Με αφορμή τη συγκρότηση της ομάδας της Πάτρας η «ψυχή» αυτής της διαφορετικής κοινωνικής κουζίνας μίλησε «Στο Κόκκινο 107,7», για το πώς ξεκίνησαν όλα το 2011 καθώς και στο πώς θα λειτουργήσει «Ο Άλλος Άνθρωπος» στην αχαϊκή πρωτεύουσα.
Όπως εξηγεί ο Κώστας Πολυχρονόπουλος:
«Μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί. Συμμετέχουμε στη δυσκολία του ανθρώπου γιατί η δυσκολία δεν είναι μόνο εκείνου που έχει ανάγκη για ένα πιάτο φαΐ αλλά και αυτού που έχει τη δουλειά του αλλά βλέπει τους άλλους δίπλα του να δυστυχούν και δεν ξέρει πώς να βοηθήσει και τι να κάνει και μπορεί να ντρέπεται και ο ίδιος. Το φαγητό και η τροφή είναι το όχημα που μας φέρνει πιο κοντά. Ταυτόχρονα βέβαια καλύπτει και μια ανάγκη του ανθρώπου.»
Τυπικά η πρεμιέρα στην Πάτρα έγινε πέρυσι τον Μάρτιο, ο ίδιος επέστρεψε στην πόλη το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και με την συμμετοχή περίπου 10 ατόμων μαγείρεψαν κι έφαγαν παρέα με περίπου 50 συμπολίτες μας στην πλατεία Όλγας.
«Έχουν μαζευτεί καμιά δεκαριά άτομα τα οποία θέλουν να συνεχίσουν και στην ουσία δημιουργήθηκε η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος Πάτρας», η οποία το τριήμερο 12-13-14 Ιουνίου κάνει επίσημη πρεμιέρα στην Πάτρα. Είναι αυτόνομη κουζίνα αλλά τα παιδιά θα λειτουργήσουν διεπόμενα από την ιδέα της κοινωνικής κουζίνας που είναι «συμμετέχουμε όλοι, τρώμε όλοι, δεν λυπόμαστε αλλά σεβόμαστε, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί σε μας». Δεν λυπόμαστε τους ανθρώπους, δεν κάνουμε φιλανθρωπία, δεν κάνουμε συσσίτιο, τρώμε κι εμείς μαζί με τους ανθρώπους αυτούς που έχουν ανάγκη ένα πιάτο φαΐ. Μιλάμε κι επικοινωνούμε μεταξύ μας», σημειώνει.
Η ομάδα της Πάτρας θα αποφασίσει τους χώρους όπου θα στήνεται η κατσαρόλα αλλά κυρίως είναι οι πλατείες της πόλης, η Όλγας, η Αγίας Σοφίας, η Γεωργίου, η Τριών Συμμάχων κ.α. «Είναι οι πλατείες γιατί πρώτον δεν ντρεπόμαστε για αυτό που κάνουμε, κάνουμε γεύμα και όχι συσσίτιο, τρώμε όλοι μαζί ένα κάνουμε καθημερινό γεύμα αγάπης. Τα παιδιά στην Πάτρα μπορεί να το ξεκινήσουν ένα Σάββατο την εβδομάδα, για αρχή. Βλέποντας και κάνοντας. Ότι ανάγκες έχει η ομάδα ακόμα και από μπολάκια και τέτοια πράγματα θα τις καλύψουμε εμείς, ελπίζοντας στην συμμετοχή του κόσμου, είτε με τρόφιμα είτε με συμμετοχή επί τόπου».
