Παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες την διαμάχη που εκτυλίσσεται μεταξύ του Διοικητικού Συμβουλίου καί της διευθύντριας του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Μια διαμάχη με αμοιβαίες αντεγκλήσεις και κατηγορίες για κωλυσιεργίες που για μια ακόμη φορά οδηγούν στην αναβολή των προβλεπόμενων εγκαινίων του Μουσείου, δηλαδή τη απόδοση του μουσείου στον αποδέκτη του: το λαό. Στη σύγκρουση αυτή παρεμβαίνει ο υπουργός Πολιτισμού, δήθεν πυροσβεστικά, ζητώντας την παραίτηση αμφοτέρων, τόσο της διευθύντριας όσο και του διοικητικού συμβουλίου. Δηλαδή ο κ. Υπουργός προσπαθεί να εξαφανίσει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να επιλύσει και που, κατά τη γνώμη μας, δεν βρίσκεται μόνο στην έλλειψη συνεργατικής κουλτούρας, δεν βρίσκεται μόνο σε ανταγωνισμούς φανερούς ή αφανείς, αλλά σε μια αδόμητη ή προβληματική λειτουργία μεγάλων θεσμικών και οργανωτικών δομών που αφήνει πίσω της μια πολυετής αντιφατική, ανακόλουθη και φθαρμένη διακυβέρνηση.

Η παρέμβαση του κ. Τασούλα θέτει ηθικά και πολιτικά ζητήματα. Κι αυτό το οποίο παρακολουθούμε να συμβαίνει γύρω από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι μια ακόμα καταρράκωση δημόσιου χώρου και κοινόκτητου πνευματικού αγαθού. Θύματα της κρατικής αδιαφορίας και της υποχρηματοδότησης, σημαντικοί δημόσιοι πολιτιστικοί οργανισμοί εγκαταλείπονται είτε στη «φιλανθρωπία» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας –στην πραγματικότητα μετατρέπονται σε πεδία σύγκρουσης ποικίλων συμφερόντων και μηχανισμών που επιδιώκουν τη χειραγώγησή τους–, είτε παρακμάζουν, είτε αποσυντίθενται. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν που, σήμερα, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, αυτή η εκπτωτική σύγκρουση μετατρέπεται σε θεσμική παρεκτροπή που, αντί να επιλύει, διευρύνει τις δυσλειτουργίες.

Το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί μείζον ζήτημα τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΜΣΤ, τη δημοκρατική λειτουργία του τόσο ως προς τη μουσειακή ανάπτυξή του, όσο και ως προς την οργανωτική του συγκρότηση. Με σεβασμό στον δημόσιο πολιτιστικό και παιδευτικό χαρακτήρα του, ζητά από τον υπουργό Πολιτισμού να μην αναβληθεί για μια ακόμη φορά η έναρξη της λειτουργίας του και να παραδοθεί το συντομότερο δυνατό στους Έλληνες πολίτες. Σε κάθε περίπτωση οι πολίτες, η καλλιτεχνική κοινότητα πρέπει να γνωρίζουν την κατάσταση και την προοπτική του Μουσείου: τι περικλείει, ποιες συλλογές, ποιες εκθέσεις, με ποιο πλαίσιο και με ποια οικονομική διαχείριση. Στις δημοκρατίες τα θέματα στρατηγικής ανάπτυξης των θεσμών συζητιούνται οργανωμένα και ανοικτά, δεν καθορίζονται μονομερώς ούτε παραδίνονται στα ιδιωτικά συμφέροντα ή την αφάνεια. Αυτονόητο είναι ότι τα διάδοχα σχήματα στη διεύθυνση του ΕΜΣΤ που απεργάζεται ο υπουργός δεν δεσμεύουν την αυριανή κυβέρνηση της Αριστεράς, μας δεσμεύει όμως η υπόσχεση για πλήρη διαχειριστικό έλεγχο και έλεγχο πεπραγμένων των σχημάτων που διαχρονικά είχαν τη διεύθυνση του ΕΜΣΤ.