Σε αυτή τη χωρά πάντα λες ότι τίποτα δεν μπορεί να σ’ εκπλήξει και κάθε φορά συμβαίνει κάτι που σ’ αφήνει άναυδο. Η προεκλογική περίοδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Εκεί που λες πάει δεν μπορεί να γίνει πιο τσίρκο η κατάσταση, εκεί ακριβώς λαμβάνει χώρα η αποθέωση του σούργελου και του Μαυρογιαλούρου.

Χτες βράδυ στο debate των υποψήφιων δημάρχων της Αθήνας, ο Γιώργος Καμίνης έγραψε μια νέα χρυσή σελίδα στην (πολυσέλιδη, είναι αλήθεια) βίβλο του προεκλογικού πολιτικαντισμού. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη ότι φλερτάρει με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Πιθανότατα πρόκειται για την πιο εξωφρενική κατηγορία που εξαπολύθηκε σε αυτές τις εκλογές και αναμφίβολα για μια από τις πιο εξωφρενικές στην ελληνική πολιτική ιστορία. Η αντιστοιχία θα ήταν να κατηγορήσει κανείς τον Βαλλιανάτο για ομοφοβία ή να υποστηρίξει ότι ο Κασιδιάρης λατρεύει τους Εβραίους…

Δεν υπάρχει λόγος  να επιχειρήσει κανείς την αντίκρουση της κατηγορίας του Καμίνη. Ακόμα και για όσους «ξεχνάνε» ότι η Ανοιχτή Πόλη και η Αριστερά συγκρούονταν με τους ναζί όταν άλλες πολιτικές δυνάμεις τους ανέχονταν (για να το πούμε με τον πλέον ευγενικό τρόπο), υπάρχει η δήλωση του Γαβριήλ το βράδυ των εκλογών, όπου με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο κατήγγειλε το ναζιστικό μόρφωμα και κάλεσε σε αντιφασιστική κινητοποίηση τους πολίτες. Από εκεί και πέρα, οτιδήποτε άλλο μπαίνει στην κατηγορία «μας ψεκάζουν».

Έχουμε ξαναγράψει σε αυτήν τη στήλη ότι οι εκλογές δίνουν την ευκαιρία στους υποψήφιους να αυτοεξευτελιστούν λέγοντας άλλα από αυτά που πιστεύουν και μετερχόμενοι άθλια μέσα, χάριν των κουκιών. Έχουμε γράψει επίσης ότι όσο και αν γνωρίζεις ότι έτσι γίνεται συνήθως, είναι πάντοτε λυπηρό να βλέπεις τον αυτοξευτελισμό να εκτυλίσσεται. Είναι λοιπόν λυπηρό να βλέπεις έναν άνθρωπο σαν το Γιώργο Καμίνη, που άλλες περγαμηνές είχε και άλλες προσδοκίες είχε δημιουργήσει, να μπαίνει στο κάδρο της φτήνιας και της δημαγωγίας. Πρόκειται για ηθική έκπτωση χάριν της φιλοδοξίας.

Πέρα όμως από θλιβερή, η συμπεριφορά του κ. Καμίνη είναι επικίνδυνη. Παίζοντας προεκλογικό παιχνίδι με τη Χρυσή Αυγή, ο κ. Καμίνης σπάει το μέτωπο απέναντί της, δημιουργεί την εντύπωση ότι το ναζιστικό μόρφωμα εκτός από τον Μπαλτάκο έχει και άλλους συνομιλητές, και, κυρίως, σχετικοποιεί τη φασιστική απειλή εντάσσοντάς την στο προεκλογικό ριάλιτι. Πρόκειται πραγματικά για παιχνίδι με τη (ναζιστική) φωτιά.

Είναι δικαίωμα του κ. Καμίνη να χάσει τη σοβαρότητά του. Σε καμία περίπτωση όμως δεν έχει το δικαίωμα να παίξει με τη δημοκρατία. Λίγη ντροπή πια!