Διαβάστε σχετικά: 

• Β. Κατριβάνου: Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο δεν ποινικοποιεί τη ρατσιστική βία και το έγκλημα, μόνο το λόγο 
• Αν. Ρουπακιώτης: Σκόπιμα κάποιοι δεν θέλουν να ψηφιστεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (βίντεο)
• Τροπολογίες της ΔΗΜΑΡ εν όψει του αντιρατσιστικού
• ΠΑΣΟΚ για τις γενοκτονίες: «Ας μην καταφεύγουν κάποιοι σε ψευτοηρωισμούς»

Με χθεσινή δήλωσή του ο υπουργός Δικαιοσύνης έσπευσε να καθησυχάσει τους 38 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι με επιστολή τους στον πρωθυπουργό ζητούσαν να συμπεριληφθεί ρητά στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ως αδίκημα η άρνηση των αναγνωρισμένων από την ελληνική Βουλή γενοκτονιών. Ο κ. Αθανασίου διευκρίνισε ότι «η κακόβουλη άρνηση ή ο ευτελισμός και των γενοκτονιών που το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει αναγνωρίσει θα αντιμετωπίζεται ρητώς με την τελική διαμόρφωση της σχετικής διάταξης, ως αδίκημα, όπως το Ολοκαύτωμα ή οι γενοκτονίες που διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια έχουν αναγνωρίσει με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Ως εκ τούτου, δεν υφίσταται λόγος ανησυχίας για το θέμα αυτό».

Με την κίνησή τους αυτή, καθώς φαίνεται, οι 38 νεοδημοκράτες διευκόλυναν τον κ. Αθανασίου για να περάσει τις τροπολογίες που ο ίδιος επιθυμεί στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που πάλι ο ίδιος το έχει παγώσει εδώ και δεκαπέντε μήνες. Ξαναβρισκόμαστε στο σημείο μηδέν της σχετικής συζήτησης.

Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ήταν εξαρχής στο επίκεντρο διαφωνιών και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ενώ η αρχική υπαναχώρηση μετά την πρώτη κατάθεσή του από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη τον Μάιο του 2013 προκάλεσε κρίση στο τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα. Το μπλοκάρισμα προήλθε από παρέμβαση του τότε πανίσχυρου γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου και του Δημήτρη Σταμάτη, οι οποίοι φλέρταραν ακόμα με το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής. Και ήταν πάλι ο κ. Αθανασίου, με την ιδιότητα τότε του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, που δήλωνε ότι «υπάρχει επαρκές νομοθετικό πλαίσιο» για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών φαινομένων και δεν χρειάζεται νέο νομοσχέδιο.

Η υπόθεση αυτή ήταν από εκείνες που βάθυναν το πολιτικό χάσμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο και οδήγησαν αργότερα στην αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά. Η Νέα Δημοκρατία το αντιμετώπιζε ως αναγκαίο κακό, με αποτέλεσμα να ψάχνει κάθε φορά προσχήματα για να αναβάλει την ψήφισή του. Σήμερα που θεωρεί ότι έχει κάνει το χρέος της απέναντι στο πρόβλημα της ρατσιστικής βίας μετά την ενεργοποίηση του μηχανισμού της δικαιοσύνης δεν αισθάνεται ιδιαίτερη βιασύνη για να εκπληρώσει ακόμα και τις διεθνείς της υποχρεώσεις στον τομέα αυτόν, εφόσον είναι γνωστό ότι το περιεχόμενο του αρχικού νομοσχεδίου δεν ήταν παρά η ενσωμάτωση μιας ήδη υπάρχουσας Απόφασης-Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ε.Ε. «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου» (28.11.2008).

Διαφορές μεταξύ χωρών

Είναι αλήθεια ότι δεν έχουν ευθυγραμμιστεί όλες οι χώρες της Ε.Ε. στον ίδιο βαθμό στην ποινικοποίηση του «λόγου μίσους» και της «πρόκλησης ρατσιστικής βίας», ούτε βέβαια στη νομική προστασία της μνήμης του Ολοκαυτώματος. Η στάθμιση από τη μια μεριά της ελευθερίας της έκφρασης (ακόμα και των εχθρών της ελευθερίας) και από την άλλη της αναγκαίας προστασίας ατόμων ή ομάδων του πληθυσμού που δέχονται την απειλή βίας εξαιτίας της καταγωγής τους, της θρησκείας τους, της σεξουαλικής τους επιλογής ή της ταυτότητας φύλου, δεν είναι καθόλου εύκολη.

Από την πλευρά της Αριστεράς, έχουν υποδειχτεί αρκετές φορές και επισημαίνονται και τώρα οι κίνδυνοι που ενέχει κάθε είδους ποινικοποίηση της άποψης για ιστορικά γεγονότα, όσο κι αν ειδικά η άρνηση του Ολοκαυτώματος συνδέεται πολύ στενά με την αναβίωση του ναζιστικού φαινομένου και οι λόγοι που οδήγησαν πολλές χώρες στην επιλογή της ποινικοποίησής της ήταν ότι η άρνηση αυτή συνδέθηκε με κρούσματα ανοιχτής βίας (από βανδαλισμούς σε εβραϊκά νεκροταφεία και συναγωγές ώς και σωματική βία). Δ.Ψ.