Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:
Ο χρόνος είναι χρήμα. Είτε το ένα έχεις, λοιπόν, είτε το άλλο. Και τα δύο ταυτόχρονα αποκλείεται! Το γνωρίζουν καλά οι συνταξιούχοι, που διαθέτουν άφθονο χρόνο. Το καφενείο τους έκλεισε για να γίνει καφετέρια. Οι συνταξιούχοι μετακόμισαν στην απέναντι πλατεία. Όταν η καφετέρια έκλεισε λόγω Μνημονίου, οι γέροι είχαν καπαρώσει τα παγκάκια και οι άνεργοι βολεύτηκαν όπως-όπως, σε καρέκλες απ' τα σκουπίδια ή σε καφάσια από μπύρες. Ευτυχώς, που ο δήμαρχος δεν έχει ξηλώσει ακόμα τα παγκάκια, προκειμένου να μην κοιμούνται οι άστεγοι σε δαύτα. Οπότε, αφού αποκαταστάθηκε η νέα ισορροπία των θαμώνων της πλατείας, ο γηραιότερος έβγαλε απ' την τσέπη του την τράπουλα και πρότεινε χαρτάκι. Γιατί; Όχι μόνο γιατί το χαρτοπαίγνιο αποτελεί πάντοτε μια επί χάρτου (άντε κι επί τσόχας) μεταφορά του πολέμου, αλλά κυρίως διότι, όπως έλεγαν και τα παλιά συνθηματάκια, όσο υπάρχουν τράπουλες, θα υπάρχουνε Ρηγάδες, κουφάλες νεκροθάφτες!