to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

10:36 | 01.08.2012

Διεθνή

Το Πίσω Σπίτι (Het Achterhuis)

Από το ημερολόγιο της ΄Αννας Φρανκ...


Αγαπητή Κιττυ

Από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε την απόβαση. Αν ήσουν και συ εδώ θα βρισκόσουν και ‘συ τόσο πολύ επηρεασμένη όπως κι εγώ με με αυτή την είδηση ή ίσως και θα γέλαγες μαζί μας γιατί έχουμε τζάμπα τρελαθεί. Όλες οι εφημερίδες είναι γεμάτες από αυτές τις ειδήσεις που ταράζουν τόσο πολύ τους ανθρώπους. Γράφουν: « Εάν αποβιβαστούν οι Εγγλέζοι στην Ολλανδία, οι Γερμανοί θα υπερασπιστούν με όλα τα μέσα αυτή την χώρα κι αν είναι ανάγκη θα σπάσουν τους φράχτες του θαλάσσιου νερού και θα πλημμυρίσουν την στεριά. Μοιράζονται χάρτες και δημοσιεύονται μαζί με τα τρομερά γεγονότα που θα συμβούν εάν πλημμυρίσει ο τόπος και αν συμβούν αυτά τα γεγονότα. Επειδή και το Αμστερνταμ βρίσκεται ανάμεσα σ’αυτούς τους τόπους που θα βρεθούν ένα μέτρο κάτω από το νερό, είναι φυσικό να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί εάν πλημμυρίσουν οι δρόμοι. Ακούγονται οι πιο παράξενες ιδέες. Επειδή είναι αδύνατο να κάνει κανείς ποδήλατο ή να περπατήσει όταν το νερό ανεβαίνει, θα πρέπει να περιμένουμε να σταματήσει ή να αρχίσει να ξανακατεβαίνει. Θα πρέπει ίσως να προσπαθήσουμε να κολυμπήσουμε. Εάν φορούμε μαγιό και έχουμε στο πρόσωπο τη γυάλα του δύτη και κολυμπούμε όσο γίνεται κάτω από το νερό, ίσως να μην καταλάβει κανείς ότι ειμαστε Εβραίοι. Και παρακάτω ωραίες βλακείες. Βλέπω τις κυρίες πως θα κολυμπούν όταν οι αρουραίοι τους δαγκάνουν τα πόδια. Φυσικά ήταν άντρας αυτός που έγραψε αυτά τα αστειάκια, για να δούμε όμως ποιος θα γελάσει τελευταίος. Δε θα μπορέσουμε ούτε να βγούμε από το σπίτι. ‘Ολες αυτές οι αποθήκες και όλα αυτά τα σπίτια είναι τόσο πολύ σάπια ώστε με την πρωτη πίεση του νερού θα διαλυθούν. Ας πούμε τέλος στα αστεία. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε μια βάρκα. Κι αυτό δεν το χρειαζόμαστε, ο καθένας μπορεί να πάρει μια από τις μεγάλες ξύλινες κασέλες από τα γαλατα, από τις αποθήκες που υπάρχουν στα σπίτια. Εγώ θα φτιάξω ξυλοπόδαρα. Κάποτε ήμουν πρωταθλητής σ’αυτό το είδος. Ο Χενγκ Βαν Σάντεν δεν έχει αναγκη από κατι τέτοιο. Αν πάρει την γυναίκα του στους ώμους, τότε θα έχει η Μίντ τα δικά της ξυλοπόδαρα. Βλέπεις Κιττυ ποια είναι η κατάσταση; Όλες αυτές οι φλυαρίες είναι βέβαια πολύ αστείες. Φοβάμαι όμως ότι η πραγματικότητα θα είναι αλλιώτικη. Η δεύτερη ερώτηση της απόβασης δε μπορεί να παραβλεφτεί. Η ερώτηση είναι, τι θα γίνει με όλους εμάς τους κρυμμένους αν οι Γερμανοί αδειάσουν το Αμστερνταμ. Πρέπει να πάμε μαζί τους χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι; Όσο μπορούμε πιο ανώδυνα; Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πάμε μαζί τους. Το μόνο σωστό είναι να μείνουμε εδώ. Οι Γερμανοί είναι σε θέση να διώχνουν τους ανθρώπους όλο πιο μέσα πάντα μπροστά τους, έως ότου καταστραφούνε και ψοφήσουνε στην Γερμανία. Φυσικά εδώ θα μείνουμε. Εδώ έχουμε ασφάλεια. Θα πρέπει μόνο να πείσουμε τον Κόφιους να μετακομίσει με την οικογένεια του εδώ. Θα ψάξουμε να βρούμε ροκανίδια. Τότε θα μπορούμε να κοιμόμαστε στο πάτωμα. Το καλύτερο θα ήταν αν ο Κόφιους και η Μηπ άρχιζαν από τώρα να παίρνουνε κουβέρτες.

