Ο γνωστός ντράμερ, ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική και συγκεκριμένα με τα ντραμς σε ηλικία 12 ετών. Στα 18 του, αποφοίτησε από το "Σύγχρονο Ωδείο", ενώ συμμετείχε σε διάφορα jazz groups της Θεσσαλονίκης από όπου ήταν και η καταγωγή του. Στα 19 του, φεύγει για σπουδές στο Berklee College of Music, όπου μαθητεύει δίπλα σε κορυφαίους του είδους μουσικούς, όπως: τον Ron Savage, Joe Hunt και πολλούς άλλους.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνεργάζεται με γνωστούς δημιουργούς και groups. Μερικά ενδεικτικά ονόματα αποτελούν αυτά των Jazz Warriors, Jazz Frequency Quintet, καθώς και των Δ. Δημητριάδη, Δ. Βασιλάκη, Τ. Πατερέλη κ.α. Παράλληλα, συνεργαζόταν και με πολλούς ξένους μουσικούς, όπως τον Graig Bailey (σαξοφωνίστα του Ray Charles) και την αμερικανίδα τραγουδίστρια Deborah Davies, ενώ συμμετείχε και στο δίσκο του Ionian Jazz Ensemble. Ο Κώστας υπήρξε και ιδρυτικό μέλος του συλλόγου "Φίλοι της jazz και δημιουργικής μουσικής".
Τα μεσάνυχτα της 25ης Απριλίου 2007, ο Κώστας Κουβίδης, πέφτει θύμα της πιο συχνής αιτίας χαμού ανθρώπινων ζωών και δει νέων, αυτής των τροχαίων ατυχημάτων. Ένας 18χρονος οδηγός με δίπλωμα τεσσάρων μηνών, τον παρασύρει με το αυτοκίνητό του, αφού είχε αγνοήσει το κόκκινο φανάρι. Τραγική ειρωνεία... ήταν η παγκόσμια εβδομάδα για την οδική ασφάλεια.
Από τότε η οικογένεια και οι φίλοι του, έχουν πάρει μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία, η οποία έχει να κάνει με τη διοργάνωση Διεθνών Τζάζ Συναντήσεων "Κώστας Κουβίδης". Βασικός σκοπός αυτών των συναντήσεων αποτελεί η ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με τα τροχαία ατυχήματα, ενώ κάθε χρόνο φιλοξενεί καταξιωμένους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, οι οποίοι τιμούν τη μουσική που για χρόνια αποτέλεσε κομμάτι της ζωής του Κώστα. Μέχρι στιγμής, έχουν πραγματοποιηθεί τέσσερις τέτοιες συναντήσεις, με τελευταία το περασμένο καλοκαίρι στο Ηράκλειο Κρήτης.
Καθημερινά πέφτουμε θύματα της προπαγάνδας των ΜΜΕ και των τραπεζών, σε αγαστή συνεργασία με τα αντίστοιχα υπουργεία, για το ότι χρειαζόμαστε περισσότερα αυτοκίνητα... γρηγορότερα αυτοκίνητα... και το πως αυτό πρέπει να αποτελεί βασική ανάγκη μας. Η βιομηχανία του αυτοκινήτου, μένει στο απυρόβλητο. Το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την έκδοση αδειών οδήγησης, όπως και για τις συνέπειες στην εμπλοκή θανατηφόρων τροχαίων, παραμένει ελλιπές, καθώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου μέσω της συνεχώς αυξανόμενης πώλησης αυτοκινήτων. Στο βωμό των κερδών θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές. Δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί, δεν μπορούμε να μένουμε παρατηρητές... Πρέπει να γίνουμε όλοι αρωγοί της προσπάθειας που, δυστυχώς, έπρεπε να ξεκινήσει με αφορμή ένα θάνατο και, δυστυχώς, ξεκίνησε από μια πρωτοβουλία πολιτών και όχι της πολιτείας.
Η κυβέρνηση κέρδισε, η μουσική έχασε, για ακόμα μία φορά οι φτωχοί είμαστε εμείς!
