Το κόμμα μας τον τελευταίο χρόνο, ειδικά μετά την ψήφιση του Μνημονίου αλλά και τη διάσπαση, βρίσκεται σε μια συνεχή αμηχανία, πολιτική και οργανωτική. Mια αμηχανία εύκολα κατανοήσιμη, που όμως σε αυτό το Συνέδριο, που άργησε έναν ολόκληρο χρόνο, πρέπει να μπει στην άκρη για να βάλουμε μπροστά ξανά το σχέδιο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σε αυτή τη νέα κατάσταση πρέπει να καταφέρουμε να κάνουμε το κόμμα αλλά και τους συντρόφους μας ξανά ενεργούς στις εσωτερικές διαδικασίες και χρήσιμους στις κοινωνικές μάχες.
Οι περισσότεροι σύντροφοι και συντρόφισσες πολλές φορές νιώθουν ότι δεν έχουν κανένα ρόλο να επιτελέσουν μέσα στις οργανώσεις τους, αλλά και οι ίδιες οι συζητήσεις στις Ο.Μ. έχουν ως κύριο θέμα τον σχολιασμό του κυβερνητικού έργου είτε θετικά είτε αρνητικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι συζητήσεις μέσα στις οργανώσεις να γίνονται με έναν ολοένα μειούμενο αριθμό μελών, χωρίς σχεδιασμό που να αφορά την κάθε περιοχή. Η ενίσχυση του κόμματός μας και η επαναφορά στη βάση αλλά και στους κοινωνικούς χώρους είναι από τα μεγαλύτερα στοιχήματα που πρέπει να κερδίσουμε.
Στο Συνέδριο το κόμμα οφείλει να βγει με ισχυρές θέσεις, σεβαστές από όλους. Με θέσεις που θα πατάνε στη γη και θα δίνουν απαντήσεις στην καθημερινότητα των ανθρώπων και που ταυτόχρονα θα κάνουν ξεκάθαρο ότι το Μνημόνιο δεν είναι “το πρόγραμμά μας”και ότι εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσουμε τη λιτότητα και την επιτροπεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να έχει θέσεις που θα πιέζουν στην κυβέρνηση, βάζοντας στόχους μικρούς, καθημερινούς αλλά και πιο μεγάλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μιλήσει ξανά για τα ζητήματα του κόσμου της δουλειάς, για τα προβλήματα της νεολαίας, για το περιβάλλον. Οφείλει να μιλήσει για την κατάσταση στην Ευρώπη και για τις συμμαχίες τού αύριο.
Το κόμμα οφείλει επιτέλους να αποφασίσει όχι μόνο τι θέλει να κάνει στα μεγάλα ζητήματα, αλλά και τι θέλει να κάνει στα μικρά, για να οικοδομήσει ξανά τις συμμαχίες του με την κοινωνία. Να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον αθλητισμό, τους πολιτιστικούς συλλόγους, να εμπιστευτούμε και να ακούσουμε τα μέλη που μετέχουν σε αυτά τα ενεργά κύτταρα της κοινωνίας και να τα εντάξουμε στο συνολικό αντιπαραθετικό μας σχέδιο, την οργάνωση της ζωής και της καθημερινότητας.
Είναι καιρός η ενημέρωσή μας να σταματήσει να γίνεται από τα δελτία ειδήσεων και τα non-paper του Μαξίμου, ακόμα κι αν τα δεύτερα κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να μην μπαίνουμε στη διαδικασία να ενημερωνόμαστε και να νομιμοποιούμε sites που ξεφύτρωσαν από το πουθενά και θυμίζουν πρακτικές που δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά.
Είναι ώρα να εμπιστευτούμε ξανά το κόμμα και τα μέλη του, κάθε σύντροφο και συντρόφισσα που θέλει να προσφέρει στην υπόθεση της Αριστεράς. Να ξαναβρούμε τη συντροφικότητά μας, να κάνουμε τις ιδεολογικές κουβέντες που τόσο πολύ μας λείπουν, να προστατεύσουμε το κόμμα μας.
Να μην αφήσουμε στιγμή τις δυσκολίες της καθημερινότητας να μας πάρουνε όλα αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν να θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Να μην πιστέψουμε στιγμή ότι δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε.
* Ο Αντώνης Γεωργαντάς είναι μέλος της Γραμματείας του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