Στα 60 κιλά αλεύρι που θα πάρουμε θα παραγγείλουμε ακόμα λίγο. Ο Χένκ θα δοκιμάσει να βρεί όσπρια. Ίσαμε τώρα έχουμε 60 κιλά φασόλια και 10 κιλά μπιζέλια. Ακόμα 50 κονσέρβες με χορταρικά. 10 κονσέρβες ψάρι, 40 κονσέρβες γάλα, 10 κιλά γάλα σε σκόνη, 3 μπουκάλες λάδι 4 γυαλιά βούτυρο, 4 με κρέας 4 δοχεία φράουλες, 2 μπουκάλια με χυμούς φρούτων, 20 τοματοπολτό, 10 κιλά κουάκερ, 8 κιλά ρύζι. Αυτά είναι όλα… Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία και φαίνονται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια. Αν όμως σκεφτεί κανείς ότι πρέπει να θρέψουμε και ξένους κι ότι όλα αυτά σε λίγο θα εξανεμιστούν χωρίς να μπορούν να αντικατασταθούν, καταλαβαίνεις που φτάνουμε. Ευτυχώς έχουμε αρκετά κάρβουνα και ξύλα για να κάψουμε, επίσης και αρκετά κεριά. Αποφασίσαμε να ράψουμε μικρά σακουλάκια που θα κρύβουμε μπροστά στο στήθος μας, για να έχουμε μέσα όσα χρήματα έχει ο καθένας. Επίσης θα πρέπει να κάνουμε μια λίστα των πραγμάτων που σε περίπτωση εσπευσμένης φυγής μας χρειάζονται απαραίτητα, να τα πάρουμε μαζί στα σακίδια μας. Αν είναι δυνατό να είναι ήδη έτοιμα. Εάν έρθει η ώρα, θα πρέπει να βάλουμε δύο τσίλιες, μια στο μπροστινό σπίτι, μια ψηλά και πίσω στην σοφίτα. Όμως πες μου τι κάνουμε με όλα μας τα τρόφιμα αν καθόμαστε στα σκοτεινά χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό και χωρίς γκάζι; Θα μαγειρεύουμε φυσικά πάνω στην σόμπα. Θα φιλτράρουμε το νερό και θα το βράζουμε για να το πιούμε.

Όλες αυτές τις ιστορίες τις ακούω ήδη εδώ και μέρες, Απόβαση μπρος, απόβαση πίσω, κουβέντες για τον θάνατο από πείνα, βόμβες, φλογοβόλα, σλιπινγκ-μπάγκ, δελτία ταυτότητας για νέους, δηλητηριώδη αέρια και όλα κατι τέτοια συνέχεια και πάλι συνέχεια. Αν θέλεις να έχεις μια καθαρή εικόνα για τις κουβέντες στο πίσω σπίτι και για τις έγνοιες που μας κυριαρχούν, θα σου αντιγράψω εδώ μια ομιλία με τον Χένκ.

«Φοβόμαστε ότι αν υποχωρήσουν οι Γερμανοί από την Ολλανδία θα πάρουν μαζί τους όλο τον πληθυσμό». 

    Χένκ: «Αυτό είναι αδύνατο. Δε διαθέτουν με κανέναν τρόπο τόσα πολλά τρένα και μεταγωγικά»

    Το Πίσω Σπίτι: «Τρένα; Φαντάζεσαι ότι θα φορτώσουν τους κατοίκους της Ολλανδίας επάνω σε τρένα; Όχι, δεν το πιστεύουμε σε καμία περίπτωση. Θα τους αφήσουν να περπατήσουνε. Αποστολικώ τω τρόπω θα έλεγε ο Ντούσελ σε αυτή την περίπτωση.

