Αυτό ωστόσο δεν ισχύει στην περίπτωση των Σύρων προσφύγων, οι πιο επινοητικοί των οποίων έχουν βρει μια εναλλακτική οδό να φθάσουν στις πολυπόθητες σκανδιναβικές χώρες και να κάνουν αίτηση για χορήγηση ασύλου στο Όσλο ή την Στοκχόλμη.

Η εναλλακτική αυτή οδός είναι ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος, καθώς παρακάμπτει εντελώς τα Βαλκάνια και την Ιταλική χερσόνησο. Η διαδρομή παρόλο που είναι μεγαλύτερη, τους φέρνει στον στόχο τους απείρως πιο εύκολα και -κυρίως- ασφαλέστερα.

Πολλοί πρόσφυγες, λοιπόν, που θεωρούν πως η ευθεία δεν είναι η συντομότερη οδός επιλέγουν την εξής κυκλική διαδρομή: καταρχάς βγάζουν βίζα και πραγματοποιούν ένα αεροπορικό ταξίδι μέχρι τη Μόσχα.

Από εκεί συνεχίζουν με τρένο ως το Μουρμάνσκ και έπειτα εισέρχονται επισήμως στον Αρκτικό Κύκλο και συγκεκριμένα στη πόλη Νίκελ που απέχει 20 χλμ. από τα σύνορα με τη Νορβηγία.

Μέχρις εδώ όλα καλά -και κυρίως νόμιμα.

Ακολουθεί το πιο δύσκολο κομμάτι της όλης υπόθεσης, καθώς πρέπει να περάσουν τα σύνορα από τη Ρωσία στη Νορβηγία και συγκεκριμένα στο Στόρσκογκ.

Εδώ όμως εδράζεται το -ευτυχώς, μοναδικό- πρόβλημα: όπως προβλέπει μια διμερής συμφωνία που έχει υπογραφεί μεταξύ Ρωσίας και Νορβηγίας, απαγορεύεται η διέλευση των συνόρων με τα πόδια, ενώ η νομοθεσία της σκανδιναβικής χώρας απαγορεύει στους πρόσφυγες να εισέρχονται στην χώρα με τα πόδια, με δικό τους αυτοκίνητο ή με το αυτοκίνητο κάποιου άλλου, ο οποίος δεν διαθέτει νόμιμα χαρτιά.

Επειδή λοιπόν πενία τέχνες κατεργάζεται, οι πρόσφυγες βρήκαν (ή κάποιος τους το μαρτύρησε) το «παραθυράκι» του νόμου και εισέρχονται στην Νορβηγία χρησιμοποιώντας δίκυκλα μέσα, δηλαδή (πρωτίστως) ποδήλατα ή (σπανίως) μηχανάκια.

Είναι χαρακτηριστικό πως από τότε που μαθεύτηκε η εναλλακτική αυτή διαδρομή, μόνο τον τελευταίο μήνα έχουν περάσει τα σύνορα πάνω από 1.100 πρόσφυγες από τη Συρία, την Αλγερία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν -όταν για όλο το 2014 μόλις… επτά άνθρωποι είχαν περάσει στη Νορβηγία με τον ίδιο τρόπο.

Ένας απ’ αυτούς που πέρασε προς τη… Γη της Επαγγελίας ποδηλατώντας είναι ο Φαχέντ.

Μιλώντας στο BBC, ο Αλγερινός πρόσφυγας λέει πως καβάλησε ένα παιδικό ποδηλατάκι για να διανύσει μόλις 120 μέτρα διαδρομής.

Πλήρωσε 180 ευρώ σε έναν Νορβηγό που διατηρεί επιχείρηση με δίκυκλα.

Και επειδή η δυστυχία του ενός, πάντα αποτελεί ευκαιρία πλουτισμού για κάποιον άλλον, άρχισαν να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια ποδηλατάδικα που πωλούν ή νοικιάζουν ποδήλατα για την επίτευξη του σκοπού των δεκάδων προσφύγων.

Όπως και να’ χει πάντως, ο Φαχέντ δηλώνει χαρούμενος που τα κατάφερε να μπει στη Νορβηγία και πλέον θα μεταβεί στην πόλη Κίρκενες, που έχει φτιάξει ένα πρόχειρο κέντρο υποδοχής προσφύγων.

Δεν παύει όμως να είναι μια τόσο μικρή πόλη, ώστε πλέον οι πρόσφυγες είναι πλέον περισσότεροι από τους ίδιους τους Νορβηγούς κατοίκους της.

«Δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δεχτούμε τόσο πολύ κόσμο. Δεν έχουμε υποδομές, ούτε τα κτίρια έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό. Επίσης, δεν έχουμε καθόλου προσωπικό» λέει ο Χανς Μάλεμπακε, εκπρόσωπος της τοπικής αστυνομίας, δηλώνοντας πάντως αισιόδοξος πως κάποια λύση θα βρεθεί και οι άνθρωποι θα βολευτούν κάπου.

Το Κίρκενες βρίσκεται 2.500 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της χώρας, το Όσλο. Είναι μια, ομολογουμένως, μεγάλη απόσταση.

Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν πως από εδώ και στο εξής η διαδρομή τους θα είναι πολύ πιο εύκολη και ευχάριστη. Ο τελικός τους στόχος είναι κοντά.

Κωνσταντίνος Τσάβαλος