Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, ο λαός της Συρίας παλεύει ενάντια στο καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η Αραβική Άνοιξη γέμισε με ελπίδα τις καρδιές των ανθρώπων της Συρίας, οι οποίοι, με τη σειρά τους, στις 15 Μαρτίου του 2011 πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας ζητώντας ένα μόνο πράγμα: Ελευθερία. "Δεν θέλουμε τίποτα από τον Μπασάρ Αλ Άσαντ και τους αυλικούς του. Ούτε καν ζητάμε την παραπομπή του στο Διεθνές Δικαστήριο, ούτε προτιθέμεθα να δεσμεύσουμε τα περιουσιακά του στοιχεία. Το μόνο που θέλουμε είναι να φύγει και να μην ξαναγυρίσει στη Συρία", μας λέει ο Κιτάιμπα, Σύρος ακτιβιστής που διέφυγε στο Κάιρο για να γλιτώσει από τη μανία του καθεστώτος. "Στη Συρία δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε χωρίς να πάρουμε άδεια από το καθεστώς τονίζει ο Κιτάιμπα και συνεχίζει λέγοντας ότι “η σκληρή καταπίεση και ο απόλυτος έλεγχος ήταν οι αιτίες της Συριακής Άνοιξης".

* Πώς κατέληξες στο Κάιρο;

Βρίσκομαι στο Κάιρο τους τέσσερις τελευταίους μήνες. Κατάγομαι από τη Δαμασκό και ο πατέρας μου ήταν χρόνια ακτιβιστής. Πάντα ενάντιος του καθεστώτος, που τότε εκπροσωπούσε ο πατέρας Άσαντ, Χαφέζ Αλ Άσαντ. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του βασανίστηκε και κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική. Εμένα με συνέλαβαν λίγο πριν τις εξετάσεις μου για το πτυχίο. Μετά από μια δίκη - παρωδία, όπου και με κατηγόρησαν για παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, με άφησαν ελεύθερο. Μετά από μερικές μέρες με συνέλαβαν και πάλι με την κατηγορία του τρομοκράτη. Με φυλάκισαν και με βασάνισαν για μέρες. Εδώ πρέπει να σου πω ότι οι βασανιστές μου ήταν Ιρανοί στρατιωτικοί και όχι Σύροι. Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, σε ένδειξη μεγαλοψυχίας και καλής θέλησης, αποφάσισε να αποφυλακίσει μέλη της αντιπολίτευσης, ένα μήνα μετά τη σύλληψή μου. Αποφυλακίστηκαν 15.000 άτομα, από αυτά μόνο τα 300 ήταν ακτιβιστές, όλοι οι υπόλοιποι ήταν ισοβίτες με βαρύ ποινικό μητρώο. Ανάμεσα στους 300 ήμουν και εγώ. Δεν μπορούσα να παραμείνω στη Δαμασκό γιατί άρχισε να απειλείται η οικογένειά μου. Μαζί με τον αδερφό μου (μικρότερος σε ηλικία) διαφύγαμε στην Ανατολική Βηρυτό, όπου και βρίσκονται οι περισσότεροι Σύροι ακτιβιστές. Υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι αναζητούν καταφύγιο στα νότια του Λιβάνου, επειδή είναι φθηνότερα, αλλά συλλαμβάνονται από μέλη της Χεζμπολάχ και στέλνονται πίσω στη Συρία, όπου και καταδικάζονται σε θανατική ποινή. Μετά από εκεί μπήκαμε παράνομα στο Κάιρο.

 

* Γιατί παράνομα; Η Αίγυπτος δεν σας παρέχει το δικαίωμα αίτησης ασύλου;

Όχι βέβαια. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη αλληλεγγύης προς τον συριακό λαό από τα αραβικά κράτη. Συγκεκριμένα, η τωρινή αιγυπτιακή στρατιωτική κυβέρνηση δεν επιθυμεί καμία ανάμειξη στα εσωτερικά της Συρίας. Αδιαφορεί πλήρως μπροστά στο δράμα του συριακού λαού. Για την ακρίβεια, δεν μας θέλει εδώ, γνωρίζουμε όλοι ότι οι αιγυπτιακές αρχές μάς παρακολουθούν. Σε καθημερινή βάση συλλαμβάνουν Σύρους ακτιβιστές και τους αφήνουν ελεύθερους την επόμενη μέρα, κυρίως για εκφοβισμό. Σίγουρα τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και δεν θα μπορούμε να κινούμαστε ούτε και εδώ. Εγώ ετοιμάζομαι για Τουρκία, έτσι ώστε να μπω και πάλι στη Συρία, παράνομα βέβαια, γιατί είμαι, ας πούμε, ανεπιθύμητος.

 

* Θέλεις ακόμη να επιστρέψεις στη Συρία;

Ναι, όπως και όλοι οι ακτιβιστές που έχουν φύγει. Η θέση μας είναι στη Συρία, δίπλα στον λαό που συνεχίζει να παλεύει ενάντια στο καθεστώς. Πίστεψέ με, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε για τα υπόλοιπα 10 χρόνια. Για εμάς είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αν σταματήσουμε τώρα, το καθεστώς θα μας λιώσει, θα μιλάμε για χιλιάδες νεκρούς.

* Η Λιβύη ζήτησε τη βοήθεια του ΝΑΤΟ κατά του Μουαμάρ Καντάφι. Υπάρχει περίπτωση να το κάνει και η συριακή αντιπολίτευση;

Για να είμαι ειλικρινής, υπάρχει μια μερίδα της αντιπολίτευσης στη Συρία που επιθυμεί την εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Η πλειοψηφία όμως δεν το θέλει και μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να ζητήσει βοήθεια από το ΝΑΤΟ. Ενδεχόμενη επέμβαση του ΝΑΤΟ θα πνίξει στο αίμα τη Συρία, όπως έπνιξε και τη Λιβύη. Δε θέλουμε να παραλάβουμε συντρίμμια της Συρίας. Ήδη μετράμε χιλιάδες νεκρούς, δεν θέλουμε να μετράμε δεκάδες χιλιάδες, γιατί αυτό θα κάνει το ΝΑΤΟ. Ακόμη, πιστεύω ότι και το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί να εμπλακεί. Με τίποτα δεν επιθυμεί μια δυνατή Συρία μετά την πτώση του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η Συρία δεν είναι παρόμοια περίπτωση με τη Λιβύη.

 

* Έχετε σκεφτεί την επόμενη μέρα μετά την πτώση του καθεστώτος; Η Αίγυπτος, για παράδειγμα, φάνηκε απροετοίμαστη για τη μεγάλη αλλαγή. Η πολιτική και κοινωνική αστάθεια παραμένουν στην Αίγυπτο ενάμιση χρόνο μετά την εξέγερση.

Υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά. Στην Αίγυπτο επαναστάτησαν, ας πούμε, οι διανοούμενοι της χώρας, το μορφωμένο κομμάτι της κοινωνίας, ζητώντας εργασία και καλύτερους μισθούς. Στη Συρία όμως εξεγέρθηκε η περιφέρεια, τα χωριά, ζητώντας ελευθερία και δημοκρατία, όχι μόνο φθηνό ψωμί. Σχετικά με την επόμενη μέρα, ναι, υπάρχει σχέδιο και πρόταση για να σταθεί ξανά η Συρία στα πόδια της. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 15 Μαρτίου και ήδη στις 3 Απριλίου τα συμβούλια των ακτιβιστών συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν την επόμενη μέρα μετά την αποχώρηση του Άσαντ. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, οι συναντήσεις αυτές είναι συχνές και έχουν ως μόνο θέμα την επόμενη μέρα.

 

* Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το 1963. Γιατί η Συρία περίμενε τόσα χρόνια για να αντιδράσει;

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Συρία ξεσηκώνεται για να διεκδικήσει αξιοπρέπεια και ελευθερία. Το 1965 στη Δαμασκό είχαμε γενική απεργία και διαδηλώσεις κατά του Μπάαθ. Το 1970 οι φοιτητές ξεσηκώνονται ενάντια στον Χαζέμ Αλ Άσαντ και το 1982 έχουμε πάλι γενικές απεργίες και διαδηλώσεις, οι οποίες και λαμβάνουν τέλος με το μακελειό της Χάμα, όπου το καθεστώς σκότωσε 40.000 άτομα. Μετά το μακελειό της Χάμα, οι όποιες αντιδράσεις περιορίστηκαν αρκετά, έως ότου η Αραβική Άνοιξη το 2011 άνοιξε και πάλι τον ασκό του Αιόλου στη Συρία.

 

* Ποιος είναι ο ρόλος της θρησκείας;

Το καθεστώς χρησιμοποιεί το ζήτημα της θρησκείας στην προσπάθειά του να υποβιβάσει την εξέγερση σε αντιπαράθεση μεταξύ Σουνιτών, Σιιτών και Αλαουιτών και το πετυχαίνει αρκετά, θα έλεγα, με τα Δυτικά μέσα. Για εμάς, το θρησκευτικό κομμάτι δεν παίζει κανέναν ρόλο. Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι έχουμε Αλαουίτη πρόεδρο, αλλά ότι έχουμε έναν τύραννο για πρόεδρο. Είμαστε ξεκάθαροι, ζητάμε ελευθερία, εκλογές με δημοκρατικές διαδικασίες, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

* Επιθυμείτε την ποινική δίωξη του Μπασάρ Αλ Άσαντ;

Όχι, δεν ζητάμε τίποτα. Μόνο να σηκωθεί και να φύγει και να μην ξανάρθει στη Συρία. Σε έναν κόσμο ιδανικό θα παλεύαμε για τη φυλάκιση και την καταδίκη του, αλλά τώρα δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθεί. Παρομοίως, δεν περιμένουμε και τίποτα από τον ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ, αν πραγματικά ήθελε να βοηθήσει τη Συρία, θα το είχε κάνει, αλλά δεν το θέλει. Θα μπορούσε τουλάχιστον να βοηθήσει τους Σύρους πρόσφυγες, αλλά, από όσο γνωρίζω, δεν συμβαίνει αυτό.

 

* Η Ελλάδα δίνει και αυτή τη δική της μάχη για ένα καλύτερο αύριο. Θα 'θελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους Έλληνες που αγωνίζονται για τη δική τους αξιοπρέπεια;

Στη Συρία είμαστε απολύτως ενημερωμένοι για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Για εμάς η ζωή δεν σταματάει, παρ' όλο το αιματοκύλισμα. Το μόνο που έχω να πω στους Έλληνες είναι να συνεχίσουν τον αγώνα τους ακόμη πιο δυνατά. Η Συρία μπορεί να γίνει το παράδειγμα του τέλους των τυράννων στη Μέση Ανατολή, το ίδιο και η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει το παράδειγμα του τέλους των τραπεζικών και χρηματιστηριακών δημίων. Το οφείλει στην υπόλοιπη Ευρώπη!

Αναδημοσίευση: Η Αυγή