Όσο για το πώς θα ενημερώνονται οι συμπολίτες που θέλουν να συνδράμουν ή να πάρουν μια μερίδα φαγητό εξήγησε ότι ο κόσμος θα το μαθαίνει από στόμα σε στόμα, από τα ΜΜΕ, από τα μέλη, την τοπική κοινωνία, θα βγει κι εβδομαδιαίο πρόγραμμα καθώς και ξεχωριστή σελίδα στο ιντερνέτ (Κοινωνική Κουζίνα Ο Άλλος Άνθρωπος Πάτρας) όπως υπάρχουν σε άλλες πόλεις. Το ωράριο είναι πάντα μεσημεριανό, το χειμώνα 12:00 ώρα αρχίζει η προετοιμασία του φαγητού ώστε περίπου στις 14:00 να ξεκινάει το γεύμα ενώ το καλοκαίρι η Παρασκευή αρχίζει περίπου στις 16:00 για να είναι έτοιμο το φαγητό κατά τις 18:00. Η όλη αυτή προσπάθεια ξεκίνησε το 2011 μέσα από την προσωπική εμπειρία του ίδιου και αφού πρώτα, το 2009, είχε μείνει άνεργος και σιγά σιγά περιήλθε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
«Σα 45 μου, μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να προσφέρω. Επί δύο χρόνια έστελνα βιογραφικά για δουλειά μου έλεγαν «είσαι μεγάλος, έχεις πλούσιο βιογραφικό δεν μπορούμε να σε πάρουμε, γιατί να μην πάρουμε πιτσιρίκια και να μην τους δίνουμε τίποτα;». Μου έλεγαν δηλαδή ότι είμαι άχρηστος στη ζωή και ας πεθάνω. Πέρασα την κατάθλιψή μου, κλείστηκα στο σπίτι της μητέρας μου, όπου αναγκάστηκα να επιστρέψω, και ξέρετε είναι πάρα πολύ δύσκολο να σου συμβαίνει αυτό στα 45 σου. Το έκανα όμως για να μη μείνω στο δρόμο. Μετά από έξι μήνες λοιπόν είδα ένα περιστατικό στη λαϊκή αγορά του Αιγάλεω: Δύο πιτσιρίκια που τσακώνονταν για σάπια πράγματα που πέταγαν οι άνθρωποι της λαϊκής. Καθόμουν απέναντι, κοιτούσαν τον κόσμο που δεν κάναμε τίποτα γιαυτό, Ήμασταν αδιάφοροι οι περισσότεροι. Ξέρετε αν σου συμβεί κάτι στο σπίτι θα φωνάξεις βοήθεια και περιμένεις να έρθει να σε βοηθήσει ο γείτονάς και αν δεν του μιλάς του γείτονά σου τότε είσαι μόνος, εγώ αυτό ήθελα να σπάσω» επισημαίνει ο Κώστας.
Με άλλα λόγια ήθελε, καλύπτοντας τις ανάγκες του φαγητού, που πράγματι είναι υπαρκτή, ν’ αποδείξει, πρώτα στον εαυτό του, ότι δεν είναι αδιάφορος και ότι μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. «Να τους αποδείξω ότι εγώ, ένα άνεργος, μπορεί να προσφέρει με την συμμετοχή των ίδιων των ανθρώπων. Και το κάνουμε χωρίς να παίρνουμε χορηγίες π.χ. από σούπερ μάρκετ, ούτε, ακόμα περισσότερο, από το κράτος. Τότε τους αποδεικνύεις ότι έκαναν λάθος που σ’ έλεγαν παράσιτο. Με 4 ευρώ στην τσέπη τα κατάφερα φυσικά και με την βοήθεια των υπολοίπων που βοήθησαν το εγχείρημα της κοινωνικής κουζίνας. Ο κόσμος όταν πιστέψει ότι αυτό που λες το κάνει κι εσύ και είναι καλό θα σε ακολουθήσει. Όταν όμως λες, θέλουμε να κάνουμε αυτό και βάζεις άλλον να το κάνει τότε δεν σε πιστεύει. Ο
Άλλος Άνθρωπος θα σταματήσεις όταν οι άλλοι άνθρωποι σταματήσουν να τον στηρίζουν, μόνο τότε. Όλοι μου λένε τι είναι αυτό που κάνει και τους απαντώ εγώ δεν κάνω τίποτα, επί της ουσίας εσείς το κάνετε, γιατί η πραγματικότητα αυτή είναι. Εγώ 4 ευρώ είχα στην τσέπη μου, 4 εξακολουθώ κι έχω. Η συμμετοχή όλων μας. Αυτό είναι. Μην το βάζουμε κάτω», τόνισε μεταξύ άλλων.
Ακούστε:
