Φωτογραφίες: Άγγελος Καλοδούκας (περισσότερες φωτογραφίες από το συνέδριο εδώ)
- Αλ. Τσίπρας: Να τελειώνουμε με την Ευρώπη που έχει ανοιχτά σύνορα στη λιτότητα και κλειστά στους κατατρεγμένους
- Συνεδρία με θέμα πρόσφυγες, πόλεμος και ειρήνη, αύξηση της καταστολής: Νέες προκλήσεις για την Ευρώπη (εδώ οι τοποθετήσεις των ομιλητών/τριών)
- Σκα Κέλλερ: Η Ευρώπη χρειάζεται απελπισμένα συμμαχίες και εμείς χρειαζόμαστε συμμαχίες για μια καλύτερη Ευρώπη
- Με το φακό του left.gr: Παρέμβαση Ν. Ηλιόπουλου και Μ. Καραμεσίνη στο Διεθνές συνέδριο
Με τους πρώτους χαιρετισμούς ξεκίνησε το Διεθνές Συνέδριο την Παρασκευή:
- Π. Ρήγας στο συνέδριο «Συμμαχία Ενάντια στη Λιτότητα»: Να υψωθεί τείχος ενάντια στις δυνάμεις που υψώνουν τείχη και διχάζουν την Ευρώπη
- Α. Αθανασίου από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλατζάς: Το αίτημα ενάντια στη λιτότητα για τη δημοκρατία στην Ευρώπη δεν πρέπει να περιμένει άλλo
- Δείτε όλες τις εισηγήσεις της 1ης μέρας καθώς και το ρεπορτάζ του left.gr για την παρέμβαση του Γ. Δραγασάκη.
Οι εργασίες της 1ης ημέρας
Αναλυτικά εδώ - το σχετικό βίντεο με όλες τις εισηγήσεις:
Το βίντεο των εργασιών της 2ης ημέρας του συνεδρίου:
Η πολιτική οικονομία της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ: αριστερές εναλλακτικές λύσεις απέναντι στον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης (αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, Ελλάδα) αναφέρθηκε στην τραγική πραγματικότητα και τους δραματικούς αριθμούς ως αποτέλεσμα των σκληρών πολιτικών λιτότητας. Η παταγώδης αποτυχία αποτυπώνεται στην αύξηση των ανισοτήτων και των μορφών επισφάλειας και ανασφάλειας με μια ασθενική ανάπτυξη και μείωση των επενδύσεων στο σύνολο της ευρωζώνης. Επιπλέον, όπως τόνισε, η προβληματική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και ο κυνισμός αυτών που διαμορφώνουν πολιτικές «αλά καρτ» ενοποίησης κάνουν την Ευρώπη λιγότερο ελκυστική με μια ταυτόχρονη άνοδο της άκρας δεξιάς. Συνεπώς, η πρόκληση για την αριστερά αφορά την προβολή των εναλλακτικών προτάσεων για μια κοινωνική Ευρώπη σε συνεργασία με άλλες προοδευτικές αριστερές δυνάμεις «πέρα από τη δική μας πολιτική οικογένεια».
Η Σούζαν Τζορτζ (πρόεδρος Transnational Institute – TNI) έκανε μια σύντομη αναφορά στην περίοδο γέννησης του νεοφιλελευθερισμού και στο γεγονός ότι οι προοδευτικές δυνάμεις δεν υπερασπίστηκαν αρκετά τις ιδέες τους. Συνεπώς, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν πάντα ολοκληρωτικός και αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα πρόταση με έμφαση στην «πράσινη ενέργεια» που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και ειδικά, για την περίπτωση της Ελλάδας, πρέπει να δοθεί βάρος στον αγροδιατροφικό τομέα, στις μικρές φάρμες βιοκαλλιεργητών και στις αγροτικές περιοχές.
Ο Γκίζι Γκέγκορ (βουλευτής, Η Αριστερά, Γερμανία) χαρακτήρισε την οικονομική κρίση, τα κόκκινα δάνεια και τα προσφυγικά ρεύματα ως μόνιμα προβλήματα και με αιχμηρό τρόπο τόνισε την απουσία αλληλεγγύης από την πλευρά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Επιπλέον, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο προσφυγικό ζήτημα και τη στάση των κρατών, λέγοντας ότι μόνο μια συμβιβαστική λύση μεταξύ των δύο χωρών, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, θα επιφέρει την ειρήνη στη Συρία. Τέλος, το ερώτημα είναι αν θα επιτύχει ή όχι η Ευρώπη και στην τρέχουσα περίοδο η απάντηση συνδέεται με τα μέτρα για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης ως ένα κοινό ευρωπαϊκό πρόβλημα για το οποίο η Ελλάδα χρειάζεται και πρέπει να ζητά βοήθεια από την ΕΕ.
