Τελικά η ομελέτα θέλει μαγκιά. Κι εγώ που νόμιζα πως ήταν η εύκολη λύση και του πλέον ατάλαντου μάγειρα έκανα λάθος. Όχι φίλε μου. Η ομελέτα θέλει αποφασιστικότητα, θέλει θάρρος, θέλει πυγμή, θέλει δύναμη και τσαμπουκά. Η πετυχημένη ομελέτα αγαπητέ πελάτη, εξαρτάται από το στιβαρό χέρι που θα σπάσει τα αυγά χωρίς να αναλογιστεί το κόστος της συνταγής.

Το αυγό πρέπει να χτυπηθεί δίχως κανέναν οίκτο. Το αυγό πρέπει να τσακιστεί. Τα τσόφλια πρέπει να θρυμματισθούν ανελέητα και να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα τσόφλια του σπασμένου αυγού δεν έχουν καμία αξία. Είναι περιττά και επιβλαβή. Ακόμη και αν αυτά τα τσόφλια αναπνέουν. Ακόμη κι αν αυτά τα τσόφλια έχουν οικογένειες και παιδιά.

Στη συνταγή της καλής ομελέτας τα τσόφλια δεν χωράνε. Το μόνο απαραίτητο για την γεύση της ομελέτας είναι η κατάλληλη δόση «αλατοπίπερου» που πρέπει να προστεθεί από τον «μάστερ σεφ».

Για ακόμη πιο ελκυστική γεύση προτιμούνται τα «χρυσά» αυγά. Και καλή σας όρεξη.