέγμα προτάσεων για ένα κόμμα ισότιμων μελών, πραγματικά ανοιχτό στην κοινωνία, ευαίσθητο δέκτη των διεργασιών που συντελούνται στο εσωτερικό της. Ένα κόμμα με διευρυνόμενη συνεχώς την εσωκομματική του δημοκρατία, κόντρα στις κυρίαρχες αντιλήψεις περί πολιτικής, ως προσωπικού αθλήματος επαγγελματιών πολιτικών, στους οποίους οι πολίτες αναθέτουν τη διαχείριση των προβλημάτων τους, μέσα από διαπροσωπικές πελατειακές σχέσεις. Επιχειρούμε να δημιουργήσουμε όρους για ένα κόμμα που θα λειτουργεί ως συλλογικός διανοούμενος, με στόχο την ηγεμονία των πρακτικών και των ανθρωποκεντρικών, ελευθεριακών ιδεών της Αριστεράς, μέσα στο πολυσύνθετο, βαθιά εκμεταλλευτικό και αλλοτριωτικό διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό περιβάλλον.

Πρόκειται για «Θέσεις» έχω την αίσθηση πρωτοποριακές, που απαιτούν, όμως, ως απαραίτητο όρο την ύπαρξη ενεργών, κριτικά σκεπτόμενων και δρώντων  μελών. Γεγονός που εύκολα διατυπώνεται λεκτικά, αλλά πολύ δύσκολα εφαρμόζεται στην καθημερινή μας πράξη και μάλιστα σε μια κοινωνία, σε μεγάλο βαθμό, κατακαθισμένη και βομβαρδιζόμενη καθημερινά από μια δεξιά καταστροφολογία και μια αριστερή μηδενιστική ρητορεία. Ενώ, ταυτόχρονα, προέρχονται από ένα αριστερό κομματικό σχηματισμό που, όπως όλη η Ελληνική Αριστερά, δεν είχε καμιά κουλτούρα διακυβέρνησης, διακατέχονταν από ένα καταγγελτικό λόγο και μια σχεδόν μεταφυσική οραματική αντίληψη του σοσιαλιστικού κοινωνικού μετασχηματισμού, που στην πλειονότητά της θεωρούσε τη Δημοκρατία ως αστικό και μόνο πολιτικό σύστημα.  Η κουλτούρα του αλήστου μνήμης ΚΚΕ Εσωτερικού και οι επεξεργασίες ενός αριστερού ευρωκομμουνισμού, για το ουσιαστικό περιεχόμενο της Δημοκρατίας ως αξιακού προτάγματος -το οποίο δένει λειτουργικά και ουσιαστικοποιεί την αντιπροσωπευτική της μορφή, με θεσμούς άμεσης Δημοκρατίας και αυτοδιαχειριστικές εστίες στην παραγωγική διαδικασία, σεβόμενη και διευρύνοντας όλες τις ελευθερίες τα δικαιώματα και τις ευαισθησίες, με κινηματικές δράσεις μέσα και έξω από τους θεσμούς, στα πλαίσια του διευρυμένου πεδίου της ταξικής πάλης, που αποτελεί το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης- παρέμεινε μειοψηφική στους κόλπους της Αριστεράς .

Έπρεπε να έρθει το 2004, το πρωτοποριακό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ που συνένωσε, όχι χωρίς κλυδωνισμούς, στους κόλπους του αριστερούς πολίτες και οργανώσεις όλων των ρευμάτων της Αριστεράς. Η έκρηξη στη συνέχεια του κινήματος των πλατειών, η οικονομική κρίση και η ένταξη της Ελλάδας στη λιτότητα της μνημονιακής πραγματικότητας, η οποία ανέτρεψε όχι μόνο την ευωχία του «εκσυγχρονιστικού μονόδρομου» και του συναρτημένου με αυτόν καταναλωτισμού, αλλά και τον κυρίαρχο δικομματισμό της μεταπολίτευσης, για να επανέλθουν αυτές οι ιδέες και επεξεργασίες στην επικαιρότητα.

Ιστορική ευθύνη

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ευαίσθητος δέκτης όλων αυτών των διεργασιών και έτσι βρέθηκε στην κορφή του κύματος των ελπίδων για ανατροπή του παλιού και φθαρμένου. Δεν παρέμεινε στη γωνία προσμένοντας την κατάρρευση, αλλά ανέλαβε την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από την κρίση μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ευθύνη που τον οδήγησε από το 4% στο 36% και στη συνακόλουθη νίκη του Ιανουαρίου του 2015. Και δεν απεμπόλησε μέσα από έναν εύκολο βολονταρισμό αυτή την ευθύνη και τις ελπίδες που γέννησε στο αριστερό και προοδευτικό κίνημα όλης της Ευρώπης, και όχι μόνο, όταν εξαναγκάστηκε στον οδυνηρό συμβιβασμό του Ιουλίου. Υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και παλεύει μέσα σ’ αυτόν τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων με σειρά μέτρων να απαλύνει τις συνέπειες του για τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, προχωρώντας ταυτόχρονα σε μια σειρά τομές και ρήξεις, διστακτικές για πολλούς από μας, δημιουργίας ενός αριστερού αποτυπώματος κοινωνικού κράτους.

Η απότομη προσαρμογή στις νέες πρωτόγνωρες αυτές πραγματικότητες, πέρα της επώδυνης διάσπασης, έχουν δημιουργήσει σκεπτικισμό, αποχωρήσεις, απογοητεύσεις, ενώ ταυτόχρονα το δέλεαρ της κυβερνητικής διαχείρισης εισήγαγε σε μέρος των μελών και στελεχών του τις κυρίαρχες μικροαστικές αντιλήψεις του παραγοντισμού και του κυβερνητισμού.

Ανοιχτό στοίχημα

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και κόντρα σ’ αυτό, έρχονται οι «Θέσεις» να καταγράψουν όλα τα θετικά και αρνητικά αυτής της πορείας, χωρίς ωραιοποιήσεις και στρογγυλοποιήσεις. Έρχονται να τονίσουν ότι το στοίχημα παραμένει ανοικτό και εξαρτάται η έκβαση του από τον καθένα και την καθεμία μας, μέλη και φίλους του εγχειρήματος. Έρχονται να μιλήσουν για την ισοτιμία των μελών, για την αυξημένη ευθύνη όσων κατέχουν κυβερνητικές, βουλευτικές και κομματικές θέσεις. Να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν –πράγμα όχι εύκολο- μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο το αναγκαίο κέφι και την όρεξη του αριστερού μαχητή, με κυρίαρχο το ήθος, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη, την  πραγματική συντροφικότητα, απέναντι στα δύσκολα και άχαρα.

Έτσι ώστε, η αναγκαία οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος, η ιδεολογικό-πολιτική αποσαφήνιση της ταυτότητάς του, η οργανωτική και πολιτική αυτονομία του από την κυβέρνηση, παραμένοντας η ενεργή της αριστερή συνείδηση, η ασπίδα προστασίας της απέναντι στο βρώμικο πόλεμο που υφίσταται, αλλά και ο κριτής των πράξεων της και ο προωθητής των κοινωνικών απαιτήσεων και  επεξεργασιών αντιμετώπισης τους , να μην παραμείνουν στενά εσωκομματική υπόθεση, αλλά να αποτελέσουν απτό δείγμα μιας νέας ηγεμονικής πρότασης για την πολιτική και, κυρίως, τη δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα.

Άλκης Ρήγος

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)