Παρεμβάσεις:
Ο Ντομινίκ Πλιόν (πανεπιστήμιο Παρίσι 13, ΑΤΤΑΚ Γαλλία) αναφέρθηκε στη βαθιά μη δημοκρατική δομή των ευρωπαϊκών θεσμών και στις απολυταρχικές αποφάσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο της προώθησης συγκεκριμένων συμφερόντων της ολιγαρχίας, ενός ηγεμονικού μπλοκ το οποίο επιδιώκει την προάσπιση των δικών του συμφερόντων. Όπως τόνισε, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση υπό τις υπάρχουσες συνθήκες αποτελεί μεγάλο κίνδυνο και μέγιστη με ανεξαρτητοποίηση των θεσμών και τη δημιουργία μιας τεχνοκρατικής δομής. Η δημοκρατική στροφή της ΕΕ μπορεί να επέλθει μόνο με πίεση από τα κάτω προκειμένου να διασπαστεί το ηγεμονικό μπλοκ. Συνεπώς, ο ρόλος των κινημάτων είναι καθοριστικός και απαιτείται η κινητοποίηση των πολιτών κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, των υφιστάμενων ευρωπαϊκών θεσμών που βρίσκονται εκτός δημοκρατικού ελέγχου.
Η Ελίζαμπεθ Κλάτσερ (ΑΤΤΑΚ, Αυστρία) υπογράμμισε την ανάγκη ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας, φέρνοντας παραδείγματα μετασχηματισμού στο χώρο της εργασίας, όπως ο αγώνας στη Χαλκιδική, οι κινητοποιήσεις των καθαριστριών, οι δομές αλληλεγγύης. Επίσης, έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο ρόλο των γυναικών και στην ίση συμμετοχή γυναικών σε όλα τα επίπεδα. Όπως τόνισε, υπάρχει ανάγκη ενός ιδεολογικού μετασχηματισμού και το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα οικοδομήσουμε ένα δρόμο μετασχηματισμού της οικονομίας.
Ο Νικόλα Φρατοϊάννι (βουλευτής, Ιταλική Αριστερά, Ιταλία) αναφέρθηκε στην αποτυχία του τεχνοκρατικού μοντέλου της Ευρώπης και στη σημερινή προσφυγική κρίση. Οι ευρωπαϊκές συνθήκες δεν δίνουν λύσεις στα σημερινά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και απαιτείται ένα ευρύ μέτωπο κατά των πολιτικών λιτότητας στην Ευρώπη. Χωρίς αυτό το μέτωπο η Ευρώπη είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί σε αποδόμηση. Τα αιτήματα αφορούν την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, ενώ η ΕΚΤ θα πρέπει να γίνει ο θεσμός αναφοράς για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Ο Γιώργος Βερβέρης (ΣΥΡΙΖΑ, Ελλάδα) τόνισε ότι τίποτα δεν συγκλίνει στην Ευρώπη με τον νεοφιλελευθερισμό και το ελάχιστο κράτος το οποίο εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες να οδηγούν σε άνοδο των ρατσιστικών συμπεριφορών. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση κάνει απόπειρες βελτίωσης της τραγικής κατάστασης. Ωστόσο, η θηλιά στο λαιμό είναι το χρέος το οποίο εμποδίζει τη χρηματοδότηση κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας. Συνεπώς, απαιτείται μια αρμονική ανάπτυξη του Βορρά και του Νότου στην Ευρώπη.
3η Συνεδρία
Σταματήστε την Κλιματική Αλλαγή/Για έναν οικολογικό μετασχηματισμό των ευρωπαϊκών κοινωνικών
Η Ζωή Βροντίση (συντονίστρια της θεματικής ομάδας ενέργειας των Οικολόγων Πρασίνων και πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης, Ελλάδα) στην παρέμβασή της αναφέρθηκε στο σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο αγώνας κατά της κλιματικής αλλαγής για το γενικότερο μετασχηματισμό με τον πυρήνα των αιτημάτων να αφορά τη διεκδίκηση μιας πιο βιώσιμης Ευρώπης. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα κράτη – μέλη και οι πολίτες έχουν τόσο κοινές, όσο και διαφοροποιημένες ευθύνες. Σε αυτό το πλαίσιο, η διαγενεακή δικαιοσύνη για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, οι ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης, η μεταφορά τεχνογνωσίας, αλλά και η σύγκλιση αποτελούν βασικούς άξονες με γενικότερο αίτημα τη δίκαιη κατανομή των παγκόσμιων πόρων. Σήμερα, υπάρχουν αρκετές μελέτες και προτεινόμενες λύσεις για την κλιματική αλλαγή από πολλούς οργανισμούς με έμφαση στις φτωχότερες χώρες που επωμίζονται μεγαλύτερα περιβαλλοντικά κόστη. Επιπλέον, οι συνέπειες για την πρόσβαση στα κοινά – συλλογικά αγαθά (νερό, ενέργεια, υγεία, διατροφή) είναι ολέθριες και γι΄αυτό απαιτείται αλλαγή του μοντέλου της παραγωγής με ενίσχυση των επενδύσεων σε ΑΠΕ για πιο αυτόνομες κοινωνίες, με την προώθηση της βιώσιμης κατανάλωσης για την απομάκρυνση από το καπιταλιστικό σύστημα και τη μικρότερη και τοπική κατανάλωση.
Ο Έρνεστ Ούρτασουν (ευρωβουλευτής, Πράσινοι, Καταλονία) αναφέρθηκε στη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή και στη δύσκολη οικονομική κατάσταση για όλη την Ευρώπη. Η Συμφωνία του Παρισιού ήταν ανεπαρκής και οι διακηρύξεις για μείωση των εκπομπών ρύπων απέχουν αρκετά από το γενικό αίτημα της αλλαγής των προτύπων παραγωγής. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό πρόγραμμα συνολικού ενεργειακού μετασχηματισμού και ένα νέο πρόγραμμα επενδύσεων. Όπως υποστήριξε, το πρόγραμμα Γιούνκερ αποτελεί μια αποτυχία γιατί, μεταξύ άλλων, δεν συμπεριλαμβάνει την περιβαλλοντική διάσταση. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει άμεση ανάγκη για υιοθέτηση συγκεκριμένων ενεργειακών κανονισμών και ρυθμίσεων στην ΕΕ με προώθηση «πράσινων μεταρρυθμίσεων» προκειμένου να δημιουργηθούν νέες πράσινες θέσεις εργασίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Γιόζεφ Μπάουμ (ομάδα εργασίας για το περιβάλλον, Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Αυστρία) επικεντρώθηκε στην πολλαπλή κρίση – χρηματοπιστωτική – οικονομική – προσφυγική και στον κοινό παρανομαστή των κρίσεων: την άνιση κατανομή. Η οικονομική κρίση οδήγησε σε μείωση των πράσινων επενδύσεων σε επίπεδο ΕΕ και σε αύξηση των παραδοσιακά ρυπογόνων δραστηριοτήτων. Αυτό που απαιτείται είναι η συσχέτιση εισοδήματος με τι εκπομπές ρύπων: Κοινωνικά Διαφοροποιημένες κατά κεφαλήν εκπομπές.Οι πλούσιοι στο Βορρά να χρηματοδοτούν τους φτωχότερους στο Νότο και η λογική των ίσων δικαιωμάτων, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αποτελούντη βασική λύση.
Ο Κριστόφ Αγκιτόν (πρωτοβουλία Κλίμα 21, ΑΤΤΑΚ, Γαλλία) αναφέρθηκε στις πρόσφατες εξελίξεις και τις συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή. Η Συμφωνία του Παρισιού έφερε απαισιοδοξία, από τη στιγμή που θα τεθεί σε ισχύ το 2020 και μέχρι το 2025 αν συνεχιστεί η υπερθέρμανση ο πλανήτης αναμένεται να γίνει αβίωτος. Οι 150 αρχηγοί κρατών στο μόνο που συμφώνησαν είναι ότι η κλιματική αλλαγή είναι μεγάλη πρόκληση. Ωστόσο, η δέσμευση της αναγνώρισης του προβλήματος θέτει το ερώτημα για το ποιες πολιτικές πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα για τη μείωση των εκπομπών ρύπων. Όπως τόνισε, η κλιματική αλλαγή είναι ένας τρόπος για αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης και απαιτείται η υπεράσπιση των δημόσιων πολιτικών. Πρέπει να ξαναδώσουμε την εξουσία στους πολίτες και στον τομέα της ενέργειας ΑΠΕ, να στραφούμε σε αιτήματα που αφορούν τον αγροτικό τομέα και τη γεωργική παραγωγή (όπως η στροφή στη βιολογική καλλιέργεια στη Γαλλία), να δούμε την κλιματική αλλαγή ως μια ευκαιρία για στροφή σε δραστηριότητες με μειωμένα μεταφορικά κόστη που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας σε επαρχιακές και αγροτικές περιοχές. Ωστόσο, δεν υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση για το κλίμα και αυτό οφείλεται το γεγονός ότι δεν ξέρουμε πώς να προσεγγίσουμε το ζήτημα. Ο ΟΗΕ προσεγγίζει το ζήτημα από το τέλος και δεν ασχολείται με τις αιτίες, αλλά με τους ρύπους, ενώ δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τα ορυκτά καύσιμα, όπως και στη Συμφωνία του Παρισιού. Επιπλέον, για τον πολίτη όλα αυτά είναι πολύ αφηρημένα. Γι΄ αυτό πρέπει να ανατρέψουμε τη σειρά των παραγόντων και να εμπνευστούμε από τα παραδείγματα αντιστάσεων και των αιτημάτων για παύση των επενδύσεων σε ορυκτά καύσιμα και στροφή στις επενδύσεις για ΑΠΕ.
Παρεμβάσεις:
Ο Τσιρώνης αναφέρθηκε στα θετικά αποτελέσματα της Συμφωνίας του Παρισιού και τη συμβολή των κινημάτων τα οποία αποτέλεσαν ένα μοχλό πίεσης για να υπάρξει ένα ελάχιστο κοινό αποδεχτό επίπεδο συμφωνίας. Επιπλέον, όπως τόνισε, υπάρχει ανάγκη να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στις μεταφορές (μεταφορικά κόστη, επιβάρυνση του περιβάλλοντος) και να αναδειχθεί το ζήτημα των πυρηνικών ως μια τεράστια οικονομική απάτη από τη στιγμή που δεν εσωτερικεύεται στην τιμή ούτε το κόστος κατασκευής, ούτε το κόστος διάθεσης γιατί σε αυτήν περίπτωση το κόστος για τους καταναλωτές θα ήταν τρομακτικό και κανένας δεν θα είχε κίνητρο να τα αγοράσει.
Η Χαρά Καφαντάρη (βουλεύτρια ΣΥΡΙΖΑ, Ελλάδα) στην παρέμβασή της αναφέρθηκε στην ταξικότητα του ζητήματος της κλιματικής αλλαγής με τις πιο φτωχές περιοχές να υφίστανται τις τρομακτικές επιπτώσεις και στο ανησυχητικό φαινόμενο των κλιματικών και περιβαλλοντικών μεταναστών. Σε σχέση με τη Συμφωνία του Παρισιού είπε ότι δεν ήταν αυτό που περιμέναμε και δεν υπήρξε δέσμευση για το σκέλος των οικονομικών, αλλά ήταν θετική η μεγάλη συμμετοχή των χωρών και η αναγνώριση του προβλήματος. Για να γίνουν, όμως, πράξη όσα αποφασίστηκαν πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες πολιτικές (στόχοι για εκπομπή ρύπων, πολιτικές για εφαρμογή μέτρων προώθησης της «καθαρής ενέργειας»). Τέλος, για την περίπτωση της Ελλάδας, η ελληνική κυβέρνηση προωθεί τη δημιουργία ενός εθνικού σχεδίου για την ενέργεια και το κλίμα, για την αλλαγή του ενεργειακού μίγματος, καθώς και για την παροχή φθηνής ενέργειας για τους πιο ευάλωτους.
Ο Λουίντζι Παντόλφι (Η Άλλη Ευρώπη, Ιταλία) στην παρέμβασή του τόνισε ότι η Ευρώπη έχει επιστρέψει στον αποπληθωρισμό και η ποσοτική χαλάρωση ήταν μερικώς επιτυχημένη, ενώ οι οικονομικές δραστηριότητες επιβαρύνουν συνεχώς το περιβάλλον και γι΄ αυτό θα πρέπει να επιδιώκεται η σύνδεση των κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων με το ζήτημα της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.
Το βίντεο των εργασίων της 3ης ημέρας:
4η Συνεδρία
Πρόσφυγες, πόλεμος και ειρήνη, αύξηση της καταστολής: Νέες προκλήσεις
Βασιλική Κατριβάνου
Είμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β ΠΠ, επί της ουσίας όμως πρόκειται για κρίση υποδοχής - γιατι θα μπορούσαμε ως ΕΕ των 570 εκατομυρίων να υποδεχθούμε τους πρόσφυγες με σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες. Η Ελλάδα ωστόσο μας εχει κάνει περήφανους. Και η κυβέρνηση έστειλε μηνυμα αλληλεγγύης, και οι κάτοικοι ανέπτυξαν κινημα αλληλλεγγύης.
Σημερα όμως η συζήτηση γίνεται στο φόντο μιας συμφωνίας καθοριστικής, που δεν μας κάνει χαρούμενους αφού ο στόχος της είναι μόνο η αναχαίτιση των μεταναστευτικών ροών. Η συμφωνία δεν αναφέρει τον όρο πρόσφυγας, τη στιγμή που το 91% των ροών είναι πρόσφυγες
Η ανάγκη για αλληλεγγύη παραμένει καθώς τίποτα δεν σταματάει τις προσφυγικές ροές.
Γκάμπι Τσίμερ
Αν οι δυνάμεις της αριστεράς δεν αναπτύξουν κοινή στρατηγική θα χάσουμε διότι δεν θα μπορούμε να υπεραμυνθούμε των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Για αυτό κάνω έκκληση σε όσες και όσους σκέφτονται εναλλακτκά για την ΕΕ.
Η κρίση δεν είναι μια, είναι πολλές και ισχυρές κρίσεις και φέρνουν την ΕΕ στο χείλος της καταστροφής.
Το πιο βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, την ΕΕ κ.λπ.
Ο αιώνας μας είναι αιώνας των προσφύγων. Οσοι φτανουνστην Ελλάδα είναι προσφυγες πολέμων. 50 εκατομύρια εκτοπίσεις. Αυτές οι μετακινήσεις μόλις άρχισαν. Οι κοινωνίες μας θα αλλάξουν. Πρέπει να μάθουμε να μένουμε μαζί σε κοσμικές, ανεκτικές κοινωνίες.
Η ΕΕ οχυρό θα αποτύχει, τα κλειστά συνορα δεν έλυσαν ποτέ το πρόβλημα_όχι προσφυγική κρίση αλλά πολιτική κριση/ οι εθνικοί εγωισμοί θα αποτύχουν_ λύση μπορεί να δωθεί μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο_ο χρόνος των εθνικών λύσεων τελείωσε.
Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας είναι παράνομη και απάνθρωπη. Είναι μια συμφωνία για την Τουρκία και τη Μέρκελ. Δεν μποροούμε να αποποιηθούμε τις ανθρωπιστικές ευθύνες μας. Είναι παράνομη και ενάντια στις συνθήκες- σπρώχνει την Τουρκία σε περαιτέρω αυταρχικοποίηση. Η Τουρκία δεν ειναι ασφαλής χώρα_ στέλνει ανθρώπους πίσω στη Συρία/ ειναι μια συμφωνία για την Μέρκελ γιατί αυτή την χρειάζεται - βλέπε τις τελευταίες εκλογές στη Γερμανία_ πίσω απο τη διαχείριση του προσφυγικού λανθάνει το ερώτημα ποιος θα κυβερνά την ΕΕ, ποιος θα κυβερνά την Γερμανία.
Χρειαζομαστε μια ρεαλιστική και ανθρωπιστική στρατηγική για την αριστερά. Πρέπει να είμαστε η αντιπολίτευση στις εθνικιστικές δυναμεις. Πρέπει να πουμε την αφήγησή μας για την κοινωνική ανάπτυξη συνολικά, να φέρουμε στο προσκήνιο τα κριτήριά μας.
Δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτό που εμφανίζεται ως πολιτική της ΕΕ για την προσφυγική κρίση.
Χρειαζόμαστε βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες λύσεις. Να σταματησει καθε στρατιωτική επέμβαση/ να υπάρξει ασφαλές πέρασμα - και άσυλο, επανασύνδεση οικογενειών, συνεργασια με Ηνωμένα Έθνη, όχι επαναπροωθήσεις, εξασφάλιση δικαιωμάτων του παιδιού. Μακροπρόθεσμα σχεδιο επανεγκατάστασης, ευρωπαϊκό ταμείο ενσωμάτωσης μεταναστών.
Να δούμε την πρόταση του σουηδού υπουργού για Ευρωπαϊκό άσυλο - οι πρόσφυγες να μην αιτούνται ασυλο στην κάθε χώρα αλλά στην ΕΕ (συμμαχία των χωρών που εχουν τη βούληση)
Δεν υπάρχουν ακόμη τα σχέδια απο την Τουρκία που να αντιστοιχούν στο υψος των κονδυλίων που πρόκειται να της δοθούν. Εκπαίδευση, ασφάλεια, υγεία προσφύγων
Αττίλα Μελέκ
Σήμερα είναι μια λυπηρή μέρα λόγω της συμφωνίας. Ρίχνουν το βάρος στους ίδιους τους πρόσφυγες (προπαγάνδα κυβερνήσεων και μέσων μαζικής ενημέρωσης). Η κρίση δεν ειναι προσφυγική είναι ευρύτερη.
Χρειάζεται σχέδιο για τη διαχείριση μιας πιο περίπλοκης κατάστασης από μια προσφυγική κρίση. Οι παγκόσμιες ανισότητες είναι η αιτία της μετανάστευσης συνολικά, και δεν μπορούμε να διαφοροποιούμε μετανάστη απο μετανάστη. Είναι αναληθές οτι από το 1990 υπάρχει αύξηση της μετανάστευσης, οι μεταναστευτικές ροές δεν αυξάνονται δραματικά αναλογικά με την αύξηση του συνολικού πληθυσμού.
Η παρούσα κρίση δεν είναι τόσο δραματική όσο την παρουσιάζουν, το πλαίσιο αντιμετώπισης είναι διαφορετικό_θα μπορούσε να είναι διαχειρίσιμη α υπήρχε η βούληση. Το μερίδιο της ΕΕ δεν αυξάνεται δραματικά, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν_τα ποσοστά μιλούν ξεκάθαρα. ανάγκη για ένα σχέδιο ειρήνης και όχι μετανάστευσης_το πρόβλημα δεν είναι μόνο οτι η Τουρκία παραβιάζει τα ανθρώπινα διακιώματα αλλά το κατά πόσο εμείς η ΕΕ, είμαστε όντως με την πλευρά της ειρήνης; Οι γεωπολιτικές διαστάσεις είναι κρίσιμες. Αν εχεις λεφτά για βόμβες πρέπει να έχεις και για τους πρόσφυγες.
Ο ρόλος της Τουρκίας - πρέπει να δούμε πώς η παγκόσμια κοινότητα θα συνδράμει απευθείας τους πρόσφυγες στην Τουρκία, την Ιορδανία, το Ιράν κ.λπ.
Aνάγκη άμεσου και ριζοσπαστικού μετασχηματισμού
Σάρα Πρεστιάνι (ARCI)
Επικρίνω τη συμφωνία -πρόκειται για παραβιάση ανθρώπινων δικαιωμάτων, για το πιο θλιβερο κεφάλαιο των ευρωπαίκών θεσμών. Η ΕΕ αρνείται τις αρχές της χάρη των ακροδεξιών δυνάμεων - άρνηση Συνήκης της Γενεύης και Ευρωπαϊκών Δικαιωμάτων.
Η συμφωνία παραδέχεται ότι υπάρχει κρίση αλλά την αποδίδει στον αριθμό των ατόμων που έφτασαν στην ΕΕ. Όμως η πραγματική κρίση είναι αυτοί που δεν μπόρεσαν να φτάσουν στη ΕΕ. Στην πραγματικότητα ειναι μια κρίση των πεθαμένων - η κρίση ειναι αυτοί που πεθαίνουν στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην ΕΕ_Είναι υποκρισία να θεωρούνται λαθρομετανάστες.
