Ο ενταφιασμός του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου από την κυβέρνηση καταδεικνύει τις αντιφάσεις στο εσωτερικό της, που δεν θέτουν όμως σε αμφισβήτηση την -μνημονιακού περιεχομένου- συμφωνία των τριών κομμάτων. Από τη μία πλευρά, η ΝΔ φλερτάρει εντελώς απροκάλυπτα με την ατζέντα και τις θέσεις της Χρυσής Αυγής και κλείνει τα μάτια στην άνοδο της ρατσιστικής βίας, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ -παρά τις διαφωνίες τους- δεν σκοπεύουν να απειλήσουν την κυβερνητική συνοχή.  

Ο αγώνας, όμως, ενάντια στα ρατσιστικά εγκλήματα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την υπεράσπιση των συλλογικών δικαιωμάτων ενάντια στη μνημονιακή πολιτική. Η προσπάθεια διαμόρφωσης ενός συντηρητικού και, σε πολλές εκφάνσεις του, ακροδεξιού τόξου, αποτελεί μια στρατηγική επιλογή του πρωθυπουργού, στην προσπάθειά του να καλύψει τις βάρβαρες επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ,  αντιμέτωπες με τα στρατηγικά  τους αδιέξοδα,  δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν ουσιαστικά από τον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής που απειλεί συνολικά τη δημοκρατία και τις αξίες της.