Μετά τη «φυγή» της Διαμαντοπούλου από το Υπουργείο Παιδείας δημιουργήθηκαν ελπίδες και προσμονές στη Πανεπιστημιακή κοινότητα για βελτίωση της κατάστασης. Ο Μπαμπινιώτης, συνέστησε επιτροπή μελέτης των δυσλειτουργιών του Ν. 4009/2011, ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά την ανάγκη άμεσης κατάργησης του Νόμου, ενώ και ο εκ της Ν.Δ. αναπληρωτής Υπουργός κ. Κ. Αρβανιτόπουλος δεν έκρυψε ποτέ τις δυσκολίες συγκατοίκησης του με τη Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας. Τα παραπάνω δημιούργησαν, ελπίδες στη Πανεπιστημιακή κοινότητα για αλλαγή πολιτικής μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Ένα μήνα μετά τις εκλογές τα πράγματα έχουν οριστικοποιηθεί. Μετά την Σύνοδο των Πρυτάνεων στην Ερέτρια και τη συζήτηση στη Βουλή στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, το τοπίο πια είναι ξεκάθαρο. Έτσι, μετά τον αναμενόμενο Νόμο διόρθωσης ακραίων ρυθμίσεων του Ν. 4009/2011 με πρόδηλο στόχο την εξασφάλιση της συναίνεσης της ηγεσίας των Πανεπιστήμιων και την ανοχή μέρους της πανεπιστημιακής κοινότητας που αντιτίθεται ενεργά στην εφαρμογή του Νόμου, θα ακολουθήσει ένα πολύ εκτεταμένο κύμα συγχωνεύσεων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Το νομοθετικό πλαίσιο γι’ αυτό τον Καλλικράτη υπάρχει (Ν. 4009/2011), και αμέσως μετά τη ρύθμιση διαδικαστικών θεμάτων (διορισμός μελών ΑΔΙΠ) θα ξεκινήσει φοβάμαι ένας προσχηματικός, προειλημμένων αποφάσεων διάλογος, ανάλογος
αυτού που προηγήθηκε του Ν. 4009/2011, με σκοπό ένα πολύ εκτεταμένο κύμα συγχωνεύσεων τμημάτων, Σχολών ή/και Πανεπιστήμιων και κύριο θύμα τα πολύ "νέα" και ακριτικά Πανεπιστήμια της χώρας, που δεν πρόλαβαν να «επανδρωθούν».Οι συγχωνεύσεις δε θα περιοριστούν στα προφανή περιφερειακά, υποβαθμισμένα και περιθωριοποιημένα ΤΕΙ χαμηλής ζήτησης αλλά θα είναι πολύ εκτεταμένες. Έχουν δει το φως της δημοσιότητας π.χ «οράματα» που προβάλλουν ως αναγκαία την ύπαρξη μόνο 4-5 Ιατρικών Σχολών σε όλη τη χώρα.
Οι στόχοι είναι προφανείς:
o Περιορισμός του Δημοσίου, Δωρεάν Πανεπιστήμιου με παράλληλη αδειοδότηση ιδιωτικών
Πανεπιστήμιων,
o Δραστική μείωση των Δημοσίων Δαπανών για τη Παιδεία,
o Δραστική μείωση του αριθμού των εισακτέων στα Δημόσια Πανεπιστήμια.
Στόχος πια καθαρός τα ίδιο το Δημόσιο, Δωρεάν Πανεπιστήμιο.
Παράλληλα η Αριστερά θα έπρεπε να πάρει πιο ξεκάθαρη θέση, στο θέμα του "Καλλικράτη στα Πανεπιστήμια". Κατανοητό να μη θέλει να χρεωθεί την υπαιτιότητα της αναμενόμενης έκρηξης στο χώρο των Πανεπιστημίων και της Εκπαίδευσης γενικότερα, όμως, πιστεύω ότι η λογική της «υπεύθυνης» αξιωματικής αντιπολίτευσης που φαίνεται να κυριαρχεί, δεν είναι πάντα η καλύτερη λύση. Η πραγματικότητα, όμως είναι αδυσώπητη και προσπερνά σκοπιμότητες και μικροπολιτικές, κύρια των κυβερνώντων.
Για πρώτη φορά στα χρονικά Υπουργός Παιδείας με τις δηλώσεις του θέτει, μέσα στο καλοκαίρι, σε αμφιβολία την λειτουργία των Πανεπιστημίων τη προσεχή ακαδημαϊκή χρονιά. Θεωρώ ότι τα Πανεπιστήμια δε θα ανοίξουν τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Δε θα φταίνε ούτε οι Πρυτάνεις ούτε η Αριστερά. Τα χρόνια προβλήματα, η υποχρηματοδότηση, οι παρεμβάσεις της πολιτείας στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, η απουσία εθνικής πολιτικής - στρατηγικής για τη Παιδεία (Σπηλιωτόπουλος, Στυλιανίδης κλπ) αλλά κύρια η πολιτική "Διαμαντοπούλου" έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση στο χώρο της Παιδείας.
Η ομαλή λειτουργία των ΑΕΙ της χώρας μπορεί να εξασφαλισθεί, όπως σημειώνει η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κρήτης, μόνο με την καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης και συνεννόησης ανάμεσα στο σύνολο των παραγόντων του Υπουργείου, των διοικήσεων των πανεπιστημίων και της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η επίδειξη καλής θέλησης από όλες τις πλευρές και η αποφυγή επικοινωνιακών τακτικών θα συμβάλει στην αποδοτική λειτουργία των πανεπιστημίων προς όφελος των νέων και της χώρας στο σύνολό της.
Το Υπουργείο Παιδείας έχει στα χέρια του το κλειδί των εξελίξεων. Για να μη "τρυγήσει" αυτό τους καρπούς της πολιτικής της κ. Διαμαντοπούλου, οφείλει, και δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα, να πάρει ξεκάθαρα αποστάσεις, με έργα, από αυτή την πολιτική γενικότερα και το Ν. 4009/2011. Η λύση για να νικήσουμε την σημερινή οικονομική, κοινωνική κρίση και την γενικότερη κρίση των αξιών, είναι φυσικά η ενίσχυση και η αναβάθμιση του ρόλου των ελληνικών πανεπιστημίων. Σήμερα, πρέπει να εντατικοποιήσουμε τον διάλογο στην Πανεπιστημιακή κοινότητα, για το μέλλον του πανεπιστημίου, με στόχο ένα καινοτόμο, δυναμικό, δημόσιο, δωρεάν πανεπιστήμιο. Να ενισχύσουμε τις συλλογικότητες, τα συνδικαλιστικά και ακαδημαϊκά όργανα. Η εκπαιδευτική κοινότητα θα βρίσκεται σε επαγρύπνηση!
*Ο Μανόλης Ντουντουνάκης είναι Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Ειδικού & Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού Α.Ε.Ι.