Τα τείχη ποτέ δεν κατορθώνουν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά, απλώς κάνουν μεγαλύτερο το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές (βλεπε 2008 και 2009 συμφωνία Ιταλίας - Καντάφι)
Η πολιτική της ΕΕ είναι ο πολλαπλασιασμός των τειχών και η εξωτερίκευση (βλέπε συμφωνία με Τουρκία). Η ΕΕ συνηθίζει να χρησιμοποιεί έναν εξωτερικό παραγοντα για να λύσει τα προβληματά της. Άλλος πυλώνας της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι τα hot spot. Στα hot spot (οι μετανάστες φτάνουν εκεί για την ταυτοποίηση απο αστυνόμους και την FRONTEX) αποφασίζεται ποιος εχει δικαίωμα αίτησης ασύλου και ποιος όχι - απόφαση που λαμβάνεται χωρίςς να μπορεί να συνυπολογισθεί η όλη ιστορία του ατόμου όπως ορίζουν οι συνθήκες. Αποφασίζεται από έναν αστυνόμο ταχύτατα!! Με ολόκληρες εθνικότητες να αποκλείονται εξ ολοκλήρου κ.λπ.
Ανάγκη αντίστασης από την αριστερά, ανάγκη καταγγελίας του τι συμβαίνει, δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ως παρενέργεια τους νεκρούς στις ακτές.
Μάιτέ Μόλα
Η διεθνής συγκυρία αποτελεί μια βόμβα του ιμπεριαλισμού: τα στρατιωτικά συμφέροντα και εμπορικά διακυβεύματα τοποθετούνται πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Μεσόγειος έχει γίνει κοιμητήριο. Θα πρέπει όμως να συγχαρούμε τον στον ελληνικό λαό για την αλληλεγγύη με την οποία στέκεται απέναντι στο ζήτημα.
Η Τουρκία που αναγνωρίζεται από την ΕΕ ως ασφαλής φυλακίζει και θέτει σε περιορισμό δημοσιογράφους και όποιον καταγγέλει τον Ερντογάν, όσες και όσους αντιπολιτεύονται. Η συμφωνία με την Τουρκία πνίγει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να επενδύσει πόρους για την ευημερία και την ειρήνη καθώς και την επανεγκατάσταση των προσφύγων. Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να επιδείξουμε για τα ζητήματα των δικαιωμάτων των παιδιών και των γυναικών.
Κέλυ Βισβίκη (ΣΥΡΙΖΑ)
Πρόκειται για κρίση υποδοχής και οχι προσφυγική κρίση. Μια κρίση των θεσμών της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η κρίση προκαλείται απο τις πολιτικές της ΕΕ, και τώρα μπροστά στο φόβο της ανόδου της Ακροδεξιάς έχουμε αυτή τη συμφωνία.
Η συμφωνία λοιπόν είναι μια από τις συνέπειες των νεοφιλελευθερων πολιτικών, ακόμα όμως και αν ηταν καλύτερη δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει στη ρίζα του κακού που είναι ο πόλεμος και η αποσταθεροποίηση της Μεσογείου. Είναι ανάγκη οι προοδευτικές δυνάμεις να συμμαχήσουν για την ειρήνη. Ανάγκη να γίνει μια Διάσκεψη για την ειρήνη.
Στην Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσουμε να συντρέχουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που φτάνουν στη χώρα μας. Και είναι εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι έρχονται να βοηθήσουν στους χώρους που βρίσκονται οι πρόσφυγες. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται κυριως σε 3 παράγοντες: ότι είμαστε λαός προσφυγικός, στο ότι η κυβέρνηση εξαρχής στάθηκε φιλικά απέναντι σε αυτούς τπυς ανθρώπους και στο ότι μέσω της αλληλεγγύης προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια
Θα πρέπει να δούμε την επόμενη ημέρα από την αλληλεγγύη. Σημαντική πρωτοβουλία σε αυτή την κατεύθυνση το κοινωνικό συμβούλιο προσφύγων "Καλώς τους".
Με το φακό του left.gr: Παρέμβαση Ν. Ηλιόπουλου και Μ. Καραμεσίνη στο Διεθνές συνέδριο
Δείτε εδώ περισσότερες φωτογραφίες
