Τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας αποτελούν διαχρονικά αγαπημένο θέμα του φωτογράφου. Οι κατοικίες κατασκευάσθηκαν μεταξύ των ετών 1933 και 1935 από το ελληνικό κράτος για τη στέγαση των εκατοντάδες χιλιάδων προσφύγων που είχαν συρρεύσει στην πρωτεύουσα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών οι πολυκατοικίες αποτέλεσαν πεδίο μάχης με τα σημάδια από τις ριπές πάνω στους εξωτερικούς τοίχους να παραμένουν μέχρι σήμερα αδιάψευστοι μάρτυρες.

Την εποχή της απόλυτης διαφθοράς («σύστημα Σημίτη-ΠΑΣΟΚ») τα ιστορικά αυτά κτίρια μπήκαν (και εξακολουθούν να είναι…) στο στόχαστρο των κερδοσκόπων. Με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 («το μεγάλο φαγοπότι της διαπλοκής») η κυβέρνηση Σημίτη ήθελε την κατεδάφιση των κτιρίων. Μόνο η αντίσταση των κατοίκων και περίοικων διέσωσαν τα κτήρια. Στα 2009 το συγκρότημα των προσφυγικών πολυκατοικιών χαρακτηρίσθηκε σαν διατηρητέο βάσει του ιστορικού, πολιτισμικού, κοινωνικοπολιτικού και αρχιτεκτονικού τους υπόβαθρου. Δυστυχώς, στα 2014 οι προσφυγικές πολυκατοικίες περιήλθαν στην αρμοδιότητα του ΤΑΙΠΕΔ, προκειμένου να «αξιοποιηθούν προς όφελος του Δημοσίου».

Ο κίνδυνος, λοιπόν, παραμένει κάποια στιγμή τα ιστορικά αυτά κτίρια να καταλήξουν στα νύχια κερδοσκόπων. Το μόνο που μπορεί να διασώσει τα κτίρια (όπως όλα άλλωστε…) είναι ο αγώνας των πολιτών.