Με τον Γιώργο Γαβρίλη, γνωστό και έμπειρο συνδικαλιστή, συζητάμε για την κατάσταση του εργατικού κινήματος σήμερα. Αφορμή για τη συνέντευξή μας είναι η πρωτοβουλία (στην οποία ο Γιώργος Γαβρίλης συμμετέχει) για τη δημιουργία μιας νέας ταξικής συνδικαλιστικής παράταξης που η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη θα γίνει στις 15-16 Μαρτίου στο Σινέ Κεραμεικός.
--------
Το πρώτο μας ερώτημα είναι γιατί η πολυαναμενόμενη «θερμή εργατική αντεπίθεση» δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Σε αυτό μας απαντά ο Γιώργος Γαβρίλης:
«Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είχε τον απαραίτητο βαθμό ανθεκτικότητας, ήταν αποδυναμωμένο. Είχαμε μια ηγεσία που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε απορροφηθεί από τις δοξασίες του νεοφιλελευθερισμού. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ, είχαν, και έχουν, πολιτική αναφορά στα κόμματα που συμμετείχαν, και συμμετέχουν, στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Πρόσθετο πρόβλημα είναι η γραφειοκρατική λειτουργία των συνδικάτων και η συντεχνιακή προσέγγιση, αναφέρομαι κυρίως στο δημόσιο τομέα».
Στο μέγα θέμα του διαχωρισμού των εργαζομένων σε δημόσιους και ιδιωτικούς, σε ντόπιους και μετανάστες, σε μερικής και επισφαλούς απασχόλησης, μας λέει:
«Πρέπει να αποφύγουμε μια πρακτική κατακερματισμού και συντεχνιακής νοοτροπίας και λογικής. Πρέπει να συγκροτήσουμε μεγάλες συλλογικότητες με μεγάλο εύρος. Που να μπορούν να υποδεχθούν το σύνολο των εργαζομένων ανεξάρτητα της σχέσης εργασίας που μπορεί να έχουν. Στη βάση αυτής της λογικής και με μια νέα γενιά συνδικαλιστών, που είναι αποφασισμένοι να εκπροσωπήσουν τα νέα αιτήματα των εργαζομένων, μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση και ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος».
Ο Γιώργος Γαβρίλης μας περιγράφει ακόμα τις πρωτοβουλίες που έχουν γίνει για τον συντονισμό των δράσεων των εργαζομένων από τα κάτω, πέρα από τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας:
«Κρατάμε, ως πολύ καλά παραδείγματα, το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων, το συντονισμό δευτεροβάθμιων σωματείων πέρα από την ηγεσία των συνδικάτων σε τριτοβάθμιο επίπεδο. Ακόμα, την αυτενέργεια και ευρηματικότητα πολιτών και εργαζομένων να συγκροτήσουν νέες συλλογικότητες νέα κινήματα πόλης, νέα κινήματα ανυπακοής. Όταν αυτές οι νέες συλλογικότητες συναντήθηκαν με το εργατικό κίνημα δημιούργησαν μια εκρηκτική δυναμική, δημιούργησαν νέους όρους αντίστασης και κοινωνικής διεργασίας.
Προφανώς ο Γιώργος Γαβρίλης αναφέρεται στο κίνημα των πλατειών και τα διάφορα κινήματα «Δεν Πληρώνω».
Στην ερώτησή μας πως το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να αντιμετωπίσει την πολύπλευρη κοινωνική κρίση που επέφεραν τα μνημόνια -με πιο εμφανές, το πρόβλημα της ανεργίας- ο Γιώργος Γαβρίλης απαντά:
«Η ανεργία θα είναι ένα διαρκές φαινόμενο στα επόμενα χρόνια. Επομένως ο παραδοσιακός τρόπος λειτουργίας των συνδικάτων δεν αρκεί σήμερα. Τα συνδικάτα σήμερα πρέπει να μετατραπούν σε έναν ισχυρό πυλώνα που θα διεκδικήσει να συνδιαμορφώσει, από θέσεις ταξικής αναφοράς, ένα πολιτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα στην οποία θα μπορεί η κοινωνία και η χώρα να κινηθεί προς την ανασυγκρότησή της. Τα συνδικάτα σήμερα πρέπει να αποκτήσουν την ικανότητα να αναζητήσουν εναλλακτικούς δρόμους για να επαναλειτουργήσουν εργοστάσια τα οποία εγκαταλείπονται και μέσω αυτής της διαδικασίας να διατηρήσουν θέσεις εργασίας, όπως για παράδειγμα στη ΒΙΟΜΕ. Ακόμα, πρέπει να ξαναδούμε τη δυνατότητα επανακρατικοποίησης επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που μπορούν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας».
Όσο για το νέο ήθος της υπό ίδρυση παράταξης ο Γιώργος Γαβρίλης μας λέει συνοπτικά:
«Εμείς θέλουμε να συγκροτήσουμε ένα διαφορετικό συνδικαλιστικό παράδειγμα από τα δεδομένα της μεταπολίτευσης και μετά. Ένα νέο συνδικαλιστικό υπόδειγμα. Θα πρέπει να επανασυνδεθούμε με τις μεγάλες αξίες του εργατικού κινήματος: την εθελοντική στράτευση και ανιδιοτέλεια, την αυταπάρνηση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που διαπερνούν τη νέα παράταξη. Συγκροτούμε ένα ριζοσπαστικό, αντινεοφιλελεύθερο ρεύμα μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος που να είναι ικανό να ξεμπερδέψει με ότι θάμπωνε την προηγούμενη εικόνα του».