    Χένκ: «Αυτό το αποκλείω. Ο πεσιμισμός σας δεν έχει όρια. Τι θα κερδίζανε να κουβαλήσουνε μαζί τους όλους τους κατοίκους της Ολλανδίας; Τον άμαχο πληθυσμο;»

    Το Πίσω Σπίτι: «Δεν ξέρετε τι είπε ο Γκαίμπελς. Είπε κάποια φορά. Αν χρειαστεί να υποχωρήσουμε, θα βροντήξουμε πίσω μας την πόρτα στα μούτρα του εισβολέα.»

    Χένκ: «Νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα»

    Το Πίσω Σπίτι : «Φανταζόσαστε τους Γερμανούς να έχουν τόση ευγένεια ή τόση ανθρωπιά να μην κάνουν κάτι τέτοιο; Ή όταν βρεθούν σε κίνδυνο θα αρπάξουν και θα καταστρέψουν και θα τραβήξουν μαζί τους ότι μπορούν».

    Χένκ: «Μπορείτε να μου τα λέτε όσο μαύρα θέλετε. Εγώ δεν τα πιστεύω».

    Το Πίσω Σπίτι: «Είναι πάντα το ίδιο τραγούδι. Κανείς δεν θέλει να πιστέψει τον τρομερό κίνδυνο ώσπου να τον νιώσει στο ίδιο του το κορμί.»

    Χένκ. : «ΜΑ αφού δεν ξέρετε τίποτα το θετικό. Μοναχα φήμες είναι.»

    Το Πίσω Σπίτι : «Αφού έχουμε ήδη την πείρα μας. Το έχουμε νιώσει οι ίδιοι πάνω μας, πρώτα στην Γερμανία, μετά εδώ. Και τι συμβαίνει στην Ρωσία;;»

    Χένκ: «Το πρόβλημα των Εβραίων είναι έξω από κάθε παρατήρηση. Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στην Ανατολή. Οπωσδήποτε θα λένε και η ρωσική και η εγγλέζικη προπαγάνδα υπερβολές, όπως και η γερμανική»

    Το Πίσω Σπίτι: «Αυτό δεν είν’ αλήθεια. Ο αγγλικός σταθμός είπε πάντα την αλήθεια. Αλλά και αν φανταστούμε ότι είναι υπερβολές, τα δεδομένα και οι πράξεις αρκούνε για να μας τρομάξουν. Δε μπορείτε να αμφισβητήσετε ότι στην Πολωνία και στη Ρωσία εκατομμύρια από αθώους ανθρώπους έγιναν σαπούνι ή δολοφονήθηκαν.»

Αυτά. Σε γλυτώνω από το υπόλοιπο της κουβέντας. Είμαι πολύ ήσυχη και δεν αφήνω πολλά να με αγγίξουν.

Έφτασα ήδη στο σημείο που μου είναι τελείως αδιάφορο αν είναι να πεθάνω ή να ζήσω. Ο κόσμος θα προχωρήσει και χωρίς να υπάρχω εγώ και δε μπορώ οπωσδήποτε να κρατήσω το «ρουν» της ιστορίας. Το αφήνω λοιπόν το θέμα όπως έχει και εν τω μεταξύ προσπαθώ να μορφωθώ με την ελπίδα ότι το τέλος θα είναι καλό………..
                   
 Άννα….                  

~~~~~0~~~~~~
Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) ή Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ ή ημερολόγιο μιας νέας, όπως είναι ο αγγλικός τίτλος, ονομάζεται το ημερολόγιο που κρατούσε η Άννα Φρανκ, ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας. 



Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννας. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννας, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε. Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι).




Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σ’ αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.


Και το μοναδικό βίντεο που απεικονίζει την Άννα.




22 Ιούλη 1941. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας παντρεύεται. Η Άννα Φρανκ ακουμπά έξω από το παράθυρο του σπιτιού της στο Αμστερνταμ για να ρίξει μια καλή ματιά στην νύφη και το γαμπρό. Είναι η μόνη φορά  που η Άννα Φρανκ έχει κινηματογραφηθεί. Κατά τη στιγμή του γάμου, η νύφη ζούσε στον δεύτερο όροφο στη Merwedeplein 39. Η οικογένεια Φρανκ ζούσε στο νούμερο 37, επίσης, στον δεύτερο όροφο. Το “σπίτι της Άννας Φρανκ” σας προσφέρει αυτό το υλικό-ταινία χάρη στη συνεργασία του ζευγαριού.


Αναδημοσίευση από ΠαραλληλοΓράφο

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)