Το Σάββατο 16/6 λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, έκανε για φέτος την εμφάνιση του το πρώτο κύμα πυρκαγιών και μάλιστα με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή της Αττικής!
Το φετινό καλοκαίρι θα είναι και οικονομικά και περιβαλλοντικά δύσκολο! Η κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού εξ αιτίας της υποχρηματοδότησης και της αρτηριοσκληρωτικής – γραφειοκρατικής διοίκηση δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Σε συνθήκες κρίσης η προστασία των περιβαλλοντικών πόρων και αγαθών είναι επιτακτική ανάγκη.
Πολιτικές ευθύνες για τις εκτεταμένες πυρκαγιές
Υπάρχουν δύο δεδομένα στο δασικό οικοσύστημα της χώρα μας που ευνοούν την εμφάνιση των δασικών πυρκαγιών. Η πυρόφιλη βλάστηση και οι άνεμοι σε συνδυασμό με τις θερμοκρασίες.
Το μέγεθος των καταστροφών εξαρτάται μεταξύ άλλων και από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές στη δασοπροστασία όπου η πρόληψη πρέπει να έχει κυρίαρχη θέση. Πρόληψη δεν είναι μόνο τα διαχειριστικού χαρακτήρα μέτρα, αλλά κυρίως τα νομικού χαρακτήρα μέτρα που οφείλουν να ορίζουν το νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των δασών και η εφαρμογή των νόμων να μην αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και να μην κλείνει το μάτι στους καταπατητές.Για άλλη μια χρονιά ο κρατικός μηχανισμός είναι ανέτοιμος να ανταποκριθεί στις ανάγκες προστασίας πυρόσβεσης. Ελλείψεις στα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, στη συντήρηση των πυροσβεστικών οχημάτων και του εξοπλισμού γενικότερα, η διαχρονική υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος, η μη αξιοποίηση του εθελοντικού δυναμικού, η υποβάθμιση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης στην προστασία των αστικών δασών και ο κατάλογός δεν έχει τέλος…
Μνημόνιο, δημόσιες δαπάνες και κράτος!
Υπάρχει κάποιος απ αυτούς που καταλογίζουν στην αριστερά ότι θέλει ένα υπερδιογκωμένο δημόσιο που να ισχυρίζεται ότι οι υπηρεσίες που σχετίζονται με την κατάσβεση των πυρκαγιών και την περιβαλλοντική προστασία είναι επαρκώς στελεχωμένες και επαρκώς χρηματοδοτούμενες; Αυτοί που αοριστολογούν για το υπερτροφικό κράτος, είναι οι ίδιοι βέβαια που το δημιούργησαν και που φέρουν την ευθύνη της σημερινής παράλυσης πότε θα κάνουν την αυτοκριτική τους και την συγκεκριμένη λειτουργική αντιπρόταση;
Η πτώση των δημοσίων δαπανών σε ποσοστά που ταιριάζουν σε χώρες της Λ.Αμερικής και όχι σε ευρωπαϊκές χώρες βάλλουν άμεσα κατά των πολύτιμων περιβαλλοντικών πόρων. Ο ελλιπής εξοπλισμός, η απουσία ειδικής εκπαίδευσης είναι και αυτή μια σκληρή μνημονιακή πραγματικότητα που πολλές φορές την πληρώνουν με την ζωή τους οι πυροσβέστες.Το WWF που παρακολουθεί για χρόνια τη περιβαλλοντική – κοινωνική επίπτωση των μέτρων που επιβάλλονται από το ΔΝΤ σε κράτη που τίθενται υπό καθεστώς επιτήρησης έχει διαπιστώσει ότι οι αλλαγές που επιβάλλονται προκαλούν «…διάχυτη και καταστροφική αποδυνάμωση και διάλυση κυβερνητικών θεσμών που υποσκάπτουν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, διακινδυνεύουν την κοινωνική σταθερότητα και αποδυναμώνουν την περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Οι δημοσιονομικές μειώσεις εκμηδενίζουν τη δυνατότητα των κρατικών υπηρεσιών να διαχειριστούν και να προστατεύσουν τους φυσικούς πόρους, να ενσωματώσουν το περιβαλλοντικό κόστος της εκτεταμένης οικονομικής δραστηριότητας, να αναπτύξουν απολύτως αναγκαία περιβαλλοντική υποδομή και να παράσχουν βασικά δημόσια αγαθά και υπηρεσίες».
Περιβαλλοντική χρεοκοπία
Δυστυχώς δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή στην περιβαλλοντική υποβάθμιση που για δεκαετίες συντελείται στην χώρα μας. Το κόστος και οι περιβαλλοντικές συνέπειες της πολιτικής που ακλουθούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις είναι τεράστιο. Το ρίσκο αυτών των επιλογών με δεδομένη την κλιματική αλλαγή πολύ σύντομα θα μας φέρει στην μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική χρεοκοπία.
Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Τα τελευταία χρόνια κρίθηκε μια καταστροφική δασική πολιτική, που έβλεπε τα δάση ως οικόπεδα και όχι ως μια φυσική κληρονομιά, που χρήζει προστασίας. Κρίθηκε και απέτυχε ένα προβληματικό μοντέλο δασοπυρόσβεσης που στηρίζεται μόνο σε εναέρια μέσα, δεν έχει επιστημονική βάση, δεν έχει σχέδια αντιμετώπισης των κινδύνων, δεν αξιοποιεί τη Δασική υπηρεσία, δεν χρησιμοποιεί χάρτες. Κρίθηκε και απέτυχε παταγωδώς, ένας μηχανισμός αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών.
Η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας, η θεσμοθέτηση συγκεκριμένων ρυθμίσεων για τις καμένες περιοχές οι οποίες πρέπει όχι μόνο άμεσα να ανακηρύσσονται όλες αναδασωτέες αλλά και να προστατεύονται αυστηρά για να καταστεί εφικτή η αναγέννηση τους, η ενίσχυση και προώθηση του εθελοντισμού με ταυτόχρονη περιβαλλοντική στροφή του εκπαιδευτικού συστήματος και η σαφής οριοθέτηση – απόλυτη προστασία του δασικού χαρακτήρα εδαφών θα δείξει την βούληση της οργανωμένης πολιτείας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και θα σταματήσει να φλερτάρει με τα οργανωμένα συμφέροντα μικρών και μεγάλων καταπατητών.
follow on twitter: @CZachariadis
Προδημοσίευση από την αυριανή Αυγή
