Την ίδια ημέρα που ο Δένδιας εξανίστατο για την υποτιθέμενη καταγγελία του Αλ. Τσίπρα περί παρακολούθησης του τηλεφώνου του από την ΕΥΠ, ο Καρατζαφέρης, γνωστός πολιτικός «λαγός» από την εποχή που είχε κεντρικό ρόλο στις ζυμώσεις της (ακρο)δεξιάς πολυκατοικίας», «αποκάλυψε» σχέδιο παρακολούθησης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να τον εμπλέξουν στην «υπόθεση των Σκουριών»:

Στόχος του ακροδεξιού επιτελείου είναι η, έστω και με άγαρμπο τρόπο, άμεση ανάδειξη του άλλου «άκρου» που θα κατηγορηθεί ως εξίσου επικίνδυνο με τη χρυσαυγίτικη συμμορία. Σε αυτό το φόντο αναπαράγεται σε όλα τα πάνελ η επικίνδυνη θεωρία των «δύο άκρων», ακολουθούμενη πάντα από την ερώτηση προς το παρευρισκόμενο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ: «Καταδικάζετε τη βία στις Σκουριές;». Από το «άκρο» που θέλει την «έξοδο από το ευρώ και το ΝΑΤΟ» (όπως ανέφερε ο Σαμαράς στις ΗΠΑ, δίνοντας παιδαριώδη χαρακτήρα στην ανιστόρητη θεωρία), το πολιτικό παράκεντρο του Μαξίμου εστιάζει στις Σκουριές και τον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη Χρυσού. Έναν αγώνα, που, όπως έδειξε η μαζική συμμετοχή στην πρόσφατη συναυλία, διατηρεί τα χαρακτηριστικά ενός δημοκρατικού και μαζικού κινήματος το οποίο δύσκολα θα καμφθεί από τις διώξεις και την άγρια καταστολή.

Στο πλαίσιο της κατασκευής του «άλλου άκρου» και της  τρομοκράτησης των κατοίκων που αγωνίζονται για τη ζωή τους, τις ημέρες που εξαρθώνεται η δολοφονική συμμορία της Χ.Α., είκοσι τρεις κάτοικοι της Ιερισσού και τέσσερις Θεσσαλονικείς έλαβαν (στις 25 Σεπτεβρίου) κλήσεις για να εμφανιστούν ενώπιον της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, ως μέλη «εγκληματικής οργάνωσης». Παράλληλα, παραμένουν προφυλακισμένοι τέσσερις κάτοικοι οι οποίοι κατηγορούνται για συμμετοχή στην εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός». Ως εκ τούτου, παίρνει σάρκα και όστα η πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμοστεί η πρακτική σε κάθε οργανωμένη ομάδα πολιτών, είτε ανήκουν σε κάποιο πολιτικό κόμμα, χώρο, ή κλάδο εργαζομένων. Και η στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ (ή «ορισμένων συνιστωσών» όπως το έθεσε ο Καρατζαφέρης), ως υποστηρικτή αυτών των ομάδων, ανοίγει επικίνδυνα μονοπάτια προς την ευθεία τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο απέναντι «άκρο» των νεοναζί δολοφόνων.

Η ΝΔ δίνει τον τόνο, η Χρυσή Αυγή σιγοντάρει

Οι ίδιοι οι νεοναζί είχαν, σε ανύποπτο χρόνο, στιγματίσει τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Χαλκιδικής ως εγκληματίες και «κουκουλοφόρους». Πρόσφατα, λίγες μόνο ημέρες πριν από τις συλλήψεις των χρυσαυγιτών, ο Κασιδιάρης συμφωνούσε με τον Κρανιδιώτη για τη «βία» των Σκουριών και καλούσε την κυβέρνηση να επιβάλει την τάξη. Ο ακροδεξιός σύμβουλος του πρωθυπουργού, χαριεντιζόμενος με τον επιφανή χρυαυγίτη, εξίσωσε τη δολοφονία Φύσσα με τη «βία των Σκουριών» και συνέστησε στη Χρυσή Αυγή να χαμηλώσει τους τόνους καθώς «στη βία των Σκουριών, δεν απαντάμε με βία»:

Αυτή η σύμπνοια δεν είναι καθόλου τυχαία ή «εκτός γραμμής». Σε κάθε πάνελ, τα στελέχη της ΝΔ, μέσα στον (όψιμο) αντιφασιστικό τους οίστρο δεν χάνουν την ευκαιρία να αναφερθούν στις Σκουριές ως το «αντίπαλον δέος» στην εγκληματική δράση της Χ.Α ή ακόμα και να «διευρύνουν» (στα όρια του ξεχειλώματος) το άλλο «άκρο» εντάσσοντας σε αυτό τις πλατείες των αγανακτισμένων (που σύμφωνα με μία απλουστευτική και πολιτικά μεροληπτική ανάγνωση οδήγησαν, υποτίθεται, στη γιγάντωση της Χ.Α) άρα και κάθε μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας. Αποσκοπούν έτσι στην αδρανοποίηση των αντιστάσεων εν όψει της επέκτασης των μέτρων λιτότητας και στην ενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ που καλεί σε δημοκρατική ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης.

Καταρρέει η θεωρία των δύο άκρων

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κυβερνητικών στελεχών, η επικίνδυνη αυτή θεωρία μοιάζει να μην έχει κοινωνικό έρεισμα, καθώς την ασπάζεται μόνο το 13% του συνόλου των ψηφοφόρων και λιγότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους της Ν.Δ (αναλυτικά η σχετική έρευνα εδώ):

Ως εκ τούτου, οι αντιδημοκρατικοί σχεδιασμοί της μονταζιέρας (στους οποίους εντάσσεται και η γκεμπελίστικη κατηγορία Κεδίκογλου προς τον Αλ. Τσίπρα ότι αποτελεί... συνήγορο του φυρερίσκου Μιχαλολιάκου) πέφτουν προς το παρόν στο κενό. Ο κίνδυνος όμως για τη δημοκρατία παραμένει και δικαιώνει όσους εφιστούσαν από καιρό την προσοχή του κόσμου της εργασίας στα ζητήματα δημοκρατίας και στον ευτελισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης από την ομάδα της Πολιτικής Άνοιξης που έχει εγκατασταθεί στο Μέγαρο Μαξίμου.