Με κυρίαρχο σύνθημα το «κανείς δεν ζει με 400 ευρώ – συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις στο μισθό» στηρίξαμε την παράσταση διαμαρτυρίας στο Μποδοσάκειο ίδρυμα του Ομίλου Eurobank που οργανώθηκε από το σύλλογο δανειζομένου προσωπικού τραπεζικού τομέα με σκοπό να παρθούν πίσω οι απολύσεις 17 «ενοικιαζόμενων» τραπεζοϋπαλλήλων.

Πρόκειται για εργαζόμενους, που ο μισθός τους δεν ξεπερνούσε τα 586 ευρώ, και δούλευαν για χρόνια σαν ταμίες στα καταστήματα του πρώην ΤΤ, νυνEurobank, με εναλλασσόμενους «εργολάβους».  Ήδη η πλευρά της διοίκησης για να μην απολέσει ούτε ένα ευρώ από τα μπόνους της, είχε εξαναγκάσει τους εργαζομένους να υπογράψουν μείωση μισθού, πριν από 6 μήνες, ενώ σήμερα έρχεται με αφορμή την συρρίκνωση του  λειτουργικό κόστος της τράπεζας, να αφήσει στο δρόμο 17 ανθρώπους.

Την ίδια στιγμή, τραπεζικά στελέχη, απολαμβάνουν μισθούς που ξεπερνούν για πολύ το σύνολο των μισθών των εν λόγω 17 εργαζομένων. Στελέχη, που όχι πολλά χρόνια πριν,  τζόγαραν τις αποταμιεύσεις των πολιτών προς ίδιον όφελος συμβάλλοντας με αυτό το τρόπο στην χρηματοπιστωτική φούσκα που έσκασε το 2008. Ενώ, ακόμα και σήμερα επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη τους, κάνοντας την κρίση που προκάλεσαν, πεδίο κερδοφορίας.

Παράλληλα, δεν θα μπορούσε να  διαφύγει της προσοχής  μας το γεγονός ότι μεταξύ  των απολυόμενων υπάρχουν ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Εργαζομένων Mellon Technologies  καθώς και μέλλουσες μητέρες ή μητέρες  σε άδεια λοχείας, που προστατεύονται από τον νόμο.

Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι: «η συνδικαλιστική ελευθερία είναι άγνωστη λέξη, δεν ανέχονται την ίδρυση σωματείου που προσπαθεί να οργανώσει στοιχειωδώς τους ενοικιαζόμενους  ώστε να αντισταθούν μπροστά στην παντοκρατορία των τραπεζιτών».

Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ένας αγώνας ενάντια στην σημερινή εργοδοτική αυθαιρεσία και υπέρ της οργάνωσης του κόσμους της εργασίας. Ως που να τα καταφέρουμε, ένα είναι ξεκάθαρο: «η αλληλεγγύη το όπλο των λαών πόλεμο στον πόλεμο των εργοδοτών».