Δηλαδή τον θάνατο τριών καθηλωμένων ασθενών στο ΨΝΑ στο Δαφνί στις 4 Σεπτεμβρίου από ασφυξία λόγω πυρκαγιάς στην πτέρυγα του «πρώην 7ου Τμήματος», με 19 ψυχικά πάσχοντες από τους οποίους οι 15 είναι μόνιμα δεμένοι με ιμάντες.
«Δεμένοι στα κρεβάτια τους, παλεύουν για ζωή, μικροαστέ θυμήσου, ευθύνεσαι κι εσύ», «Ούτε ψυχιατρεία, ούτε τρελοκομεία, μόνη θεραπεία η ελευθερία» και «Ηλεκτροσόκ, δεσίματα και βασανισμοί, έτσι θεραπεύει η ψυχιατρική» ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν σε μια πορεία με ιδιαίτερο παλμό και μαχητικότητα, με σχεδόν 1.000 διαδηλωτές.
Είκοσι μέρες έχουν περάσει από τη νέα τραγωδία στο Δαφνί και, παρά τις δεσμεύσεις για κατεπείγουσα ΕΔΕ και τη σύσταση επιτροπής για «την άμεση βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας των ασθενών στο ΨΝΑ», το πραγματικό έγκλημα της μόνιμης καθήλωσης και παραμέλησης των ψυχικά πασχόντων μέχρι εξοντώσεως παραμένει ατιμώρητο.
Τον Μάιο άλλος ένας ασθενής είχε χάσει τη ζωή του, χτυπημένος από άλλον τρόφιμο, επίσης μόνιμα καθηλωμένο, που κατάφερε να λυθεί. Και τότε είχε καταγγελθεί η πρακτική της καθήλωσης και τότε είχε αναφερθεί ως βασική αιτία η έλλειψη προσωπικού και οι περικοπές λόγω μνημονίων, καθώς, όπως λέγεται, «ο ιμάντας είναι πιο φτηνός».
Μόνο που, όπως σημειώνει η Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, «το λεγόμενο “πρώην 7ο”, οι ολημερίς και διά βίου καθηλωμένοι τρόφιμοι, δεν είναι προϊόν του Μνημονίου και της κρίσης. (...) Είναι προϊόν της κυρίαρχης Ψυχιατρικής. Αυτό που γίνεται τώρα είναι ότι, με τα διαδοχικά μνημόνια, η ιδρυματική επάρκεια του κλειστού ολοπαγούς ιδρύματος έχει καταρρεύσει και το σύστημα εκρήγνυται, με τραγικές συνέπειες για τις ζωές των ασθενών...».
Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο ασθενής στον οποίο επιχειρείται να φορτωθεί η ευθύνη για την πυρκαγιά παραμένει δεμένος με ιμάντες στο Εφημερείο του ΨΝΑ, επειδή καμία πτέρυγα του νοσοκομείου δεν παίρνει την ευθύνη να τον δεχτεί.
