Δυο φίλες μου πρότειναν να κάνουμε μια φωτογραφική βόλτα στη σημερινή Τρούμπα. Η πρόταση μου άρεσε, πήγαμε βόλτα και σας παρουσιάζω το αποτέλεσμα.
Η Τρούμπα πήρε το όνομά της από την τρόμπα (αντλία) που ήταν τοποθετημένη από το 1860 σε πηγάδι, στην περιοχή αυτή, στην αρχή της οδού Αιγέως, σημερινής Δευτέρας Μεραρχίας, από το οποίο έπαιρναν νερό τα πλοία. Από τις αρχές του 20ου αιώνα στην Τρούμπα λειτουργούσαν κακόφημα μπαρ, οίκοι ανοχής και καμπαρέ. Μετά τη δύση του ηλίου στους δρόμους της Τρούμπας πρωταγωνιστούσαν οι προαγωγοί, οι ιερόδουλες και οι νονοί της νύχτας. Θαμώνες στην περιοχή ήταν πληρώματα εμπορικών αλλά και πολεμικών πλοίων, ασφαλώς και πολλοί Αμερικανοί ναύτες του 6ου στόλου (στις μεταπολεμικές δεκαετίες).
Όταν αναφερόμαστε στην Τρούμπα οι περισσότεροι ίσως έχουν στο νου τα “Κόκκινα Φανάρια”, την ταινία του ελληνικού κινηματογράφου παραγωγής 1963, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.
Σήμερα από εκείνη την περίοδο ελάχιστα πράγματα έχουν απομείνει. Ο κινηματογράφος Ολύμπικ, “super sex cinema” (που βλέπετε σε μια από τις φωτογραφίες) και κάποια ελάχιστα μπαρ.
Στις φωτογραφίες που τράβηξα βλέπετε απομεινάρια, θραύσματα μιας άλλης εποχής που έχει πλέον παρέλθει. Ότι έχετε στο μυαλό σας ως εικόνες από τον παλιό ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο, απλά… ξεχάστε το.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι εξαιρετικά ζωντανό και όμορφο στη σημερινή Τρούμπα. Τα καταστήματα που έχουν ανοίξει μετανάστες και που προσδίδουν στη συνοικία μια πολυπολιτισμική αύρα. Οι μετανάστες στη βόλτα που είχα με τις δυο φίλες αποδείχτηκαν εξαιρετικά φιλικοί, ομιλητικοί, πρόσχαροι.
Το “διεθνές ασιατικό κούρεμα” των 5 ευρώ, το ινδικό εστιατόριο (και ακόμα περισσότερα φαγάδικα-μεζεδοπωλεία), την καθολική Παναγία και πολλά άλλα θα τα συναντήσετε αν ο δρόμος σας βγάλει στη σημερινή Τρούμπα. Αξίζει τον κόπο…
